آرشیف

درین ساعات سعد که توفیق می یابم یکی از آفرینش های ادبی ـ هنری همزبانان و همفرهنگان تلاشگر و خردمند و نستوه خویش را به شما عزیزان معرفی بدارم؛ مسرت بزرگ و بی پیشینه ای دارم. و این مسرت والا درست در ژرفای گرداب درد ها و نامرادی ها و مظلومیت های ناپیدا کرانی بر من چیره شده است که ما همه گان! ـ اگر نه همه گان؛ اکثریت های مطلق هم میهنان از کران تا کران افغانستان ـ در آن غرقه ایم.
اساسی ترین انگیزه و دلیل و علت چنین مسرت غریب آن است که من دم حیات را حس کرده و سواحل نجات و رستگاری بهشتی آمدنی را دیده و دریافته ام.
در نزدیکی ها طی بیشتر از سه سال که مهاجر هندوستان بودم؛ بنابر ملحوظات فراوان که حالا شرحش ممکن نیست؛ دیش آنتنی فراهم کرده و بیشتر اوقات به تماشای برنامه ها و نمایشات ستلایتی می نشستم. در عمومیات چیز های جذاب و خوب و آموزنده و کار آمد زیادی پیدا میکردم ولی در موارد خاص مورد مداقه و محراق علاقه و کند و کاوم چیز زیادی نمی یافتم. خیلی زود به ویژة فیلم ها و سریال ها که اغلب از منبع ناشناخته به نام «جیم تی وی» پخش میشدند؛ برایم تکراری گردیدند تا حدیکه می انگاشتی؛ فقط عنوان ها و ریکلام هارا تغییر میدهند ولی عین مواد و ماتریال ها را منتها با تغییر چهره ها و آدم ها و منظره ها روی آنتن می فرستند.
در کمتر از دوسال به جایی رسیدم که به ویژه از رفتن روی سریال ها و فیلم های آنچنانی نزد خودم خجل می شدم و به وقت و انرژی صرف شده تآسف میخوردم و دردم زمانی افزونتر میشد و به آتش سوزنده تر مبدل میگردید که تأثرات خودم را به جامعه و جوانان و لایه های مردمان تخدیر پذیر و در معرض آسیب؛ تعمیم داده نتایج جامعه شناسانه و روانشناسانه میگرفتم.
قبلا بیشترین فیلم ها و سریال های هندی و ایرانی مرا به همین جا کشانیده بودند تا جاییکه حتی از اینکه تک و توک از اعضای فامیلم را پای آنها میدیدم؛ کمتر میتوانستم خودم را کنترول نموده و عکس العمل منفی بروز ندهم.
حالا حالا ها شما خود قیاس فرمایید که حال من در قبال تفاله ها و زباله هایی از همان قبیل و قماش که باصطلاح تلویزیون های 24 ساعته خصوصی و حکومتی افغانستان به خورد خانواده ها و جوانان و مردمان بیچاره ما میدهند؛ از چه عبارت خواهد بود.
مسئاله این است که در عصر تکنولوژی های کمپیوتر و دیجیتال و ارتباطات آوایی و تصویری آنی سراسر جهانی؛ دیگر خوب و خراب فرهنگ و رشد و بد رشدی عاطفی و عقلی و روحی ـ روانی همه گان به داد و گرفت های بیشتر تصویری و آوایی و نمایشی بستگی پیدا کرده آموزش به طریق ادبیات و کتاب خوانی و مطالعه و خود آموزی بد قسم تضعیف شده است.
بدینجهت به راستی خیلی ها وحشتناک است که امکانات و اختیار انحصاری رسانه ای و ابزار های تکنولوژیک تبلیغاتی و آژیتاسیونی و اعمال تأثیرات (و تخریبات روحی ـ روانی) به دست مشتی جهال خرمست و یا دشمنان آگاه سوگند خورده بشریت و انسانیت افتاده است!
اینان با سوء بهره گیری از همه زیبایی ها و جذابیت ها و استعداد ها و نبوغ های بشری و امکانات و عطایای طبیعت برای تباهی عالم و آدم توطئه و دسیسه دارند و منجمله هنر و امکانات سینمایی و تلویزیونی و انترنیتی؛ اغلب به بلیات قتاله و تبهکننده روح و جسم انسانها و خانواده ها و جامعه ها و یکسره فرهنگ بشری بدل گردانیده شده است.
در چنین ماحول و اوضاع و احوالی؛ آنانی که سعی در دفاع از کیان انسانیت و آرمان عدالت و حقوق و شئونات بشری دارند و به ویژه از حوزه فرهنگی و تمدنی ما توفیق می یابند که چندی کجی ها را راسته و مقداری وارونگی ها را درست و زیبا و انسانی و متعالی و متلالو بسازند؛ و غنای فرهنگی باعظمت نیاکان گشن بیخ مان را با شایستگی ها و بایستگی های معاصر بیامیزند و ازین آمیزه ها آیات انسانیت و عشق و عدل و حق و دانائی و بینایی چشم و قلب و روح آفرینش کنند؛ سخت شعف بخشا و امید افزا اند.
دم نقد آفریده ای به نام شور انگیز و ناز و نازنین «شهرزاد» یکی از بهترین ها تا کنون در همین راستاست که با تعلق به حوزه زبانی و ادبی و فرهنگی و تمدنی ما به هستی آمده و هستی بخشا گردیده است.
اَبَر سریال «شهر زاد» به برکت نبوغ والا و همت گروهی دسته ای از دانشمندان باهنر و هنرمندان زبده کشور همسایه ما ایران با تشبث شجاعانه و کار خطیر و سرمایه گذاری خصوصی؛ آفریده شده و بخش اول آن در بیست قسمت تکمیل و به نمایش در آمده است. محل نمایش اساسی شبکه کیبلی ی خانوادگی در آن سرزمین و به درجه دوم فضای مجازی و انترنیت و نیز امکانات سی دی و دی وی دی است.
احتمالاً به دلیل اینکه فروشات مخارج اولیه را تکمیل نموده باشد؛ اینک بخش های بیست گانه فصل اول برای «دانلود رایگان» در یوتیوب نیز گذاشته شده است. ازین است که بنده با کمال خوشبختی میتوانم شما عزیزان را به دانلود و تماشا و تکثیر مشروع این سریال فوق العاده دعوت و ترغیب بنمایم.

ادامه مطلب در اینجا