آرشیف

ترجمه و نشر: عزیز آریانفر
انتخاب و تکثیر: عالم افتخار

مطالب بسیار مهم و کار بردی جدید طبی

چگونه می توان ویروس کرونا را ایمن و مهار ساخت؟

تا می توانید همرسانی کنید و در صورت امکان همه به داکترها برسانید.!
مصاحبه بسیار مهم یکی از برجسته ترین کارشناسان روسی در باره راه های جلوگیری از (مرگ آوری) ویروس کرونا:

https://www.facebook.com/aziz.arianfar/posts/2985426211521490

دانشمندان نووسیبیرسك می دانند كه چگونه می توان ویروس کرونا را ایمن و مهار ساخت
متخصصان مرکز پیشگیری از ترومبوزیس (ترومبوس) شیوه یی را برای تبدیل COVID-19 مرگبار به آنفولانزای عادی پیدا کردند.
درباره این کشف رئیس مرکز، داکترعلوم پزشکی آندری گروموف به سایت Sibkray.ru اطلاع داد.
– آندره الکساندرویچ ، آیا شما به راستی می دانید که چگونه می توانید یک کرونا ویروس را درمان کنید؟
– نه ، من ویروس شناس نیستم و نمی توانم این عفونت را درمان کنم. اما ما از منظر دیگری به مساله می نگریم. ما می دانیم که چگونه می توان اثرات و پیامدهای یک عفونت ویروسی را به حداقل رساند.
واقعیت این است که مردم نه از ویروس، بل که از عوارض ناشی از آن می میرند. اگر موفق به جلوگیری از این عوارض شویم، COVID-19 خطرناک تر از آنفولانزای معمولی نخواهد بود و نیروی مصونیت بدن ما ما قادر به مقابله با آن خواهد بود و می تواند از عهده آن برآید.
– اعتماد به نفس شما بر چه اساس است؟" شما خودتان که با بیماران مبتلا به کروناویرس سر و کار ندارید؟
– واقعیت این است که بیماری همه گیر COVID-19 چنان برای بشر تکاندهنده است، چنین تهدید فراگیر جهانشمول که علم جهانی را ناگزیر به انجام اقدامات بی سابقه نموده است. در این راستا دانشمندان در اوضاع اضطراری آغاز به تبادل اطلاعات کردند. محققان چینی پروتکل های مفصلی را در مورد سیر عفونت ویروسی در بزرگترین مجلات منتشر کردند. و من به عنوان یک متخصص که فنآوری هایی را برای تشخیص و درمان ترومبوز کارسازی می کنم ، متوجه نقطه ضعفی در درمان مورد استفاده امروز شدم. واقعیت این است که در همه جهان ویروس را درمان می کنند، یعنی می کوشند خود پاتوژن محرک را از میان ببرند. اما ما تصمیم گرفتیم که تا زمان یافتن راه حل ضد ویروس، باید تلاش خود را برای جلوگیری از عواقب و عوارض آن متمرکز کنیم.
اکنون در جهان در برابر COVID-19 ، از دو روش درمانی کار می گیرند. روش نخست، داروهای ضد ویروسی یا انتی ویرال است. پزشکان چینی به طور عمده از ریباویرین ribavirin استفاده می کنند. روش دوم مواد ضد التهابی anti-inflammatory substances نیرومند است که برای جلوگیری از ایجاد و رشد پنومونی pneumonia (سینه بغل/ سینه پهلو/ ذات الریه) طراحی شده است.
داروهایی که واقعاً مؤثر هستند، داروهای ضد مالاریایی سنگین مانند کلروکین، هیدروکسی کلروکین هستند. Chloroquine, Hydroxychloroquine.
در مورد آن ها مطالب زیادی نوشته شده است. اما، همان طور که تجربه نشان می دهد، این داروها بسنده نیستند.
– شما چه پیشنهاد می کنید؟
– ما نقطه ضعف این عفونت را پیدا کرده ایم. همان گونه که می دانیم، این ویروس تنها یک عضو را تحت تأثیر قرار می دهد –شش ها (ریه ها) را. درست در شش ها «نبرد» اصلی میان نیروهای دفاعی بدن و ویروس ها در می گیرد. بنابراین، ما تصمیم گرفتیم که همانا با محافظت از شش ها، از رسیدن آسیب به آن ها جلوگیری کنیم. از این گذشته، می دانیم که ذات الریه (سینه بغل/ سینه پهلو) در روز نخست آغاز نمی شود. عفونت بسیار آهسته گسترش می یابد. در ابتدا گلو و حنجره، نازوفارنکس nasopharynx را "اشغال" می کند، سپس به تدریج به ریه ها "می خزد". بنابراین ، پزشکان این فرصت را دارند تا وقت کمایی کنند. حدود 23٪ از بیماران در کشور ما به عفونت بدون علامت مبتلا هستند ، فشار ویروسی کمی دارند و ایمنی بدن به تنهایی با این بیماری مقابله می کند.
در 63-65 از بیماران، عفونت ویروسی از نوع ریزش یا گریپ (آنفلوانزا) یا parainfluenza ایجاد می شود. و تنها در 14٪ همه چیز به ذات الریه pneumonia (سینه بغل/ سینه پهلو) منتهی می شود.
تا یک سوم بیماران مبتلا به عوارض به شکل ذات الریه (سینه بغل) زنده نمی مانند. آن ها دقیقاً در اثر پنومونی (ذات الریه/ سینه بغل/ سینه پهلو) می میرند. در این حال، بیماری به صورت فاجعه باری پیشرفت می کند. حتا کسانی که بهبود می یابند، کلا شفا نمی یابند و پیامدهای بیماری در آن ها بر جا می ماند.
