آرشیف

9 فبروری 2009هالند

همانطورکه میدانید کنفرانس بین المللی امنیت جهانی ، امسال در مونیخ آلمان در شرایطی بر گزارشد که  دهکده کوچک ما (جهان) با چالشهای سختی امنیتی واقتصادی مواجه است،این کنفرانس سال یکباربرای تبادل افکار پیرامون امنیت جهانی میان دولت ها وسازمانهای بین المللی برگزارمیگردد.

در کنفرانس ا مسال که نسبت به سال گذشته هم تعداد شرکت کنندگان آن وهم سطح  هیآت های عالی رتبه شرکت کننده درآن چه ازسوی دولت ها وسازمانهای بین المللی، مثل شرکت سرمنشی سازمان ملل،سکرتر جنرال ناتو، ریس سازمان انرژی اتمی وابسته به سازمان ملل، همچنان سرکوزی ریس جمهور فرانسه ، مرکل صدراعظم آلمان جایذ بایدن معاون ریس جمهوردولت جدید آمرکا، ریس جمهور کشور خود ما وچندین ریس دولت، صدراعظم ووزرای خارجه ودفاع کشورها در این کنفرانس شرکت داشتند.

اجندا روز اول این کنفرانس یعنی تاریخ 6 فبروری اختصاص یافته بود به سخنرانی های نمایندگان کشورهای که حساسیت های ویژه یا ملاحظات خاصی پیرامون امنیت جهانی دارند، روز دوم اختصاص یافته بود به چالشها وروابط امنیتی روسیه وناتو و ایا لات متحده آمریکا پیرامون سپر دفاع موشکی آمریکا در اروپای شرقی واثرات آن برا منیت بین المللی وبخصوص غرب وروسیه همچنان برنامه هسته ای ایران ، بحران در خاورمیانه.

یکشنبه روزآخر کارکنفرانس اختصاص یافته بود به موضوع مبارزه جهانی با تروریزم ودر رآس آن جبهه افغانسان وچالشهای ان، متاسفانه درحا لیکه که افغانستان خط مقدم مبارزه جهانی با تروریزم بین المللی است در عین حال کانون تضادهای جیوپولتیک و جیو استراتژیک قدرت های صاحب نقش ومنافع در این منطقه جهان نیز می باشد،تا جاییکه گاهی خطرآن وجود دارد که جامعه بین المللی با وجود اینکه تروریزم را خطر جهانی ومشترک میدانند ولی درشیوه مبارزه با آن وجا بجای سوق الجشی قوتهای نظامی در این منطقه حساس جهان با هم اختلافات وبی اعتمادی های جدی نیز دارند. اعلان همکاری لوژستیکی مسکو با ناتو وایالات متحده نقطه عطف همکاری های بین المللی در مبارزه با تروریزم دراین کنفرانس بود ، که فقط با تغییررهبری وسیاست های یکجانبه دولت قبلی آمریکا میسر شده است، در حالیکه تا چند ماه پیش که آقای بوش درکاخ سفید بود این همکاری ممکن بنظر نمی رسید، این خبری خوشی برای افغانستان و کشور های غربی است که به تقویت مبارزه با تروریزم می انجامد، همچنان خبری خوش تر برای افغانستان این است که کاهش وابستگی ناتو وایالات متحده به نقش پاکستان به حیث خط لوژستیکی که اخیرآ نا امن هم شده است ، این انکشاف امکان میدهد تا پاکستان تحت فشاری بیشتری نسبت به گذشته قرار گیرد تا مجبور به مبارزه صادقانه وقاطع در برابر تروریستان داخلی وخارجی مقیم در کشور خود گردد، همچنان این همکاری جدید روسیه وایالات متحده وناتو،باعث تقویت اجماع وروحیه جهانی در برابر ترویزم میشود واز تنشهای جیوپولیتیک درقضیه افغانستان کاسته میگردد.

