آرشیف

چهار عصرو 19 جوزا بود                      هتل نیکزاد پر غوغا بود
مردما ن از هر د یارو هر طرف               هر گروه وقوم و هم از هر حرف
بیشتر از پکتیا و مشرقی                        یا شمالی وال و مزار سخی
هر یکی دارد زبان و لحجه ای                 هم لباس و یا کلاه و شمله ای
چهره های مهربان وخسته د ل                 گوییا پاشان فرو رفته به گل
گر کنی با هر یکی افشای راز                 بحث ها گردد به ساعت ها دراز
هر کسی دارد به نوعی مشکلات              نیست پیدا راه حل معضلات
چشم انداز جلو،رود خانه ای                   پر کثافات است، چون گندابه ای
در قدیم دریای کابل نام بود                      گوییا هرگز چنین دریا نبود
گر کنی هر سو نظر تو بی درنگ             چشمها را خیره سازد کور ولنگ
پیر مرد و پیره زن تا طفل ناز                  فقرو فاقه دست شان کرده دراز
نسیت کارو  کاسبی در شهر و ده             نیست کس مشکل گشای این گره
نیست مسؤلی که گوید او جواب              یا که باشد خیری را او فتح باب
یا دم آمد گفته مولای روم                      مهر برج معرفت کان علوم
«آنچه  منصب می کند بر جاهلان           از فضیحت کی کند صد ارسلان
جمله صحرا ماروگژد م پر شود             چونکه جاهل شاه حکم و مر شود
علم ومال ومنصب و جاه و قران           فتنه آرد در کف بد گوهران
پس غزا زین فرض شد بر مومنان         تا ستانند از کف مجنون سنان»
ملت ما بوده با عزم درست                  همچو شیران در صف پیکار چست
بهر آبادی و عمران وطن                    مستعد و لایق و هم مؤتمن
گنج ها در خک پاک ما نهان               ما بروی گنج خوابیده چنان
نیست کس کز خواب بیدارش کند           تا به سوی اصل رهوارش کند
گنج ها از خاکها آرد بیرون                 ملت آواره را سازد سکون
روزگار تیره را بدهد نجات                  مرده صد ساله را بخشد حیات
فقر و فاقه از وطن گردد بیرون            دشت ودامان شاد وخرم لاله گون
نیست حرفم از محالات ای عزیز           هر که دارد فهم و عقل با تمیز
بوده استقلال مایان هم زمان               همزمان با ملت جاپانیان
کشور جاپان بتازد بر سما                   کشورما میرود در قهقرا
هست دولت مردها مسؤل کار               مفتضح و مزمحل روز شمار
عارف پشتون تو می دانی چه گفت؟       دری ار درهای معنا را بسُفت
آن بلند   آوازه سند و اتک                 شیر مرد عصر خوشحال ختک
«گر بیابد اشتری افغان حُر                با سلاح با یراق انبار دُر»
«تبع دونش از همان انبار دُر             اکتفا سازد به مهار شتر»
خا لق قهار ما روز جزا                    می دهد نا لایقان را او سزا
ای کریم قادر و پروردگار                   لطف کن نیکان خود بر ما گمار
زین اجیران اجانب وارهان                                                
ملت ما را به لطف بی کران
 
الحاج عبدالطیف مقصودی
شهر کابل،
بالکن هتل نیکزاد
19/3/87