یعنی، شش ها (ریه ها) با لکه های بافت های پیوند دهنده یا همبند کش می شوند (به هم می ریزند) و فرد در سراسر زندگی با نارسایی تنفسی می ماند – در حقیقت، معلول و معیوب می شود.
بنابراین ، اگر بتوانیم پیشرفت پنومونی (ذات الریه/ سینه بغل/ سینه پهلو) را متوقف کنیم، سامانه ایمنی بدن می تواند با خود ویروس مقابله کند و از پس آن برآید.
– اما آیا پزشکی ما نمی تواند پنومونی (سینه بغل) را درمان کند؟
– سخن بر سر پنومونی عادی نیست. مشکل در این جا است که COVID-19 یک ویروس هوشمند است. این ویروس با ورود به ریه ها منتظر واکنش سامانه ایمنی بدن می ماند.
سامانه ایمنی بدن همه نیروهای دفاعی خود را به آن جا گسیل می دارد، این ها گلبول های سفید و پروتئین های ویژه و سلولهای NK و لنفوسیت های T و ماکروفاژها هستند … آن ها مانند گلوله های توپخانه یا نارنجک ها عمل می کنند.
NK cells, and T-lymphocytes, and macrophages
این گونه نوعی واکنش انفجاری رخ می دهد. یعنی آن ها ویروس ها را از میان می برند، اما به بافت های اطراف نیز آسیب می رسانند. و بافت های ریه – همه با رگ های خونی ریز شده است.
و یک عارضه جانبی این نبرد، پندیدن (ورم نمودن) سریع شش ها است. این گونه تنفس آغاز به برهم خوردن می نماید.
در این حال، هرچه مدافعان بدن بیشتر "تلاش کنند" ، به هر پیمانه که بیشتر پروتئین های التهابی را بیرون بریزند، به همان پیمانه به سلول های بومی آسیب بیشتری می رسانند.
– چنین بر می آید که هر چه ارگانیسم بدن فعال تر پیکار کند، به همان پیمانه زودتر جنگ را می بازد؟
– مشکل در همین است! ببینید، چه رخ می دهد. این "مواد منفجره" ای که سلول های ایمنی برای محافظت ما می ریزند، به دیواره رگ های خونی آسیب می رسانند. سپس پلاسمای خون در ریه ها، به وزیکول های تنفسی (آلوئول) نفوذ می کند.
respiratory vesicles (alveoli)
این حاوی فیبرینوژن است – پروتئین بزرگ فیبری fibrinogen (به عربی لیفی). این ماده برای بسته شدن آسیب دیدگی رگ های خونی (وریدها) مورد نیاز است. یعنی در اصل فیبرینوژن ما را از خونریزی محافظت می کند. اما در این مورد، آغاز به کار علیه بدن می نماید. ویروس حیله گر وضعیت را به سود خود می چرخاند و از فیبرینوژن برای محافظت از خود بهره می گیرد. ویروس ها در پیرامون خود نوعی «خاکریزهای دفاعی» (رمپات ها)، دیواره ها، سنگرها، حفره ها را بنا می کنند تا نیروهای دفاعی بدن دیگر نتوانند نزدیک شوند. اما بدترین چیز این است که در ریه ها، این گونه میکروترومبی های بیشماری تشکیل می شوند.
– یعنی ویروس سامانه ایمنی ما را در برابر خودما برعکس سوق می دهد؟
– دقیقا همین طور است. در حقیقت، از سیستم دفاعی ما برای اهداف خودش بهره می گیرد. ترفند ویروس در همین است.
تصادفی نیست که همه خاطر نشان می سازند که این ویروس بسیار هوشمند است، زیرا به طور خاص چنین موج انفجاری در بدن انسان بر می انگیزد و بدن انسان را تحریک می کند.
او از آغاز این مکانیسم را "می داند" و سنجش دارد تا از آن بهره گیری کند که بتواند خود را درگیر کند ، دور خود حصار بکشد و در اثر لخته شدن خون از خود در برابر نیروهای ایمنی بدن محافظت کند.
در نتیجه، لخته های خون شش ها را فرا می گیرد، آن ها را از همه طرف ها زیر فشار می گیرد – و در نتیجه، همه این موارد دشوار از جمله مرگ و میر را داریم.
اگر بتوانیم روند تشکل ترومبوزها را متوقف کنیم، این مشکل حل می شود – یعنی ویروس دیگر خصلت مرگبار بودن خود را از دست می دهد.
– اما مطمئناً این مکانیسم تنها برای شما شناخته شده نیست؟
– البته که نه. ما تنها افراد باهوش جهان نیستیم. اما یک نکته وجود دارد. من کارشناس ترومبوز هستم.
پزشکانی که اکنون با COVID-19 دست و پنجه نرم می کنند، هیچ تجربه ای در حل تروموس ها یا لخته های خون بزرگ ندارند. اما من تجربه کار 30 ساله دارم.
من می دانم که این چگونه کار می کند، من خودم ترومبوآمبولی ریوی را منحل کرده ام و این ها لخته های خون بسیار سنگین هستند که از لحاظ مرگ و میر با حمله قلبی برابر است.
من می دانم که در صورت پنومونی کروناویروس چه کاری می توان انجام داد.
– خوب، چه باید کرد؟
– معجزه یی در کار نیست. ادعا ندارم که قاره نوی را کشف کرده ام.

