بخشیده به :
                                            مومن خان بیلتون
                                    که او را ، عمریست ، شنیده ام .                                  
 
از آدابِ وزیدنِ باد
                    بگذار
و رسومِ باریدنِ باران
و عادتِ روییدنِ گیاه
              سخن گوییم
                          امشب
و از عنعنه یی که عشق دارد
و از روشِ  زیستنِ یک مرغزار
و از نحوۀ سفر آب
                     در زمین .
 
{{   }}
 
همسایه گی لحظه های مکدرِ بی شتاب
                                                    بیا
کهنه رفته یی باشد
                      امشب
 اگر به چشمی که زیبا ترین است
و به زلالِ چشمه یی سالمند
                                  بیندیشیم .
 
{{   }}
 
به روز های سرزمینِ آرامش
و به آنچه
           باغِ باور را
                    سبز می نماید .
 
{{   }}
 
به گیسوی راه برده در خرامِ باد
                                       بگذار
و دریا های بی خشونت
و معبدی بر شاخسارِ درختی فرخ
                                          فکر کنیم
که یک پرنده بنا می کند                               
و به کندو های لبالب از آرد
و عطرِ همیشه مست شببو ها
               در تاکستانهای باغ های دلبند .      
 
{{   }}
 
به حقیقتِ شب خوی تلخ
                              امشب     
چون رفته یی دیرینه سال
                         بیندیشیم
و شعله های آتش را
 ندیده ایم مدت هاست
و آوازِ انفجار را
و شتابناک گردشِ طیاره های جنگی را
و آوازِ بمب و مین را
                دیریست نشنیده ایم .
 
{{   }}
 
دیرگاهیست :
کسی
          از دست نداده است
                                  در محله پایش را
و مردن را
            با هجومِ غضبناکِ راکت
                                         کاری نیست
و پرچه های بدنِ آدمی
بر شاخه های درختان
                     نمانده است
وگرسنه یی نیست
و تلخی یی
             نیست
و پریشانی یی
                نیست !
{{   }}
 
امشب را
       بگذار
             هوش بسپاریم
به صدای « بیلتون » و طنبورش
و
     غزل خوانی « سمیع سراج »
و
   شیفته آوازِ « استاد امیر خان »
و
شعر های سرودِ « امجد علی »
           که کوهِ دردی را
                             آب می کند .
 
{{   }}
 
یک امشب را
               تنها
با
  پیاله
        بگدرانیم !
 
برلین ، دوهزار ویازده عیسایی
      تحریر دوم
برگرفته از دفتر شعر منتشر شدهء :
« بنفشه هایی که نرویدند »