آرشیف

جانِ مطلب: صلح بدون آتش بس معنا ندارد!

اینکه نشست قطر و هیئت اعزامی بتواند صلح را تامین کند بعید است. صلح تامین نمی شود وقتیکه باورمندی طرف مقابل در برابر این پدیده وجود نداشته باشد و در مسئله صلح به شکل یک پروژه نگریسته شود. از مصاحبه های اخیر هئیت اعزامی، عطر ناخوشایند به مشام ما به نظر می رسد. اکثر صاحبان این پروژه صلح از دو طرف توانایی و ظرفیت صلح سازی را نداشته و حضور شان نمادین می باشد. این نمایندگان تُهی مغز توانایی ابراز نظر و برون داد راه حل را نداشته و تنها بر تکمیلی صلح پروژوی موثر اند.
پالیسی دولت افغانستان در قبال این پروژه محتاطانه نبوده است. دولت افغانستان با اعتماد وافر، دید مثبت و فراخ به طرح ختم جنگ فکر کرده است و هیچگاه چرایی و چیستی خواسته های طالبان را در نظر نگرفته است. این کوتاه نگری باعث عدم آتش بس و ازدیاد شدت جنگ شده است‌. صلح هیچگاه با تواضع خواسته نمی شود. هرگاه خواست های دو طرف در نظر گرفته شود، مطمئناً اشتباهی سر نخواهد زد و آرامش نسبتی بعد از دیدار صلح بوجود خواهد آمد. روند پروژوی صلح موصوف همانند پروسه صلح است که توسط شورا های صلح ولایتی تامین می شد.‌در آنوقت افراد ادغام‌شده به پروسه صلح از مزایا استفاده نموده و بعد به دشمنی با حکومت می پرداختند‌.
دیده می شود که زندانیان رها شده طالب (نظر به این‌ تفاهم نامه) دوباره به صف شورشیان و طالبان برای اخلال نظم و امنیت محیط و مردم پیوستند. این خود زنگ خطری است برای ایجاد بی نظمی و نا امن نمودن محیط. همیشه باید نسبت به قضایا تحلیل مثبت داشت ولی نتیجه این روند را سراسر به نفع طالبان می بینم. طالبان با ادامه جنگ و کشتار در زمان نشست صلح نشان دادند که توجهی به فیصله بزرگان شان ندارند. دولت افغانستان با مصرف بودجه هنگفت به هیچ پیامد مثبتی دست نخواهد یافت‌.
پس قبول باید کرد که دولت همراه با نیروهای خارجی توانایی سرکوب طالبان را نداشته و در مقابل شان مصلحت صلح به شکل یک پروژه را دیده اند. این منفعت طلبی بار گران است که شانه های دولت افغانستان تا آخر از عهده حمل اش بیرون نخواهد شد.

با مهر
گل رحمان فراز