آرشیف

چـه میشود اگـر:

– اینکه کلیه شاگردان به سطوح مختلف لیاقت داشته باشند؟
– اینکه صنف درسی بسیار بزرگ باشد؟
– اینکه شاگردان از لسان بومی خودشان در هنگام تدریس استفاده نمایند؟
– اینکه شاگردان با همدیگر تشریک مساعی نداشته باشند؟
– اینکه شاگردان نمیخواهند حرف بزنند؟
– اینکه شاگردان با شنیدن نوار های تایپ، برداشت نداشته باشند؟
– اینکه شاگردان بطور گروپی وظایف محوله شان را زودتر از دیگران انجام میدهند؟

1. چه میشود اگر اینکه کلیه شاگردان به سطوح مختلف لیاقت داشته باشند؟ 
یکی از مشکل ترین مرحله هایکه استادان در جریان درس به آن روبرو میشوند همان جاست که شاگردان در سویه مختلف قرار داشته باشند – بعضی ها کاملا لایق، بعضی ها خیلی تنبل و بعضی ها تازه به درس شروع کرده اند. اغلب استادان به موضوع عدم برابری سویه دچار میشوند، اما راه حل مطلوب برای این بحران چیست؟
از مواد ممد درسی مختلف استفاده نمایید: هنگامیکه استاد تشخیص کرد که کدام شاگرد لایق تر و کدام شان تنبل تر است، در آنصورت میتواند به ایجاد گروپ های مختلف در صنف بپردازد. مثلا هنگامیکه به یک گروپ وظیفه مطالعه موضوع از دستور زبان (مثلاً زمان گذشته جاری) را میدهد، گروپ بعدی باید موضوع دیگری از دستور زبان را تحت تمرین قرار دهند. هنگامیکه گروپ ها در حال مذاکره موضوع و یا مقاله اند. گروپ ضعیف تر میتواند به انجام تمرینات موازی نوشتاری بپردازد و یا در کنار تیپ ریکوردر بنشنید و به شنیدن آن بپردازد. 
در مکاتب که سهولت های خود آموزی (مرکز مطالعات و یا اطاق های جداگانه برای مطالعه) بطور کامل مهیا نیست. استاد میتواند یک گروپ از شاگردان را جهت دریافت تمرکز بیشتر بالای گروپ مخالف به مرکز مطالعات روان کند. تهیه روش خود آموزی برای شاگردان موثر میباشد برای اینکه شاگردان هنگامیکه از صنف خودشان بیرون برده میشوند، حوس نقل کردن را به سر ندارند.
در صورتکه محیط خودآموز بقدر کافی بزرگ باشد، در حقیقت آن یک محل مطلوب برای آموزش شاگردان با سویه های مختلف است. هنگامیکه یک گروپ در کنجی مشغول مطالعه فعالیت های دستور زبانی اند، گروپ دیگر میتواند به شنیدن نوار های انگلیسی از تیپ ریکوردر باشند و یا گروپ دیگر در حال مشوره دهی موضوعی از دایره المعارف به هم صنفی های شان اند.
از حین مواد ممد درسی وظیفه ای مختلف را انجام دهید: جاییکه استادان این مواد ممد درسی را در تمام صنف استفاده میکنند، آنها میتوانند شاگردان را برای انجام کارهای مختلف متعلق به توانایی آنها تشویق کنند. یک متن خواندنی میتواند دارای سه نوع سوال با سویه های مختلف باشد، بطور مثال؛ استاد به شاگردان میگوید که چقدر دور را دیده میتوانند ، شاگردان لایقتر میتوانند سوال را بصورت تیز ببینند و بالای سوال سوم سخت کوشش کنند. شاگردان ضعیف توانایی عبور از وظیفه ای اولی را به آسانی نخواهند داشت.