داروهای شناخته شده ای وجود دارد.
در گام نخست، این ها داروهای ضد لخته شدن anticoagulants هستند – به عنوان مثال هپارین ها heparins مانع لخته شدن خون می شوند.
و دوم، ترومبولیتیک ها Thrombolytics آن ها لخته های خون را حل می کنند.
(طرفه این که- در این جا در پرانتز خاطر نشان می سازم : هپارین های با وزن مولکولی کم در میلان تولید می شوند. نمی دانم چرا پزشکان ایتالیایی از آن ها استفاده نمی کنند)
اما مهمترین چیز، زمان آغاز درمان است.
اکنون در سرتاسر جهان، بیماران را خیلی دیر تحت درمان قرار می دهند – هنگامی که بیماری ذات الریه یا سینه پهلو سینه بغل در اوج پیشرفت خود است، لخته های خون یا ترومبوس ها ایجاد شده اند، و بیمار در وضعیت جدی یی قرار دارد. ما پیشنهاد می کنیم درمان را باید پیش از این که بیمار دچار وضعیت پیچیده شود، در همان مراحل نخستین آغاز کرد.
چون ویروس به ما فرصت و زمان می دهد، باید پیش از بروز پنومونی، درمان را آغاز کنیم.
هپارین ها را به کسانی تجویز کنید که به تازگی دچار تنگی نفس شده اند. یعنی به بیمارانی که در وضعیت پیچیدگی متوسط هستند.
و البته برای همه کسانی میتوان تجویز کرد که در معرض خطر هستند و بیش از 60 سال دارند و دارای بیماری های مزمن هستند – مانند بیماری های قلبی عروقی، دیابت، انکولوژی و… این را، می توان گفت، که دستاورد نووسیبیرسک و کار منحصر به فرد ما ، و دانش ما است.
اما یک پدیده منحصر به فرد محلی دیگر هم هست.
واقعیت این است که نزد آمریکایی ها هم، تا جایی که من می دانم، این اندیشه پدید آمد که می توان لخته های خون را از میان برد.
و حتا آن ها در همین روزها برآن شدند تا این ایده را بیازمایند.
اما مساله این است که داروهای ترومبولیتیک آن ها بسیار گران است و کاربرد انبوه این داروها ممکن نیست، و تنها در بیمارانی که حالت شان بسیار وخیم است، به کار برده می شود.
و برای مداوای این چنین بیماران، همان طور که گفتیم، خیلی دیر است.
خوب، می آییم به پدیده منحصر به فرد خود ما.
ما در نووسیبیرسک، دارویی تولید می کنیم که بسیار ارزانتر است، عوارض جانبی ندارد و می توان از آن در چنین شرایطی به گونه انبوه برای درمان کار گرفت. این دارو ترومبووازیم Trombovazim است ، که به خوبی برای متخصصان شناخته شده است.
انسان ها تا کنون توان شکست COVID-19 را ندارند. و مادامی که داروهای ضد ویروس و واکسن های ویژه ساخته نشوند، کرونا ما را آلوده می کند. اما آن چه امروز می توانیم انجام دهیم و آن را پیشنهاد می کنیم ، به حداقل رساندن مرگ و میر و متوقف ساختن فاجعه است. نجات جان هزاران انسانی که همه روزه از عوارض عفونت بیماری کرونا می میرند. و این کاملا محقق شدنی است. و آن گاه عفونت به دسته بیماری های تنفسی عادی مبدل می شود. بیمارستان ها سبکبار خواهند شد ، و مردم بیماری COVID-19  را به عنوان یک آنفولانزای طبیعی تلقی خواهند کرد ، که البته مصاب شدن به آن بسیار خوشایند نیست، اما دیگر خطر مرگباری نخواهد داشت.