آرشیف

 
 (نادره سرور در هند)

 
 بسمه تعا لی

 
امــت ســــامــری (1) تـــوای بنـده گــــاو سیا!
تو چه کار داری بـــه پیغمبر و آن خـــدای ما ؟
 
اعتراض است از شما ،ای نادره درقید فصل !
نوع را تعـریف نمـایـد؛ عــالـــم مـــاهــــر،کـــذا
 
شیــــر دختـــــر مسلمــان، کـــــوثــر محتــرمه
مــــادر فـــرزنــد اســـلام ،امـــت نــــور هـــــدا
 
عامـــل حکــــم الهــی،منقــادی امـــر نبــی (ص)
واعــــظ مضمـــار ایمـــان، دارای شـــرم وحیـــا
 
بیشـــرف ای شــــادیـــه ایـــن شیـــر دعوتت نمود!
با سرو جــانت قبـــول کـــن ،همتـش ازتــــو بـــالا
 
کـــوثـــری بـــا عفــت وبـــا علـــم و دانـــش وادب
یاری ام المومنیــن ،آن عـــایشه (رض) مــــادرمـا
 
گاو را هرگزنباشد، بر شــانش علـــم و شعــــــــور
خفته بر سرگین  غــذایش ،بــادا آن خـــار و گــیا
 
یــا تــویـــی ام جمیــل (2)درپشــت تو بار حطـــب
خارو میریزی سحـرگـاه، در رهــی خیــرٌ الـــــورا
 
دختر ابـن اٌبًـی (3)هــرگـــز نمــی ســازی قــبــول
قـــــــول الله و حــــــــــدیــث ،پیشــــــــوای انـبیــــا
 
شوهرت کلب جهنم، آنــکه سلمان رشـــدی اســت
خواهرت طلسی، پلیــداسـت، یــا نجــس آن پـــرینــا
 
مسـکنـت ویـــــرانــــی بــــاشــــد ،جایگاهی فاحشین
آن طنـــاب شـــــاخ تـــــو، بــــادا بـــه دســـت سویتا
 
میر باشـــــد آن گـــوســاله، کــه مکـــدپستــــان تــــو
میـــرانـــد هــــر دم مگــس، از دورتـــــــو، آن امبــا
 
شرم دار ای مشــــرکـــه ای نــــادره ای غــــافلـــه !
کـــافــــره ، تــــو بــــدنگـــوییــد بـــر رســـول کبریا
 
مشـــرکیــــــنٍ اسبقـــت ،آنــــرا امیــن میخــوانــدنــد
خـــــاک عـــالـــم بــــر دهـــانــت، تـــو نـداری اعتنا
 
پدرانت زنــده درگــــور مـــــادرانـــت،کـــــرده انـــد
از قـــدوم پـــــاک او، از گــــور، یــافــتی تـــو رهــا
 
عفــت و عـــــزت و آبــــروی شــــرف میخـــواهـــی
آخـرالاامـــر گــوش کــن ،از حـــق گــــویــان آسیـــا
 
حکیمی غــــوری نصیحـت میکنــد بــــرتــــو بــــدان
روبـــــه اســـــلام آوریـــــد، تــــا یـابی از دوزخ رها

(1) سامری کسی بود که گوساله یی طلایی ساخت و قوم مـوســـی (ع) را بـــه گــــاو پـــرستی گـــراییــد.
(2) ام جــمیــل زن ابـــو لهـــب دشـمن پیغمبر (ص) پشتارهای خار را از کوه میاورد و به شب ســــررا ه پیغمبر می ا نداخت  که صبح  به مسجد رود خارخلد روزی پشتاره میاورد، از کوه به زمین غلطید،پشتاره اش به سنگ بند گردید، و تناب در حلق آن ، آویـزان  گردید تنهـــا بـــه دار خــــدا ( ج) و مــــرده شـــــد .
(3 ) ابن اٌبًــــی او عبدالله فرزند اٌبًی منافق درجه یک و رئیس منافقین درزمان پیغمبر( ص)  بود .