آرشیف

این پا رچـۀ شـعــر گـو نـه  را بـمـنـا سـبـت هــمــت وا لای آ ن عــده  دو ســتا ن فـــر هــنــگـی و با احــسـا س که درد و رنــج ولایت غـــو ر از نــظـر هــا افـــتـا ده را به گـوشـت و پوسـت شـا ن درک کــرده انـد وبا قــبــو ل زحــمــت وتـحــمـــل وپـر دا خـت هــزیـنـــه هــا ی فـرا وان مــیـخــوا هــنـــد مـع ا ِلـخــیـــر  ایـن گــر د هـــمــآ  یـًـی را که   اولـــــیــن گـر د هــمــآ یــًـی فـرا مـنــطـقــه ای هــسـت د ر خـصـو ص مـعــر فــی غــور و امــپراطـوری غــوریــهــا و جـا یـگا ه آن در تا ریخ  تـمــد ن و فــر هـنــگ افـغــا نسـتــا ن و مـنـطــقــه  مـو ًفـقـآ نه در کا بـــل  د ا یــر نــمــا یــنــد؛ تـقـد یــم مـیـنـما یـم ؛ مـن ازیـن اقــد ا م نـیـک ایــشــا ن مـخـلــصـا نه اظـهــا ر سـپـا سـگـزاری و قــد دانی کـرده ایــن چـــنـد کـلـمـۀ پریـشا ن را که هــر چــنـد در خــو ر خـوا نـد ن هـــم نیــســت ولی به عـنــا یـت و لـطـف د وسـتا نـم که هـمـیــشـه قـد ر م کـر ده انـد , تـقــد یـم مـیـکــنــم  . آ رزو مـنــد م  ایـــن آرزوی بزرگ که د ر واقع آرزوی هـمـه سـکـنا پـذیران غـور و غــوریــهــا  ی که دور ازآغـوش مـیـهــن قـرا ر دارند  وبا الا خــره  آنـعــده دا نـشـمــنـد ان و فــر هـنــگـیـا ن عـزیـزی که دارای وسـعـت نـظــر بـو ده عـا شق و شـیـدای زره زره خا ک میـهـن عـریـز شا ن هـسـتـنـد و قـلـبـآ خـو اهـا ن انـکشـا ف مـتـوا زن افـغـا نسـتا ن میـیا شـد و خـود را صـرف مـتـعـلـق به یک ولایت نـمیـدا نـنـد؛ مـو َفـقـا نه دایــر نـما یــنــد .

میـرسـد بـر گوش جـا ن هـــرد م پـیـا مـی از سـروش        از د ل کــهــسـا ر غـُـور و مـنـشـاء جـو ش و خــر وش   
مـســجــد شـهــر هــرات و قـطـب مـنا ر هــنـد وجـــا م         شـا هـــد مـهـــدِ تـمــد ن مـآ مــن فــر هـنــگ و هــو ش
فـتــح هـنــد و رو نــق اســلا م و فــر هــنـگ نـویــن          کـــرده آ یُـــًـیــن بـتـا ن را ســر د و بـیـرنـگ و خـمــوش
تـا ا بــد نـ�� زد و طــن بـر نـا م  غـــو ر با ســـتـــا ن           پــرچـــم اســلام را تا هــنــد و چــیـــن بُـرد ه بــه د و ش
شـــا د بـا د  ار و اح مــــرد ا ن شــهـــیــد را ه حــق           کــز بــرای  دیَــن  دِ یــن  جـا م شـهــا د ت کــرده نـو ش
هــرکـه را حـبّ حـقــیـقــت هسـت مکـنـو ن درنـها د           مـی نـیــوشــد گـوش جا نــش نـا لــه هــا ی پـر خـرو ش
شـد فــرا مـو ش زما ن ایـن مـرز نا مـی ای د ریـغ!           کا ش بشـنیـدی کسی ، ایـن رنج و حـرما ن را به  گـو ش
بس تـمـد ن ها ی پـیشیـن گـشـته مـد فون زیرخا ک           گـنـجــهــا ی شـا یـگا نــی د ر نــقــــا ب  خـا ک  ، پــوش 
گـنـجـهـا یی زیـر خا کــش گشـت غــا رت هـر کـجـا             هـــــم ز دســت غـا صــبـا ن خــود ســر و ارزان فـــروش
مـرحـبـا بر هـمــت اخــلا ف غـــوری کا یـنـز مـا ن              کــر ده ا نــد یـا د ی زاســلا ف شـهــیـر و سـخـت کـو ش
از غـیـا ث الــّد یـن غــوری وز شــهــا ب نــامــدار             هـــم ز سـلـطـا ن ِ ر  ضــیه آن د خــت پا ک تـیــز هــو ش
از عــلا والــّد یــن نـسـتـوه آ ن شـهـی رزم ونـبـرد              کـــز صــلا بــت مـــی بــلـر زد شـیــر شــرزه از خــرو ش   
یــا د آن فـــیـــــر وز کـــــوه و شـــو کـــت د یـــر یـنــه ا ش
هـمـچـو نـوری پـر فـر و غی اسـت در ضــمیـر مـا به جــوش 

حـــمـــــل – ســا ل -1388