آرشیف

مـتـرس از خــشـم طاغوتان
که پیش خـشـم رستـم ها
ندارند طاقت وتابی 
وروزی می رسـد
تا رسـتـمـی دیگـر شـود پیـدا
و آنگه با دل روشن ومغـز پا ک
دهــد درسی به استـبـداد
کنـد وارونه بنیان سـتـم یکسـر
بر آرد خود دمار از نا خردمندان بی آزرم
که بر ملـت روادارنـد
پیـا پـی ظـلـم و استبداد
سـراسر وحـشـت و بـیــداد
رســد روزی یـقـیـن آخـر
که تا ایـن مـام مـیهـن روزی
فرا خواند جوانان دلیر وپرخروش وناز میهن را
که بشتابند به داد ملت و مردم 
بـیـا رایـنـد به نور معـرفـت انـدیشـۀ مـردم
بـشـو یـنـد مـغــز مـغـــز مـلـت مـظـلـوم 
ز جـهــل فـقــر و بـیـکا ری 
نـفـا ق و بـد سـگا لـیـهــا ی دوران جهـا لـت را 
بـسـا زنـد مـلـتـی بـیـدار وبا فـرهـنـگ
ز نیـروی جوانان دلـیـر و باشـرف هـرجـا ،
قـوی و با ثـبـا ت و مـتـفـق ما نندۀ یک مشـت فـو لا دیـن 
که تا سازند خود از نو
وطن را چو ن بهـشـتی نازنین از سـر
مترس از خـشـم طا غوتان وچون فرزند ناز راستین
برخیز واهنگ وفا بنواز
بـشـور و و جــد بـر پا کــن 
زصـدق دل تعـهــد کـن 
بـه یـاد آن شـهـیـدان که جان دادند 
بهـر ما م مـیـهــن در نبـرد حـق 
واکـنـون جای شان اندر میان ما بـود خالـی
ولـی از گور شان آید صـدایـی پر طـنـیـن ایـنـک 
که ای هـم میـهـنـا ن مـن !
چـرا قــد رم نـمـیـدا نیـد؟
مـگـر رفـتـم ز خـا طـر هــا ؟
مــکـن هـر گـز فـراموش این رسالـت را ! تعـهــد را
ندای میـهـنی سـرده 
که تا رزم آوران یکباره بخروشند
بگیرند کام و حلق اهریمن هارا
بکـوبـنـد مغــز شان بر سنگ 
و باز از نو کـنـنـد بنیـاد 
ره و رســم پـدر هـا را 
ره و رســـم عدالـت را 
بـنا ی نا زنـیـن و مـحـکــم د ین ودیانت را
صـفـا و مـهــر و شـفـقـت را 
هــمـا ن صـلـح و سـعــا دت را
مترس از خشـم طاغوتان
که ایشان سخـت ، سـسـت بنـیـا د ند 
ندارند تاب رزم رزمجویان را
قـوا م و قـدرت خـشــم و شـهـا مـت را 
توان رزم بازوی هــمـا ن سهــراب رســـتـم را 
شـکـوه وشـو کـت و شـا ن تهـمـتن را 
دوام نعـرۀ جـا م شـهــا دت را 
مترس از خشـم طاعوتان 
که دور وحشت ویرانی وبیداد
به پایان میرسـد آخر
و ملت می شود آزاد
از شـر فـسـا د شـا ن 
ازیـن رنـج و عـذاب شان
مترس هرگز ، 
مترس هـر گز
 

استاد فـضـل الحق فـضـل
چغچـران- دیار فیروزکوه غور دلوسال 1391 هجری شمسی