آرشیف

 پر کردن خلآی قدرت پس از  طالبان  به مفهوم واقعی آن پیدا کردن چارچوب اصولی وقانونمندی است که از حمایت اکثریت ملت افغان بر خور دار باشد . حکومت که اساس علمی و قانونی داشته باشد ، قوای  اجرایه ، مقننه و قضاییه آن بر تمام قلمرو کشور حاکم و مستقل از یکدیگر با شند ، نباید اجازه داد تجربه ۲۱ سال پیش تکرار شود. 

 ۲۱ سال قبل از امروز با تآسف  پس از کنفرانس (بن) ظا هرآ این خلآ  بوسیله ی نیروهای آماده به خدمت الیگارشی های نظامی سیاسی پر شد هرچند دولت ونهاد  های آن با سبک وسیاق دیموکراتیک مثل تشکیل لویه جرگه ، تصویب قانون اساسی جدید ، برگذارای چهاردوره  انتخابات ریاست جمهوری وپارلمانی ، ساخته و پرداخته  شد ولی ساختار وخصلت آن همچنان مافیایی ، تنظیمی وانحصاری باقی ماند و قطعآ ماهیت ملی ومردمی پیدا نکرد .

چنانچه رئیس جمهور کرزی بار بار از نا هما هنگی و نا بسامانی دردولت اش سخن گفت  و چنان وا نمود کرد که جنگسالاران مزاهم او  اند ولی او  واقعیت رابطور کامل نگفته است  ? !

 اگر باور داشته باشیم که نصب و عزل مقامات مهم و متوسط دولت تحت زعامت حامد کرزی از صلاحیت های خارجیان بود جای تردید ندارد ،  چنانچه محققین و  مفسرین خارجی وداخلی خیلی دانسته و مسئولانه و تحقیق کرده میگویند که چنین بود . 

خواننده  محترم توجه دارند که  نگارنده گان کتابها و متن های انتقادی که توسط نویسنده گان خارجی وداخلی که عملآ ارتباط مستقیم و روزمره باحاکمیت در افغانستان داشتند ، دقیقآ در چند مورد مشخص هم عقیده هستند ، در تقرر افراد غیرمسلکی و بی کفایت در پست هاس مسلکی مثل وزارت خانه ها اشاره میکنند ،  پست های نظامی ووالیان نیز درهمین ردیف قراداشتند، که بر اثر تبانی و توطئه مستقیمآ بوسیله خارجیان انتصآب وعزل می شدند. 

لذا مردم افغانستان باید بدانند  که درتمام این دوران دارای دولتی در دولت بودند .

  خارجیان از ابتدای تشکیل اداره موقت و سپس عبوری تلاش میکردند تا افرادی را به استخدام  داشته  باشند که خودشان  آنها  را انتخاب کرده  ویا حد اقل فلتر کرده باشند.برای تقرر هر مامور عالی رتبه اقای کرزی مؤظف بود افرادی را به خارجیان پیشنهاد کند و پس از منظوری خارجیان اقدام  به معرفی آنها  نماید، این واقعیت را سالهاست که اقای کرزی پنهان میکند.

خارجیان معامله با افراد را تا ارتباط با  یک ملت یعنی شخصیت های طبعی اجتماعی وسیاسی آسان و با اهداف شان مناسب میدانستند.

دولت های به رهبری آقای کرزی و اشرف غنی دولت های تحت الحمایه بودند.

خواست دوم مردم  افعانستان که قطع مداخلات همسایگان بود نیز تحقق نیاف . 

در جریان اشغال مداخلات آزار دهنده همسایگان همچنان ادامه یافت ، یعنی احترام به  تمامیت ارضی ، حاکمیت ملی  که متاسفانه  به قیمت قبول مداخله نظامی امریکا و متحدین اش تحت چطر ناتو هم میسر نشد ۔

 مداخله همسایگان نه تنها دفع و رفع  نشده بلکه ابعاد گسترده تری پیدا کرد.  امریکا و انگلیس نه تنها مانع مداخله پاکستان نشدند ، بلکه به وضاحت عنوان کردند که اهمیت و نقش پاکستان برای منافع دراز مدت شان در منطقه مهمتر از خود افغانستان است .