در تمرین مطالعه یک زبان، استاد میتواند از بعضی شاگردان بطور عادی بخواهد تا به تلفظ درس داده شده بپردازند، اما متباقی، از شاگردان دیگر بخواهید تا زبان جدید را در جملات مغلق استفاده نمایند. در آخر باید گفت که در بازی نقش و فعالیت های گروپی و شفاعی، استاد باید دریابد که شاگردان متعلق به درس داده شده به چه سطح مناسب اند و یا اینکه سویه کدام سطح را دارند؟ 
از مشکلات چشم پوشی کنید: کاملا امکان پذیر است اینکه بر این عقیده باشید که: توام با گروپ متنوع، شاگردان سطح علمی شان را خودشان پیدا خواهند کرد. در فعالیت های گفتاری و نوشتاری، مثلا، شاگردان لایق تر شاید جرئت خوب برای خواندن و شنیدن داشته باشند، آنها بطور کامل و بطور سریع می فهمند. اگرچه، نکته ضعف این روش باعث دلسردی و احساس خستگی شاگردان لایق تر میباشد. 
شاگردان را بکار اندازید: بعضی از استادان استراتیژی آموزش و کمک جوره ای شاگرد با شاگرد را میپذیرند. برای اینکه شاگردان لایق توانایی فهماندان شاگردان ضعیف را دارند. آنها میتوانند با یکدیگر روش جوره ای، گروپی، شرح اجناس، تهیه مدل های خوب لسان، انجام روش های گفتاری و یا نوشتاری را اجرا نمایند. بنابراین، هنگامیکه استادان شاگردان را مشغول کار گروپی می نمایند، باید مطمین شوند اینکه شاگردان ضعیف، همرایی شاگردان لایق نشسته اند. اگرچه این روش باید با حساسیت کامل اجرا گردد بخاطریکه شاگردان ضعیف خسته و دلسرد شاگردان لایق و سویه بالا خواهند شد. و یا سرکوب نقش آموزش الزامی خواهد شد. 
اغلب استادان، با شاگردان سطوح و یا سویه های مختلف روبرو شدند، پذیرش راه حل آمیزش مثل نکاتیکه اینجا پیشنهاد نموده ایم.

2. چه میشود اینکه صنوف درسی بسیار بزرگ باشد؟
در یک صنف بزرگتر (وسیع)، برقرار کردن ارتباط استاد همراه با شاگردانیکه در قسمت عقبی صنف نشسته اند، مشکل می باشد، پرسیدن سوال و دریافت توجه انفرادی برای شاگردان نیز از جمله مشکلات خواهد بود. تنظیم به روش متحرک، ایجاد و ارایه آموزش و تدریس در نشست های آموزشی نا ممکن میباشد. به کرات، صنف های بزرگ بمعنی این است که برای شاگردان زمینه قدم زدن در صنف و یا تبدیل همکار (جوره) اش آسان نیست… وغیره. مهمتر از همه، صنف های بزرگ برای استادان بی تجربه خسته کن خواهد بود.
باوجود مشکلات بزرگ بودن صنوف، مواردی اند که استاد میتواند به اجرا آنها بپردازد؛
استفاده از پیش نویس ها (کار بر روی کاغذ): یکی از راه حل ها برای استادان روش اجرا آموزش از طریق کار برگه ای میباشد که میتوانند اکثر از موضوعات درسی را از این طریق برای کلیه ای صنف برسانند. در صورتکه صنف کوچکتر باشد. هنگامیکه به مرام بازتاب صحنه رسیده شود، استاد میتواند فعالیت های کار برگه را برای کلیه گروپ های صنف شروع نماید و همه شاگردان مستفید خواهند شد.
استفاده از کار جوره ای و کار گروپی: در صنوف بزرگ، کار جوره ای و کار گروپی یک نقش مهم را درصورت موجودیت کثیر از شاگردان ایفا می نماید. حتی محل که قابلیت انتقال و جابجایی میز و چوکی ها نباشد، راه های حل آن نیز وجود دارد: ردیف اول روی خود را بطرف ردیف دوم دور بدهد، ردیف سوم روی خود را بطرف ردیف چهارم دور بدهد….وغیره.
هنگام اجرای کار جوره ای و کار گروپی همراه با گروپ های بزرگ، مهم است اینکه هدایات و سفارش ها را کاملا واضح بیان دارید.
