آرشیف

جرم شناسی متکی به مجازات مجرم نیست – سازنده جامعه سالم از مجرای علت شناسی می باشد….!

شرح حکمت در سیرت امام أبو حنیفه:

بعد شهادت بر وجود خدا٬ بر بنده بودن و رسالت آن جناب شهادت می دهیم٬ بنده بودن مقدم رسالت آمده یعنی مارا بنده محبوب شدن لازم و مقدم قبل از هر تبلیغ و دعوت مردم٬ که با چنین سیرت از حکمت پدیده ها٬ که مردم با تفکر منطقی نتیجه را بایست ببینند آغاز کرد. حالا امام اعظم با آن همه قدرت استنباط و استدلال٬ و نبوغ در علم و حکمت٬ تصوف و فقه…داشت٬ زندان و شهید شدن و مرگ را قبول می کند ولی قاضی نمی شود. حالا در این مورد دو حکمت به ما داده می شود:‌ یکم که در افغانستان با علم سطحی ارقام مفتی های غیر رسمی بسیار زیاد است و در تکفیر مسلمین می پردازند. دوم جرم شناسی٬ هر چند جرم شناسی را غربی ها به منظور تنزل جرم در جامعه مورد تحقیق قرار داد برای اولین بار٬ ولی در بینیش امام بزرگ در آن زمان بوده٬ که متأسفانه مغز و حکمت پدیده ها دین مارا٬ غربی ها خوب و عمیق درک کرده اند٬ و ما مانده ایم در بند ظواهر تهی معنی یا اندک معنی که چنان در حواشی مصرفیم که اصل را نمی شناسیم٬ حالا جرم شناسی رویکرد طبیبانه به روان مجرمان٬ معلم اجتماعی و اعمال آنرا به منظور کاهش و مصالح اجتماع متمرکز می کند. و باید تحول در مجرمان را مقدم متکی شدن مجازات آنان کرد. زیرا فاقد این سیاست نتیجه معکوس می شود یعنی سیر تنزل همیشه سوی عقب ماندگی و تباهی که مجموعه رشته های علوم انسانی را ربطی بوده که متخصصین رشته ها را باید همیشه در پژوهش پدیده ها تا یافته را٬ از منابع میدانی گرفته و راه حل ها را پیشکش کنند.

غزل: رسیده به دل!

کز تحولات روح، زوجودش هموجود

کشش تا کوشش، در جام عشق خمود

بر نتوانی عقل، پیمانه نخست کشید

کز مشروعیت شاه، بر وزیر بخت خندید

مشاجره دو قطب، مشعل واحد دید

افضل صدیقان، خود زمین معراج شنید

در خواب خفته حیدر، دستش به سماء دید

تا پیک های پناهی، آتش به زبان رسید

ناقل به سینه ها شد، کز دیدارش خمید

آن نجم العلوم ما، تا یک دمش چشید

گفتا هلاک و بادا، کز قال بحال نرسید

صوفی کوفی موفق، در حنفی اعظم دید

بر بنیاد این راه، تمیزهایش رویید

بخدمت شرع، حال و قال غنیمت دید

به فقیری هم جامی، کز خُم فانیش رسید

حالش من ندانم، کاندر صومعه تشهید

مطلب فوق: گرفته شده از (أراده قدرت ایمانی) اثر فلسفی عرفانی محمدآصف فقیری