آرشیف

اصل تشکیل حکومت وحدت ملی کشور را هیچگاه نمی توان برگزاری انتخابات شفاف، فراگیر، سری و عادلانه شمرد چونکه پیامد انتخابات دور اول ریاست جمهوری کشور فقط طبقه نسبتاً پیشتاز و قدرتمند را بر شمرد و انتخابات دور دوم آن تنش زا و بدون نتیجه خاتمه پیدا کرد که نه خبر از برنده مطلق شنیده می شد و نه گزارش از نامزد بازنده چون اعضای کمیسیون انتخابات نتوانستند بی طرفی خویش را (که در ماموریت شان اصل پنداشته می شد) حفظ کنند.
نتیجه انتخابات دور دوم ریاست جمهور یک و نیم سال بعد از جورآمد هر دو طرف درج سایت کمیسیون مستقل انتخابات گردید و مطابق همان اظهاريه برنده و بازنده انتخابات اعلان شد. با آنهم ریکارد طولانی ترین انتخابات بی نتیجه جهان را از آن خود کرد و کنایتا برای آقای محمد یوسف نورستانی – رئیس کمیسیون انتخابات و محترم امرخیل – رئیس دارلانشاء آن ریاست القاب و عناوین چون گوسفندی ساختن نظام انتخابات، چاق نمودن رای…! داده شد.
حکومت وحدت ملی بر مبنی یک جورآمد ملی و کشیدن افغانستان از بحران که قرار بود بوقوع پیوندند شکل گرفت. این شکل گیری به صلاح و مصلحت بزرگان ملی و به فلاح آینده افغانستان انکشاف یافته تمام شد. برآیند اعلام نتیجه انتخابات دور دومی را تنش و نقطه جوش یک قوم بنام تاجک و یک گروه بنام مجاهد شکل می داد. آنها نمی خواستند قوم ازبک با نفوس کم اش جایگاه قوم پر جمعیت تاجک تبار را بگیرد و همانطور مجاهدین هیچگاه مایل تفویض قدرت به گروه تکنوکرات و افغانی های درس خوانده و تابع کشور های خارجی نبودند و نخواهند بود. 
بعد از تفاهم دو جانبه گروه تحول و تداوم و اصلاحات و همگرایی، مردم و ملت افغانستان خوشبین زندگی راحت، وضع مناسب، رشد اقتصادی، استقرار صلح و تأمین امنیت بودند. بخاطر بر آورده شدن نیاز های فوق، هم رئیس جمهور و هم رئیس اجراییه حکومت وحدت ملی نوید های تازه بر زبان می آوردند، خود را مصمم و متعهد بر فراهم سازی خواست های فوق می دانستند که رضایت مردم را چند برابر بیشتر و دلپذیر تر ساخته بود.
بعد ها تضاد هر دو گروه بر سر تقسیمات قدرت آغاز شد. تعیینات بر اصل شایسته سالاری صورت نمی گرفت و سراسر بفکر سنجاق نمودن حامیان دوران انتخابات شان شدند. کش و گیر های دوران انتخاباتی شان موجب نا امن شدن وضع امنیتی، اشغال بعضی ولایات توسط مخالفین دولت، رها شدن و فرار دادن مجرمین محبوس چندین ولایت در محابس، قتل و کشتار گروهی افراد بی گناه و گروگان گیری های مزید برای تبادله محبوسین…! شد. 
نتیجه تضاد ها را فاصله گرفتن مردم و عدم رضایت مندی شان از حکومت وحدت ملی و بزرگان چون داکتر عبدالله عبدالله و محمد اشرف غنی شکل داد که کارکرد و شخصیت شان سراسر مورد تاخت و تاز مردم عوام قرار گرفت. سراسر انتقاد نمودند، توصیه نوشتند و پیشنهاد فرستادند تا به طرز عملکرد شان اصلاحات آورده شود ولی آنها در مقابل این همه انتقاد ها سالم/ نا سالم فقط سر تکان دادند و سکوت استراتژیک نمودند.
حالا نظام حاکمیت سران حکومت وحدت ملی گوسفند وار به پیش می رود. خیلی بخود سکوت اختیار نمودند و هیچ وقت به فکر مشکلات، چالش ها، نیازمندی ها و بی کاری های مردم شان نیستند. درد مردم بی دوا شده است و رنج شان را باید خود شان مداوا کند. دیگر نیازی به اندیشیدن عملکرد خوب و بد ع و غ نیست. خوب است که مردم از این انتخاب عبرت بگیرند و برای گزینش زعیم آینده شان خردمندانه عمل کنند.

با مهر 
گل رحمان فراز