از ارتجاع هم سرایی استفاده کنید: از زمانیکه استفاده مکرر تکرار انفرادی و روش کنترول تمرین در گروپ های بزرگ مشکل میباشد، مناسب ترین روش که میشود کاربرد، روش هم سرایی خواهد بود. صنف را میشود به دو بخش برابر تقسیم کرد – پنج ردیف پیش رو و پنج ردیف پشت سر، یعنی یا به طرف دست راست و یا بطرف دست چپ صنف درسی. هر ردیف و یا نیمه میتوانند بر روی بخشی از گفتگو صحبت نمایند، بپرسند و به سوالات یکدیگر جواب ارایه نمایند، جملات و لغات را تکرار نمایند. این روش در سطوع ابتدایی کاملا موثر میباشد. 
از سر گروپ ها استفاده کنید: استادان میتوانند از همکاری بعضی از سرگروپ ها بهره مند شوند. آنها میتوانند به اهدا کاپی ها عادت ورزند، و ملاحظه نمایند اینکه هرکس در گروپ شان (ردیف و یا مناصفه صنف) وظیفه را شناختند، کارهای صنفی را جمع آوری نموده و بازتاب دهند.
در باره بصیرت و صوت شناسی فکر کنید: صنوف بزرگ اکثراً در اطاق های صنفی بزرگ انجام می یابد. استادان باید مطمئین شوند اینکه چیزی را که آنها میشنوند و یا مینویسند، دیده میشود (قابل دید است) و اینکه چیزی که آنها میگویند و یا نقش که در صنف بازی میکند، قابل شنید برای کلیه شاگردان صنف باشد. 
از بزرگی صنف بنفع خود استفاده کنید: گروپ های بزرگ برای تدریس نواقص ایجاد میکنند، اما میتواند یک اهمیت کاملاً اساسی داشته باشد – بزرگتر اند، و احساسات صنف خوبتر، گرمتر و محدود میباشد. استادان مجرب برای تنظیم صنوف فراگیر و پرشور از این بالقوه استفاده می نمایند.
هیچکس نمیخواهد به گروپ های بزرگتر بپیوندد: این کار تدریس را بیشتر از پیش به چالش می اندازد. اگرچه، استادان در موضوعات تدریس مختلف در سراسر جهان که صنوف حاوی سی، پنجاه و یا بعضی اوقات اضافه تر و یا در حدود یک صد شاگرد است، خود را می یابند. بعضی از پیشنهادات فوق الذکر میتواند برای آوردن یک مصیبت بالقوه در بعضی از موفقیت ها، کمک کننده باشد.

3. چه میشود اینکه اگر شاگردان از لسان بومی خودشان در هنگام تدریس استفاده نمایند؟
یکی از مشکلات که استادان که در بعضی اوقات با شاگردان روبرو میشوند عبارت از این است که کلیه شاگردان به زبان های بومی خودشان تکلم میکنند این است که: آنها از لسان بومی خویش اضافه استفاده میکنند تا از زبانیکه در حال آموزش اش اند. و از این خاطر که آنها لسان شان را بخوبی میدانند! آنها با صحبت نمودن لسان بومی شان خود را به کرات راحت تر نسبت به صحبت نمودن نسبت به زبان های خارجی میدانند.
اما، با وجود اینکه اغلب استادان، دوستی متقابل خاص خود را با شاگردان شان دارند، و با استفاده از آن احترام متقابل میتوانند به شاگردان شان بفهمانند اینکه: نیاز تمرین لسان جدید (نسبت به لسان بومی) مهمتر بجا میماند. موارد زیادی برای انجام این رابطه وجود دارد.
در رابطه به موضوعات با آنها صحبت کنید: استاد میتواند با شاگردان در رابطه به این موضوع مذاکره نماید اینکه چطور باید تمام آنها در باره استفاده لسان جدید و/ویا زبان بومی شان در صنف، فکر کنند. استادان باید کوشش کنند اینکه رضایت شاگردان را جلب کنند و آنها چانس کمی را برای آموزش لسان جدید با استفاده از لسان های بومی شان که انکار جریان فعالیت های گفتاری و دادن بازخورد میباشد، خواهند داشت. 