 پس  باید گفت که ملت افغانستان هرگاهی که منافع ملی شان وموجودیت کشورشان معروض به خطر خارجی گردیده با قبول بهای سنگین به آن واکنش شدید ی نشان داده اند ، هر گز دولت های تحت الحمایه خارجی را نپذیرفته و نمی پذیرند، ولی این بدان معنی نیست که نیروهای نیابتی شأن را تحمل میکنند . پس از خروج ذلت بار آمریکا و  وتسلط  مسلحانه طالبان در 15 اگست 2021 میلادی تراجدی جدید ی اتفاق افتاد که اگر جهان به این مهم توجه نکند ، دیری نخواهد بود که این آتش نتنها افغانستان بلکه منطقه  را خواهد سوختاند و احوالی پدید خواهد آمد که کس تصور آن را نخواهد داشت.

ملت افغانستان این هوشمندی  را از خود نشان داده است که به خاطر کشورشان منطقه و جهان  تا آنجا که میتوانند از خویشتنداری کار میگیرند ولی این حوصله نا محدود نیست.

خواست سوم  مردم افغانستان در دوران اشغال :

 بازسازی و نو سازی کشورشان بود ، هر چند نمای بعضی از شهر ها { با سرمایه های شخصی } باد آورده تغیر کرد ، نهاد ها و موسسات اجتماعی و سیاسی مطبوعات و رسانه های بسیاری تآسیس شدند ، آزادی بیان وتجمعات ومطبوعات ،تشکیل صد ها حزب ونهاد مدنی در شهر ها پدیدار شد ولی واقعیت این  است که تغییر واقعی در زندگی بیش از هشتاد فیصد مردم افغانستان نیامده. وهیچ گونه سرمایه  گذاری در زیر ساخت ها اساسی ومنطاق روستایی کشور ما صورت نگرفته .

 حتی پایتخت کشور تا هنوز روشن نشده است .پس وقتی آن رسیده است که از خود  به پرسیم که حضور  بیست ساله خارجیان به ملت افغان چه منفعتی داشته است که هنوز هم عده افسوس رفتن شان را میخورند ؟ !

 متآسفانه طی یست سال گذشته در داخل و خارج کشور عدم هما هنگی میان خود افغانها باعث شده تا ما نتوانیم اراده ملی خود را متجلی سازیم و به منکران داخلی و خارجی خود ثابت سازیم که ملت افغانستان مو جودیت دارد ، ما  هنوز هم به کج بحثی ها ممتد میان خود مصروف  هستیم ، روشنفکر به علت پیچیدگی اوضاع به زیر دیوار خمیدۀ قوم و زبان می نشیند ، رو شنفکر از بد حادثه به جاسوسی و مزدور منشی پناه میبرد ، روشنفکربه زیر سقف هاتاریک پناهنده میگردد و سر انجام روشنفکر به حیث ناظران حاشیه نشین در زمان حال به زمزمه رویا ها ی زوال شده گذشته ویا ارمانهای بدست نیامده آینده مشغول است .

  خطاب به همه ای مردم افغانستان بخصوص نیرو ها و نهاد های ملی که همچنان پایبند به اصول ملت واحد کشور واحد  هستند خطاب میکنیم ومیگویم ،اگر خواستار نظام و مناسبات واقعآ ملی وعادلانه هستید و طرفدار اجرای عدالت می باشید ، شما رادعوت میدهم تا با ائتلاف بزرگ ملی برای نجات افعانستان همرا ه شوید ، در یک حرکت هماهنگ  و عادلانه ملی با ملی اندیشیدن و جهانی عملکردن افغانستان  را از وضعیت کنونی خارج سازیم و از آن خود بسازیم . 

سید نظام الدین وحدت