آرشیف

واژه ها ورودی: فتح و نصرت٬ اشتباه ۱۹۹۷ ٬ ظهور طالبان پاکستانی٬ طالبان مدنی

تتبین موضوع:

اگر بن لادن به کشورش تحویل داده می شد و آمریکا به أفغانستان تجاوز نمی کرد؟ آیا امروز شهروندان أفغانستان در سعودی با کارت مهاجرتی شب و روز را سپری می کنند یا مدرک بردگی از یک عرب دارند؟ با آمدن طالبان پسا ۲۰۲۱ چرای ظهور طالبان پاکستانی  در چیست؟ جواب این همه و چندین سوالات دیگر از عناصر خبری برای تحلیل طالبان از ۱۹۹۲ تا کنون٬ زیاد از هم گسسته و رویداد ها اتفاقی نیست٬ دریافت می شود. یعنی امروز هزار هموطن ما با مدرک بردگی از یک عرب در سعودی می تواند به زندگی و کار نه٬ به غلامی خویش ادامه دهند. و ما أفغانستان بخاطر یک عرب بیست سال به خاک و خون کشانده می شویم. و ادعای فتح و نصرت زمانی می توان که آمریکا در تجاوز ۲۰۰۱ ناکام می شد٬ بیست سال بالای رقبای جهانی خود٬ تجلای قدرت تک قطبی نمی کرد. و زوال خودرا آمریکا در أفغانستان از عدم یا فقدان اتحاد أفغان ها دید٬ که تاریخ سیاست خارجی آمریکا هم به این اصل استوارست که حافظه دوستی و دشمنی ندارند. مگر TTB اشتباه بدتر از بن لادن نیست؟ که اخراج مهاجرین و قبل از آن حمله پاکستان در خوست٬ آغاز این جنگ فرسایشی می تواند باشد. قاطعیت طالبان در سرکوب افغان ها و ادعا مشروعیت خود خوانده خودشان٬ که اگر مبارزات و فعالیت های مدنی بسوی تغییر افغانستان٬ هدف محور صورت گیرد٬ طیف وسعی از طالبان که فعلاً در رسانه ها٬ با روحیه تعامل ظاهر می شوند را جذب خدمت به وطن و انسانیت و دین می کند. اما متاسفانه عده که ظاهر مبارز یا سیاست مدار جلوه می کند٬ با طالبان فقط در طرز لباس فرق می کند. و ای وای که این وطن چقدر بی کس است٬ از عدم خوداگاهی اعضاء جامعه٬ و تجربه مبارزات در عدم خرد سیاسی در گذشته٬ چنان تغافل و سلطه پذیری را برای طالبان مهیا کرده٬ که هر روز شاهد نقض حقوق بنیادین انسانی و بشری هستیم.

فرض کنیم٬ اگر انتقال قدرت از غنی به طالب در بستر روحیه قومی بوده٬ ظهور طالبان پاکستانی و پشتون های آنسوی سرحد روی دیگر از سکه انتقال قدرت است. که در نتیجه عدم حاکمیت ملی در افغانستان از نطفه٬ از جهل حاکم جامعه سرچشمه می گیرد و استخبارات های منطقوی و فرامنطقوی را محرکه می شود٬ پس بیداری و بلوغ سیاسی یا خرد سیاسی ضرورت اصلی و هستوی جامعه سیاسی ماست.

محمدآصف فقیری