شاگردان را به استفاده مناسب لسان جدید تشویق نمایید: استادان باید واضح بسازند اینکه مجموعه از موانع برای لسان های بومی شان نخواهد بود – این تعلق به این میگیرد که چه بوقوع میپیوندد. به عبارت دیگر، عده ای کمی از شاگردانیکه به لسان های بومی شان صحبت میکنند و یا هنگامیکه آنها مشغول خواندن متن میباشند، عده ای زیادی از مشکلات است، اما در تمرین گویش فعال، هدف خویش را خواهید باخت هرگاه به لسان های جدید برای آموزش لسان جدید انجام نشود. 
فقط به لسان جدید که شاگردان میآموزند جواب دهید: استاد باید ماهرانه برای شاگردان واضح بسازد اینکه بدون لسان جدید که شاگردان در حال آموزش آن اند، چیزی دیگر را شنیده نمیتواند. استاد میتواند از گفته های شاگردان به لسان های بومی شان چشم پوشی نماید.
یک محیط جدید برای آموزش لسان جدید ایجاد نمایید: استاد باید همیشه به لسان جدید که شاگردان در حال آموزش آن هستند، صحبت نماید، از اینرو، یکجا با استفاده ممد شنیدنی و ویدیوی، شاگردان بطور دوامدار به صدای لغات انگلیسی مصروف خواهند شد.
برایشان یاد آور شوید: استاد باید آماده ای رفتن در هر گوشه صنف در جریان تمرینات آموزش گفتاری برای تشویق، دفاع و روحیه دادن مثبت برای استفاده لسان جدید باشد. – و در صورت نیاز برای شان کمک نماید. با استفاده از تکرار این تکنیک، روحیه و رویه شاگردان به مرور زمان انکشاف خواهد یافت.

4. چه میشود اینکه اگر شاگردان با همدیگر تشریک مساعی نداشته باشند؟
اغلب استادان شاگردان را بخاطر دارند که از درس لذت نبرده اند، اکثر استادان موضوع را به تکرار میگیرند زمانیکه شاگردان کاملا تشریک مساعی نداشته باشند، عدم همکاری به چند طریق شکل میگیرد: مزاحمت دایمی در صنف، عدم گوش دادن به استاد، عدم انجام کار خانگی، رد آهسته برای اجرای فعالیت های معین، تنبلی و دیری دایمی، بعضی اوقات اوضاع کاملا خراب میشود هنگامیکه شاگردان به یک شخص مقتدر شکایت مینمایند. مجموعه از موارد است که استاد میتواند برای حل مشکلات صنوف غیر تشریک مساعی، بکار برد.
بطور انفرادی صحبت نمایید: استاد میتواند با شاگردان بصورت انفرادی بیرون از صنف درسی صحبت نماید. استاد میتواند بپرسد اینکه شاگردان در داخل صنف چه احساس دارند، به چه مشکل دارند و برای بهتر سازی روش تدریسی استاد، چه توصیه دارند.
بطور انفرادی بنویسید: همزمان حین اثر، با نوشتن اطمینان خط برای شاگردان میتواند حاصل شود. در همچون نامه، استاد مینویسد که فکر میکند یک مشکل جدی در صنف وجود دارد و استاد میخواهد بفهمد اینکه چه میگذرد و برای حل آن چه راه را باید سنجید. از شاگردان باید خواهش گردد اینکه با اطمینان کامل اطمینان نامه را پر نمایند. جوابات که حاصل میگردد (تحقیقات نشان داده است که همه شاگردان جواب نخواهند داد) نشان دهنده اینکه مشکلات شان کدام اند، خواهد بود. یگانه چالش سر راه این روش (وادار کردن انفرادی شاگردان برای نوشتن به استاد شان) این است که استاد باید به هرکدام از شاگردان جداگانه، جواب نوشتاری ارایه نماید!
از فعالیت ها استفاده نمایید: استاد باید شاگردان را متقاعد بسازد اینکه بعضی از فعالیت های دلچسب که شاگردان میخواهند انجام دهند، میتواند تنها وقتی بکار رود که صنف بحالت خاص تنظیم باشد. در غیر آن، آنها مجبور پس برد مطالعه لسان و تدریس بطور رسمی خواهند شد. 