 

همچنان در این کنفرانس تعهد دراز مدت دربرابر افغانستان وتوجه بیشتر درحوزه های  بازسازی اقتصادی وهمکاری سیاسی جهانی در مسـله افغانستان همه و همه خبر های خوشی برای مردم افغانستان وخبری بد ی برای تروریستان دارد.

افغانستان همچنان یکی از کانونهای گرم تنشها وچالشهای جهان است که در جو سیاسی امروز جهان از ویژگیهای خاصی برخوردار است،ویژگی مسآله افغانستان در مسایل وقضایایی نهفته است که شاخه های بهم پیوسته ای بابسیاری ازغوامض سیاسی امنیتی جهان دارد، زیرا از نظر سیاستمداران گیتی پوشیده نیست که در حال حاضر افغانستان گهواره سیاست منطقه است،حرکت وسکون این گهواره می تواند نقش پربها وتعین کننده ای بر سرنوشت حال وآینده منطقه وجهان داشته باشد. بدون تردید برخی از کشورهای که پس از 11 سپتمبر با بی میلی وسیاست لرزان وپر نوسانی وارد افغانستان شدند، اینک پس ازهفت سال  درک میکنند که چه اهمیتی ماموریت شان در افغانستان ورابطه آن با ثبات جهانی دارد، زیرا دربدوی ورود شان به کشورما غربی ها  فکر میکردند تروریستان یک گروه محض نظامی است اما اینک متوجه شدند که این مبارزه آسان وباز صرفا نظامی نیست بلکه شاخه های فرهنگی اقتصادی نیز دارد، در این میان موقعیت جغرافیای افغانستان از برازندگی خاصی برخوردار است که وقتی به موقعیت جیوپولتیک وجیواستراتژیک آن در این منطقه حساس یکجا میشود، میتواند منشاَ حوادث وواقعات مهمی در منطقه وجهان گردد. به هر صورت افغانستان وتب تاب آن سیاست مداران جهان را وادار به دوباره اند یشی ساخت تا با عزم وابعاد گسترده تری به افغانستان نگاه کنند ، بدون شک اندک تعلل وفروگذاشت میتواند به وخامت بیشتری امنیت جهانی بی انجامد.

همچنان آنچه که میتواند در افغانستان به موفقیت جهان ومردم افغانستان کمک کند،درقدم نخست مسله حکومت داری در افغانستان است، این بزرگترین چالش در برابرجامعه بین المللی ومردم افغانستان است که تا حل نشود مبارزه سیاسی نظامی با تروریزم به موفقیت نمی رسد ، در تلاشهای که برای ساختن حکومت طی هفت سال گذشته صورت گرفت متاسفانه نتوانست قناعت مردم افعانستان را فراهم کند، تااکنون فقط گروه های تفنگ بدست وزور گوه که تفاوت اندکی با طالبان دارند و خود مسـول ویرانی وبحران موجوده هستند پس ازسقوط امارت طالبان به حیث التر ناتیفی بر مردم افغانستان تحمیل شده اند،بنآ تا وقتی که جامعه بین المللی نتواند رضایت مردم افغانستان راحاصل کند موفقیت در افغانستان ممکین نیست،منبع حیات حکومت یا نظام در حقیقت مردم آن کشور است، درکشوری که منبع حیاتش محفوظ نیست شاهد هیچ گونه موفقیت نخواهد بود، جامعه بین المللی فراموش نباید بکند که مستله حاکمیت ملی باشندگان این سرزمین تکمیل کننده این مبارزه دشوار است، ما می پذیریم که این بخش از کار عمدتآ وظیفه خود ما افغانها است ولی در افغانستان به دلیل سه دهه جنگ وبحران مردم افغانستان به تنهای و بدون حمایت جامعه بین المللی قادر به رقابت با گروه های متکی به سلاح ومافیایی نیستند، لذا موفقیت در افغانستان به کمک به ساختن دولت مشروع وموثر بستگی دارد .

ختم