آرشیف

عبدرحمان پژواک ازآدم های آگاهِ افغانستان درسده بیستم بودوشعروغزل هم می سرود.

درسال ۱۳۴۶ خورشیدی ،شبی درخانه سلطان احمدکوکچه درشهرنوکابل،شاه ولی ولی «ترانه ساز» بیت میخواند.

بریک غزل عبدرحمان پژواک آهنگی را کمپوز نموده بود. آن غزل پنج بیت داشت که آن بیت هارا، چون خیلی خوش داشتم، به حافظه ام سپرده بودم.مگر اکنون تنها سه بیت آن بیادم می آید:

تادردتودرجانست می نوشم ومی نوشم

تادیدهء گریانست، می نوشم ومی نوشم

این بارامانت ها، وین تاجِ کرامت ها

تابرسرانسانست، می نوشم ومی نوشم

بس تاک همی روید،پژواک نمی روید

بااوسرپیمانست، می نوشم ومی نوشم

عبدرحمان پژواک

بیت هارابازنوشتم تا یادی باشد ویادگاری.

(