آرشیف

گرچه در دور ترین مُلک خدا محبوسم

من ز غربت‌کده رخسار وطن می بوسم

مرغ بی بال و پرم دور فتاده ز وطن

مانده از چارسو محصور در اقیانوسم

می کشم ای وطن از حسرت دیدار تو درد

بی تو از زنده گی خویش بسی مایوسم

نه شبم راحت و نی روز بود آرامم

خواب دور از تو مبدل شده بر کابوسم

طبع در وصف تو انشای غزل خواهد و لیک

واژه ی نیست بجز نام تو در قاموسم

کن تحمل وطنا کلفت دوران چو ثنا

من ز غربت کده رخسار ترا می بوسم

محمد اسحاق ثنا

ونکوور کانادا

۴ فبروی ۲۰۲۳