آرشیف

(غـفوری)  را بـه هالند باد سلامـــــی
بـعــد از ســلام چـنـیـن گـویــم کـلامـی
 
صحتمند بـاشی و جانجور و خوشحال
مــوفـق بـاشـی و بــاامـن و نـورمــال
 
ختدار شکر ای عـــــــــبدالـغــــفـــورم
شــدی پـیــدا بـه هـنـگــام ضــــــرورم
 
رحـیـمـۀ که من در خـــــــــــواب دیدم
زهـجــرش قـلــب خـود بـی تـاب دیـدم
 
بـه هـفـده یا که هژده ســـــــال بـودش
بـتن بـکـرو به عقل چهل سال بودش
 
محـبـت از دو چـشـمــش بـــرق مـیـزد
بـه هـنـگــام کـه گــل در فــرق مـیـزد
 
بـه عـمـرچـهـل که جمع هشت رسیدم
مـحـبــت را چـنـیــن پــر سـوز نـدیدم
 
تـو را سـوگـنـد بـه مـه رویــان هالــند
بـه عـیـش و نوش خوب رویان هالند
 
کـمـکــم کــن بـــه افهــــام (رحـیـمـه)
بــنـــوشــم از مـــی جـام (رحـیــمـه)
 
بــــده آدرس کـــه زار و بـیـقـــــــرارم
بــه دیــدارش دقــیـقــه مـیـشــمـــارم
 
تـقـاضــا مـیـکـنــم دوســــت دیــریـنــه
معــلـــومـــات بــــده انــــدر زمــیـنــه
 
بـگـو بـامن کـه قـشـلاقـش کدام است
بـــرادر یــا که بـابـایش چی نام است
 
بگـو از اصـل و نـسـل و جـا و مـقــام
بـه جلگه مــزار کجا باشد سر انجام
 
تـسـلــی کــن دلــی خـونـبــار (مـایــل)
تـجــلـــی ده بـه ایــن افـکـار (مــایـل)