آرشیف

به خــد ا  خـوانــدن  شــعـــر تــو  مــرا  گــیــچ  و  گـنـک*   کـرد
هــمــچـنـان  هـــولـقــتــلـه   هـــپــلـه  * و  هـــــوشــپـــر ک  کـرد
 
تـا  کـه  در  گـنـچ  گـــپسـتــا ن *  هـــنـــر  زیــب   قـــلـــــم  شـــد
باز آن حورک   قـشـلاق  مـزیـن به هـمان  زلــف و کـجـک  *کـرد
 
دل  رنـجـور  مــرا  کـــرده   اسـیــر ســخــــن  ســـا د ه   و نـغــــز
تا که  آن  د خـتــرک  پـا کــیــزه  به   ســر  فـکـــر  لـچـک  *کـرد
 
غــوریـــی *  خــوش ســـیــــر  ســاده گــپ   نـیـــک  پـــســـنـــــد
بـه  لـغــت هـای  مـحـلــی  چه   عـجــب  د ســت و چـمــک * کـرد
 
ســخــــن  از  زلــــف  و  رخ   خــوب  چــنـــا ن  کــــرد  بــیــــا ن
کـه  کــبــا ب  دل  یــا را ن  بـه  سـخــن  هــا ش  نــمــــک * کــرد
 
ســخــــن  را ســـت   مــوا فــق نــشـــود  بـــردل  ا هــــل  غـــرض
بـس کـه  ایـن زخــم  کـهــن او ج و عـمــل کــفــت  * و گـزک کـرد
 
تا که این شـوخ سـیـه چـشـمـک  قــشـلا ق  میـا ن بسـت  به قــتــل
عـا شــقــا ن  را  ز  جـفـا   یـکــســـره  مـحـتا ج   مـچـک * کـــرد
 
تا که  مـشـا طـه  نـمـود  سـنـبــل  پـرپـیـچ  و خــم در خــم خــود  را 
ســــرد  شـــد  رونـــق  خـو بـا ن   وپــریــا ن  را  جـغـلـک * کـرد
 
بـا ز چـون  پـیـــرهـــن  بــخـمــــل  گــنــار  بــپــو شــــیـــد  بـه  بـر
دوســتـان  را هــمـه گـی   شـیــفــتـهُ   آن چـیـــن  و  پــرک * کـرد
 
بــســکـه  که  چـا بـک  به ســــرا غ  دل   دلــــبـا خـتــگا ن  رفـــت
حا ســد ا ن  حــرم  عــشـق و ادب  را هـمـگـی  تـیـت و پـر ک کـرد
 
راه   پــر پـیـــچ  و خـــــم عــشــق  دراز  ا ســـت  و  پــر از خــا ر
که  مـگـــر پای  دل  خـو یـش  چـو  جــر مــو ق و کـــپــک * کـرد
 
شــکــــر ا یـزد که  ز ا حـســــان و کــر مـش  فـــضـــل  حــــز یــن
دامـن  هــمــت  خــود  به  کـمـر بـرزد   و چـسـپ  * و چـتـک  کـرد

استاد فضل الحق فضـل
چـغـچـران – دیـار فـیـروزکـوه
مـیـزان 1389 هـجـری شـمـسـی

ایـن پا رچه نـظـم به اسـتـقـبـا ل  شـعــر زیبای غـفـور جان غـوری و ( گـنـچ گـپـســتـان)  که بـه ا بـتـکار اسـتـاد یـگانه شـاعـر زیبـا کلام و شـیوا بیان کشـور  به عنوان ار مغـا ن بزرگ تـقــد یـم  جـام  غــور گردیده   سـروده شـده اســــت .
 
گــیــچ  و  گـنـک  :  حـیـران و هـراسان  ،
هـولـقــتـلـه  : به ضـم هـ   فــورآ  ، بلا فا صـله ، بدون معطلـی ،
هـــپــلـه : ، هولـکی ،  پریشان
هـــــوشــپـــر ک : کسی که هـوش وحواس خود را از دست داده باشــد . حـیـران وهـراسان  
کـجـک : به ا صطلاح  عا میانه (کجـک و کرک) مـوی پیشروی زنان که به شکل خاص  مشاطه میشود
لـچـک : چادر کوچک  ویا چادر مخصوص که از جنس گل شفتالو ساخته میشود، دسـتمال روسـری
د ســـت و چـمــک : به اصطلاح عامیانه کسی که در کاری مهارت کا مل داشته باشد. تر دست. ما هـــر
کــفــت    : به ضـم کاف و سکون فا   به مفهـوم زخـم که  منتن وچـر کین  شـده باشد  مردم عا میانه  گزک میگویـنـد. هـمـچـنـان  ضـربت  و لـت و کـوب  نیز معنی مید هــد.
گـزک : به فتح گ وفتح ز و سکون ک  به معنی  زخـم   منتن وچرکین شـده  آمده است که ایجاب تداوی متداوم را دارد.
مـچـک : به فتح م  و فتح چ و سکون ک  به اصطلاح عا میانه عصا  وچوب که یک سـر ان به شکل دستگیره یا کج و یا راست  برای دستگیره ساخته شده باشد تا مردان پیر وعاجز در حین استفاده نمایند ازان را حت باشند.
جـغـلـک : به فتح ج و فتح غ و سکون کا ف : به اصطلاح عامیانه مواجه با شکست کردن ، شکست دادن در مسابقه. خجـل کردن
چـیـــن  و  پــرک : به شیوه ُ خاص در ذیل ویا وسط  پیراهن های زنانه به منظور تزیین دوخته میشود
جــر مــو ق : نوعی پا پوش های است که  ار یک نوع چـرم بسیار نرم  نازک ملایم  ساخته میشود .هـمچنان در گذشته  از چرم بز وگوسفند که به اصطلاح آنرا سختیان( نوعی چرم ساخته شده از پوست بز وگوسفند)میگفتند  که به روی جراب دوخته میشود.
کـــپـک : یا کفک نـیــز میگوینــد. که رو پوشـی که بر روی جراب ها از سختـیان ویا انـبـان ( همبان یا هـمـبـون یا هـمـون ) ساده به روی جراب دوخته میشود
چـسـپ  : به کـسـر ویا فـتح  چ  و سکون  س  چـسـت هـم گفته شده است. به اصطلاح عا میانه  از نگاه ظا هـری  بسیار آماده ُ  انجام  وظیفه  و کاری   ، شخص که بسیار خود را برای انجام کدام کاری یا مسابقهُ ظـا هــرا بسیار آماده کرده باشد.
 چـتـک : به فـتـح چ و سکون کاف  بسیار آماده  وبسیار فعال، بسیار چـا بـک و تـیـز و تند .