آخـر ای مـا در چـرا بـنشـستۀ ســرد و خموش ؟
از دوچـشـمـت می چکـد خوناب دل چون دُ رنا ب

وای برتو ای پــدر ! تاکی کـنـی فـریا د و آ ه
زا نـتـحا ر و ا نـفـجـا ر مـلـت خـود در عــذ ا ب

خـیــزشی آغـا ز کـن بـر ضــد اربا ب ســتــم
نـقـطۀ پا یا ن بــده بــر رنج و درد بی حسـاب

د زد فـا سـد می بــدزد د رآی مـرد م آشـکـا ر
تا کـنـد خود را به جای شخص لایـق انـتـخـاب

نشـُـۀ کـمپایـن بـُرده هـوش و فکـرش را زســر
می خـرد رأ ی کسـان را همچو دزدان در نـقـا ب

بسکـه کـرده کـیـف ولـذت از وکالـت تا فـسـا د
می پــزد فـکـــر تـقـلــب در خـیـال آن جـنــا ب

ملت مظـلـوم مـا در زیـر بـا ر فـقـــر و جـهــــل
می کشــد رنج جهـا لــت ز ا نـتـخاب نا صـواب 

گوش فـهــم وفـکــر ایشـان از جهـا لـت نا شـنـو
بانگ یا حی کی اثر دارد به کـر درحیـن خواب

ا ز مـذ لـت پـیـر و بـُرنـای وطن خـوا ر و فـقـیــر
فاســد ظـا لـم خـمـا ر ا ز نشـۀ چـــرس و شـُــرب 

طـفـل مـظـلـوم وطـن د ایــم به فــکــر آب و نا ن 
مشـت خایـن شـا د ومست از لـذت وطـعــم کـبـاب

چیسـت بـرگو ؟ چا رۀ ایـن مـلـت رنجـور و زا ر 
کـز خـجـا لـت روح آ د م ما نــده ایـنک لا جوا ب 

چشم خورشیــد جهـا ن تا د یـد ایـن رســم شنـیـع
از حـیـا پـیـچـیــده رُخ را در نـقـا ب و در حـجا ب

ای جـوان ! ای مطـلـع آ ما ل مـلـت گوش د ا ر !
خـیـره گـشـته زین خجا لـت چشــم بـا ز آ فـتـا ب

با زگـو ! آخــر چــرا بـنـشـتۀ مـا ت و ســکــو ت ؟
جـهــد کـن در کا ر زارت تا که گـردی کا مـیـا ب 

نیسـت ما را یا ر و مونس تا بگـویـیـم شـرح حا ل
یا نـویـسـیـم مو به مـو ایـن درد دل را د ر کـتـا ب

مـلــت رنجـور مـا در مـا نــد ه د ر شــٌــر نـفــا ق 
می نـدانـنـد از جهــا لـت چون خطـا را ا ز صـواب 

کا روا ن زنـــده گـی د ر حـرکــت و سـیـر و سـفــر 
ما زغـفـلـت سـرگـرا ن و تـنـبـل و سـُسـت و خـرا ب 

سا لـهــا خـورد نـــد خـون مـلــت ر نـجـوز و مــا
بـهـر قـتـل عـا م مـرد م کــرده ا نـد هـرجـا شـتـا ب 

ای خـدای مهـــربا ن از لـطـف و احســا ن وحــد تـی 
خود عـنا یـت کـن به جای این هـمه خشـم وعـتا ب