آرشیف

صدای سایه ی سرگشته ی هراسانم
دلم گرفته به  حدی که شرح نتوانم
اسیر حنجره ی زشت خنجرِ تهدید
بسان طفل گروگان به یادمامانم
نشسته دست به زیرِ الاشه ی    تقویم
سکوتِ سردِ پرازسوزِ  همقطارانم
برای خوردن پیوسته  لقمه ی افسوس
به روی سفره  ی سیارِ غصه مهمانم
شکسته قامتِ سرو خجسته ی عشقم
پریده  رنگ  ِ  دلارای روی پیمانم   
کسی به نام خدا  کشته  فکرِ فردارا
وگشته پر ت به هرسو  حواسِ ایمانم
اگرروایت دین این چنین تبهکاریست
به خود گمان نبرم اینکه من مسلمانم
……

نورالله وثوق
…
پنجشنبه ۰۴ دی ۱۳۹۳
پانویس

گرازبسیطِ زمین عقل منهدم گردد
به خود گمان نبرد هیچکس که نادانم
سعدی
******************

الاشه:فک