آرشیف

ستر ژنرال عبدالرازق اچکزی از چهره های دُرشت نظامی کشور بود که هیبت اش حاکمیت و خودکامگی طالبان را نه تنها در کندهار بلکه در سطح ولایات جنوبی بر هم ریخت و اقتدار شان را تکان داد. ژنرال رازق در طول ماموریت اش صادقانه، شجاعانه، مسئولانه و ماهرانه عمل کرد تا فعالیت اش مورد قبول همگان قرار گرفته، امنیت ساحه ماموریت اش تامین شده و دشمن اش نابود گردد. 
 
مهم ترین مهارت ژنرال طالب کُش را قاطعیت بر انجام پلان و تطبیق آرمان های فراهم‌سازی زندگی مسالمت آمیز مردم شکل می داد که تا سرحد مخاطره جان اش انجامید. او مسیر اش را برای این آرمان فرش کرد و جان را برای اجرای این آرزو باخت. 
 
او نظامی وطن دوست بود. کسیکه از دشمن هراس نداشت و بر حضور و حاکمیت طالب/دشمن مخالفت می کرد. نمی خواست سر بلندی افغانستان با مدیون شدن بر پای کشور های همسایه زیر سوال برود و لکه ی شرم بر جبین افغان ها علاوه گردد. او درک کرده بود اینکه کی سزاوار جزا و کی ها مستحق تقدیر (برای نیت نیک اش با ما) است؟! 
 
آنچه که ژنرال رازق را شهره ساخته بود همانا اخلاص بی نهایت وی به خاک و وظیفه اش است. او پایدار بر نابودی دشمن تاکید می کرد، اُفق دید او پیروزی نگر بود. نمی خواست دشمن را بزرگ بشمارد. با هیچ معامله و زور سر خم نمی کرد و موقف ماموریت خویش را امتیاز نه بلکه حقی می دانست که می باید بر وی سپرده شود. 
 
در زمان حیات اش شهرت ویژه داشت. گروهی وی را فرمانده دلها، عده ی او را فرزند صدیق وطن و بعضی ها به وی نسبت ژنرال طالب کُش را می دادند. تفویض القاب فوق بر انگیزش وسعت بخشیدن کمربند امنیتی و پهناور ساختن فعالیت های ژنرال رازق منجر شد که نتیجه ی جز جان فدا کردن و زنده شما بودن نداشت.
 
بد بختانه قدر، تلاش، صداقت و موقف ژنرال رازق اکتفای حیات و بسنده ی فعالیت های او بوده است. او زنده یادِ فراموش شده بعد از مرگ است. فعالیت و دستاورد های شهر گشایی وی الی یک ماه بعد از شهادت اش فراموش شد و از آن به بعد جزی قهرمانان مخلص و مبارزان واقعی خاک مان نخواهد بود. 
 
امشب اولین سالگرد شهادت ستر ژنرال عبدالرازق اچکزی است. دلم به مبارزات اش می سوزد که نتیجه اش بارور سازی لقب قهرمان فراموش شده است. برای انگیزش و بیداری ژنرال های خواب رفته باید برای ژنرال رازق جایگاه ویژه نظامی در نظر گرفته می شد تا برای آینده؛ شهامت، شجاعت و جوان مردی های فرزندان سلحشور نادیده گرفته نشده و قدر شان چون کوه برای قوت قلب نیرو ها هویدا و آشکار باشد. 
با مهر 
گل رحمان فراز

 
ستر ژنرال عبدالرازق اچکزی از چهره های دُرشت نظامی کشور بود که هیبت اش حاکمیت و خودکامگی طالبان را نه تنها در کندهار بلکه در سطح ولایات جنوبی بر هم ریخت و اقتدار شان را تکان داد. ژنرال رازق در طول ماموریت اش صادقانه، شجاعانه، مسئولانه و ماهرانه عمل کرد تا فعالیت اش مورد قبول همگان قرار گرفته، امنیت ساحه ماموریت اش تامین شده و دشمن اش نابود گردد. 
 
مهم ترین مهارت ژنرال طالب کُش را قاطعیت بر انجام پلان و تطبیق آرمان های فراهم‌سازی زندگی مسالمت آمیز مردم شکل می داد که تا سرحد مخاطره جان اش انجامید. او مسیر اش را برای این آرمان فرش کرد و جان را برای اجرای این آرزو باخت. 
 
او نظامی وطن دوست بود. کسیکه از دشمن هراس نداشت و بر حضور و حاکمیت طالب/دشمن مخالفت می کرد. نمی خواست سر بلندی افغانستان با مدیون شدن بر پای کشور های همسایه زیر سوال برود و لکه ی شرم بر جبین افغان ها علاوه گردد. او درک کرده بود اینکه کی سزاوار جزا و کی ها مستحق تقدیر (برای نیت نیک اش با ما) است؟! 
 
آنچه که ژنرال رازق را شهره ساخته بود همانا اخلاص بی نهایت وی به خاک و وظیفه اش است. او پایدار بر نابودی دشمن تاکید می کرد، اُفق دید او پیروزی نگر بود. نمی خواست دشمن را بزرگ بشمارد. با هیچ معامله و زور سر خم نمی کرد و موقف ماموریت خویش را امتیاز نه بلکه حقی می دانست که می باید بر وی سپرده شود. 
 
در زمان حیات اش شهرت ویژه داشت. گروهی وی را فرمانده دلها، عده ی او را فرزند صدیق وطن و بعضی ها به وی نسبت ژنرال طالب کُش را می دادند. تفویض القاب فوق بر انگیزش وسعت بخشیدن کمربند امنیتی و پهناور ساختن فعالیت های ژنرال رازق منجر شد که نتیجه ی جز جان فدا کردن و زنده شما بودن نداشت.
 
بد بختانه قدر، تلاش، صداقت و موقف ژنرال رازق اکتفای حیات و بسنده ی فعالیت های او بوده است. او زنده یادِ فراموش شده بعد از مرگ است. فعالیت و دستاورد های شهر گشایی وی الی یک ماه بعد از شهادت اش فراموش شد و از آن به بعد جزی قهرمانان مخلص و مبارزان واقعی خاک مان نخواهد بود. 
 
امشب اولین سالگرد شهادت ستر ژنرال عبدالرازق اچکزی است. دلم به مبارزات اش می سوزد که نتیجه اش بارور سازی لقب قهرمان فراموش شده است. برای انگیزش و بیداری ژنرال های خواب رفته باید برای ژنرال رازق جایگاه ویژه نظامی در نظر گرفته می شد تا برای آینده؛ شهامت، شجاعت و جوان مردی های فرزندان سلحشور نادیده گرفته نشده و قدر شان چون کوه برای قوت قلب نیرو ها هویدا و آشکار باشد. 
با مهر 
گل رحمان فراز