آرشیف

از ده روز به این سو نسبت مریضی که داشتم از چغچران وارد شهر کابل شدم تا اگر بتوانم به متخصصین واطباء حاذق مراجعه و خودرا تداوی نمایم اما متأسفانه با گذشت هر روزمشکل مریضی ام بجای کاهش افزایش یافت. من که از سال پار به این سو دربخش محیط زیست ایفای وظیفه مینمایم تازه متوجه شده ام که من یکی از قزبانیان محیط زیستم.آن هم قربانی محیط کابل پایتخت افغانستان .سال های قبل به کابل زندگی میکردم وبه این دل خوش نموده بودم که توفیق زندگی در پایتخت را دارم ، وقتی نسبت مسئولیت های وظیفوی به محیط زیست وخطرات آن متوجه شدم به این مسئله پی بردم کهشهر الودۀ کابل محیط برای زیست نیست .با گرفتن نسخه های متعدد وخلیطه های زیاد دوا وضعیت صحی ام بهبود نیافت تا اینکه متخصصین فرمودند: مریضی شما ناشی از بدی هوا ونبود محیط زیست سالم است ازینکه ولایت غور بمراتب بهتر از کابل است شما لطف نموده هر چه زودتر ازین شهر فرار کنید والا مریضی شما افزایش  خواهد یافت واین تشخیص بود که واقعا قناعتم را حاصل کرد وامروز دوشنبه با تحریر یاد داشت ذیل کابل را به قصد غور تر ک کردم و به همه دوستان صمیمانه توصیه مینمایم به شفاخانه های کابل فریب نخورید از محیط وفضای بدی زیست این شهر فرار کنید وقایه بهتر از معالجه است.وحال چند کلیمه پیرامون مشکلات محیط زیست در کابل.

بهانه های زیست محیطی بد در کابل

آلوده گی هوای شهرها به اثرمصرف بی رویه ی مواد نفتی در موترها و خرابی جاده ها که در بسیاری موارد سبب ایجاد گرد و خاک می شود، متضرر شدن ساحات سبز در جریان سال های جنگ و خشک سالی های پی هم، مجهز نبودن بسیاری از ساختمان های دولتی و شخصی با سیستم های آبرسانی و عدم موجودیت امکانات رفاهی و اجتماعی در بسیاری از شهرهای افغانستان از چالش های موجود فراراه تامین شرایط بهتر برای حفاظت محیط زیست در افغانستان دانسته می شود.همین تشخیص را همه کار شناسان ما نموده اند اما هیچ فور مول برای بیرون رفت ازین بحران مرگ بار در دست ندارند.

امروز در جهان به محیط زیست توجه زیاد صورت میگیرد چون عوارض چون الودگی هوا که منبع برای تنفس وگر فتن آکسیجن است  به تمام سلول های بدن انسان اثر دارد،اما درکابل تمام حواس انسان صدمه می بیند مردم کاملا مواد سمی وزهر دار تنفس میکنند ودر روز های گرم رائحه نهایت تهوع آور به مشام انسان می رسد از کدام کوچه وپس کوچه بگویم وچشم انسان هم پدیدۀ خوب را نمی بیند از کوچه های خیر خانه وقلعه موسی وده اوغانان شروع تا قلعه زمانخان وغیرهدرین فضای گرم تابستان مردم چه حال دارند؟ وگوش هم اواز خوب نمی شنود و کثافات انباشته در جوی های مملوء از کثافات  ومواد فضله بد بوی  .اگر از خانه بیرون نشوی از گرسنگی میمیری واگر وارد جاده شوی مواد کار بنی وزهر ناک ودود گاز وسائل نقلیه چون دود زهر آگین بر سر ورویت می پیچد وتمام سلول های بدنت را آلوده وبه امراض گوناگون گرفتار وآهسته آهسته بکام مرگ میسپارد.

اول محیط زیست ویا ساختن مراکز صحی؟

از نطر من بدون داشتن محیط سالم زیست ساختن مراکز صحی چندان سود ندارد.هر چند مسئولین از وسیع شدن مراکز عرضه خد مات صحی صحبت میکنند اما نسبت هجوم سر سام اور مکروب در شهر این کار ها نهایت بیهوده ومصرف اضافی است.چون مردم کابل اگر از آهن نباشند همه مریض اند و دلیل هم ندارد که مریض نباشند چه تنفس میکنند؟ چه استشمام میکنند؟ چه می بینند وچه لمس میکنند؟ وچه میشنوند؟ جواب روشن است کاملا زهر تنفس مکینند که تعفن استشمام میکنند ودر کوچه وبازار با کثافات سر وکار دارند وآنچه میشوند جزء نفرت انزجار عصبانیت چیزی بیش نیست همه هواس شان یکباره صدمه می بیند. لذا بر دولت واجب است قبل از إعمار مراکز صحی تدابیر وقایه را پیش بینی کند وآن با ایجاد محیط سالم زیست ممکن است نه ایجاد شفاخانه ها وکلینیک ها.اگر وضع شهر این چنین باشد سرعت شیوع امراض به مراتب بیشتر وسریعتر از معالجه وتداویست.در چنین شهری ساختن مراکز صحی به هیچصورت مشکل را حل نمیکند.

چرا محیط اینقدر آلوده است؟

این سوال جواب های فراوان دارد.نبود زیز ساخت های استندرد در کابل نود فیصد شهر بدون سیستم کانالیزیسون است همه فضلات در کوچه در مجاری اب انبار شده .تراکم وسائل نقلیه واستفاده از مواد سوخت نهایت بدل.دولت صرف با ایجاد جاده های علیحده برای ترانسپورت عمومی وتنظیم ترانسپورت شهری میتواند جلو هجوم وسائل نقلیه را در شهر بگیرد والا هیچ کمیسیون به گپ مشکل مردم را حل کرده نمیتواند.تراکم نفوس وفقدان ادب واخلاق زیست محیطی مشکل اولیست. ادب زیست محیطی ایجاب مکیند تا هر کس به نظافت شهر بکوشد وعوامل که باعث شیوع امراض میشود از پیش روی خود ودیگران بردارد اما در کابل اینطور نیست بار ها شاروالی محیط را پاک کند باز هم مردم با بی مسئولیتی دوباره همه شهر را پر از کثافات میسازند.خلاصه این شهر از کنترول واداره بیرون است جزء فرار راه دیگری وجود ندارد.

پایتخت پر از خاک ودود وکثافات

در بهار سال تصاویر وفلم های زیاد بچشم میخورد که وزیر صاحبان شخصا مصروف نهال شانی اند، اما در تابستان آنچه می بینی زمین خشکیده وتفتیده وفضای آلوده وبدون برگ وبار ودرخت.وزیر صاحب صحت عامه میگوید سالانه تنها آلودگی هوا سبب مرگ بیش از سه هزار انسان در کابل میگردد.این رقم تنها وفیات را نشان مبتلایان ومصا بین بحدیست که شمارش آنرا خود مردم میدانند چون کسی توانای معالجه وتداوی قرباینان محیط زیست در کابل را ندارد.بار دیگر دوستانه تقاضا میکنم که بر نامه های تبلیغاتی شعار های پا ک کاری وحشر عمومی همه به پایان رسیده جزء عجز ونا توانی چیزی در برابر آلودگی هوای کابل وجود ندارد بناء اطفال خودرا بدست مرگ نسپارید ازین مصیبت کده مرگ آفرین فرار کنید.به اطراف بروید جای اقلا تنفس هوای پاک ممکن باشد تنفس شرط اول زندگیست…