آرشیف

← قافله خوشگذر حسن و حسین اندرباب انرژی هسته ای ایران!

¤ حسن روحانی – رئیس جمهور جمهوری اسلامی ایران و باراک حسین اوباما – رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا با افتخار کل و آرامش ذهن توانستند به وجه پسندیده و صرف نظر از اغتشاش فیزیکی و بروز جنگ های بین دو کشور بر سر ماده کیمیاوی ارزنده و حیات بخش (انرژی هسته ای) اتخاذ تصمیم کنند و بر بدنه اختلافات بروز شده توسط جورج واکر بوش – رئیس جمهور اسبق ایالات متحده آمریکا و محمود احمدی نژاد – رئیس جمهور اسبق جمهوری اسلامی ایران خط بطلان و نابودی بشکند، خاک نابودی بریزند و بر تحکیم ارتباطات دو جانبه این دو کشور خط ها و میله های اتصالی ایجاد نمایند.
¤ گرچند در این موافقت نامه تحلیل گران امور شانس را به دامن و دوش ایران قرار می دهند و طوری وانمود می سازند اینکه انگار آمریکا با تمام قدرت جهانی و نفوذ فرا قاره یی اش که بزرگ ترین ابرقدرت صاحب زنجیر های آهنین (قطعات محدود اتحادیه جماهیر شوروی) را از زانو در آورد و نام و نشان جهانی اش را با ضرب گلوله آتشین سربازان اش، سیاست شوم انديشمندان اش و حضور پر رنگ طرف داران اش بسوزاند، نتوانست در مقابله با ایران تاب بیاورد و ایران را سر و جان مدیون طرز فکر اش و تابع قدرت اش بگرداند.
¤ شکی وجود ندارد اینکه کشور ایران علی رقم تحریم های همیشگی که از طرف کشور های مختلف به تجربه می گیرد، توانسته است از خود ابتکار و خود کفایی نشان دهد و در مقابل تحریمات دشمنان خود را شرمنده و ملت اش را آماده مرگ نشان ندهند که این ویژگی برازنده اش اکثریت قریب به اتفاق خلا های آنرا را در برابر زاویه دید بیننده و قلم رسای بررسی کننده می پوشاند و این است که از طریق همین نقطه ملت را نسبت به دولت خوشبین و حمایت گر نگهداشته است. 
¤ البته نمی توان این خصوصیت را مخصوص مختص رهبری دولت ایران و فعال بودن کارمندان دولتی اش دانست چون در این حالت نه تنها اینکه بخت بالای کشور ایران حاکم فرماست بلکه از داشته های طبیعی خیلی خوبی برخودار است که در سخت ترین شرایط می تواند نیازمند ترین مشتریان را با خود داشته باشد. مشتریان همسایه که از برکت تولیدات صادراتی اش اکتفا بودن و زنده بودن را حس می کنند و حتی بدون تولیدات ایران خود را در هر حالت کمبود و فقیر حس می کنند. 
¤ در قسمت خوش شانس بودن ایران باید شرح داد اینکه آمریکا در تطبیق سیاست ویران گر اش در مقابل انرژی اتمی و هسته ای ایران از تحریم ها بر جان ایران آغاز فعالیت کرده بود که این تحریمات عواقب و واکنش های شدید و جنگجال بر انگیز آینده را در قبال داشت اما به محض اینکه آمریکا شروع به دست زدن واکنش های تند کرد، ایران از خود شهامت و هوشیاری نشان داد و خواست با کشور های چون روسیه، چین و فرانسه…! روابط دیپلماتیک برقرار کند که زهر شکنجه و زور پنجه آمریکایی ها را یکبار به صورت تلخ و تند چشیده اند و دیگر هيچوقت تابع سیاست های ابرقدرتی آمریکا نخواهد شد.
¤ حرکت و آغاز فعالیت ایالات متحده آمریکا در هر حالت طولانی مدت، ریشه دار و دنباله دار خواهید بود، آمریکا در روش تطبیق پالیسی اش در قبال کشور های مخالف اش ماهرانه و بی نظیر حرکت می نماید و بدون شک در خیلی از حالات موفقیت اش بعد از اجرای پلان گزاری و طرح ریزی و تطبیق همان پلان ها به نفع خودش مؤثر و مسلکی بوده است که دریافتن نقص و عیب در عملکرد آنها کاریست بس دشوار و دور از سنجش کمبودی.
¤ قول معروف است که زور به انتظار کم نخواهد شد! پس امکان دارد که این انتظاری و مهلت دهی آمریکا برای ایران بمنظور بر آورده سازی شکار فربه تر و فیر گلوله بی صدا تر باشد و ایالت متحده آمریکا احتمال دارد طوری به ایران وانمود سازد که گویا بحث و تنش را با ایشان کنار گذاشته است و دست دوستی را دراز کرده است.
 روی هم رفته، اینجا می بایست تا ایران نهایت تلاش خود را به خرچ دهد تا مراقب عملکرد های ایالات متحده آمریکا در قبال ایران باشد و آمریکا به مجرد که روابط حسنه ایران را بایست روسیه و چین دیده است، نمی تواند دست زیر الاشه بنشینند و بر نابودی و کم قدرتمند سازی ایران نو پا اقدام ننمایند. ایران به آغاز مرحله توسعه یافته با اجازه گرفتن و مجوز شدن اش برای غنی سازی یورانیوم و انرژی هسته ای از آمریکا راه یافته است و بدون شک هیچ کشور نمی خواهد به کشور های تازه توسعه یافته دید مثبت داشته باشد و همگان نیشی را بر وجود همان کشور را می دارند.
← نوت: راجع به اینکه آیا آمریکا ترقی ایران را تحمل می تواند یا خیر، می پردازیم به شرح از سعدی شیرازی؛ 

با دشمن من دوست چو بسیار نشست
با  او  من  نشایدم  دیگر  بار  نشست
 
پرهیز  از آن عسل که با  زهر  آویخت 
ترسید  از آن مگس که با  مار  نشست

با حرمت
گل رحمان فراز
27 جدی 1394