کمک ها را ثبت نمایید: استاد نباید همه کار را به تنهایی خودش انجام دهد! آنها باید از همکاران خود کمک بخواهند، در صورت لزوم، از یکی از رفیقان خود کمک بخواهد که بحیث ممیز صنف ببیند اینکه آیا شاگردان مواردی را که استاد شان مینویسد و یا میگوید، نوت میگیرند یا خیر (اغلب استادان بی خبر اند اینکه آیا موارد متذکره شان، توسط شاگردان یادداشت گرفته میشود یا خیر). 
ایجاد یک قرارداد لسان – آموزش: استاد میتواند مستقیماً همرای شاگردان در رابطه به موضوع تدریس و آموزش صحبت نماید. استاد باید موافقه شاگردان را بگیرید اینکه چه روش های تدریس برایشان قناعت بخش است. و دریابد اینکه شاگردان از استاد چه انتظار دارند و کدام نیاز شان را استاد بر آورده میتواند. این اساس و شکل از قرار داد لسان – آموزش است و موضوع تعیین شده میتواند مشمول موارد باشد مثل اینکه؛ چه وقت شاگردان نباید از لسان های بومی خویش استفاده نمایند، استاد باید از کارخانگی شاگردان چه انتظار داشته باشد، رسیدن در اسرع وقت… وغیره. اما استادان همیشه باید خود را استوار به رفتار های استندرد یک استاد خوب نگهدارند.
هنگامیکه قرار داد ختم میگردد، برای هرکس یک رفتار جالب و به یاد ماندگی بجا خواهد ماند، و مثلاً هرگاه شاگردان گفته باشند اینکه آنها با صحبت کردن استادان زیاد در پیشروی صنف شان مایل نیستند، آنها با کمال میل برای استاد خاطر نشان خواهند ساخت که اکثر اوقات همچو موارد رخ نمیدهد.

5. چه میشود اگر اینکه شاگردان نخواهند حرف بزنند؟
اغلب استادان در صنف به سراغ شاگردانی میروند که نمیخواهند در صنف حرف بزنند. بعضی اوقات، برای بعضی از شاگردان شاید عادت و یا شرم باشد. و یا در بعضی از صنوف شاگردان لایق، بر شاگردان تنبل غلبه کرده اند، بعضی اوقات، بخاطر این است که شاگردان بدلایل فرهنگ و زمینه های سنتی، توانای صحبت انفرادی را ندارند. شاید خانم ها در فرهنگ شان سنتا انتظار میرود اینکه در مجتمع حضور جنس مرد و زن، زن ها روش سکوت را اختیار کنند. و یا هم بخاطر صحبت نمیکنند که مبادا اشتباهی در گفتار شان سر نزند که به قول خودشان، همان اشتباه شان در پیشروی صنف باعث خجالتی ایشان در نظر استاد و هم صنفی هایشان خواهد شد.
هر دلیل که باشد، مفهومی ندارد اینکه همچون شاگردان را وادار به صحبت در داخل صنف کرد، بخاطر اینکه وارد کردن فشار بالای شان برای صحبت، بمراتب ایشان را ضعیف تر میسازد. روش های زیادی وجود دارد که میشود از آنها برای تقویت این ضعف، کار برد.
از کار جوره ای استفاده کنید: کار جوره ای (کار گروپی) برای متحرک ساختن کامل شاگردان در هنگام صحبت، از اهمیت بالایی برخوردار است. خصوصاً زمانیکه یک شاگرد همرای یک، دو و یا سه شاگرد دیگر باشد، آنها در زیر فشار زیاد نخواهند بود مثلیکه در پیشروی کلیه شاگردان صنف میباشند.
اولا برایشان اجازه دهید تا به یک روش کاملا کنترول شده صحبت نمایند: خواهش پرسیدن شاگردان برای امتحان فصاحت شان، نتیجه کامیابی نخواهد داشت. در ابتدا، بهتر است که در استیج به انجام آن بپردازید مانند مثال؛ استاد میتواند جملات را بنویسد که شاگردان مجبور به پر نمودن خانه خالی ها قبل از خواندن کامل متن و گرفتن نتیجه، باشد.
بنابراین، استاد مینویسد اینکه (یکی از مقبول ترین اشیایکه تا هنوز من دیده ام …… است) و شاگردان باید آن جمله را برای خود تکمیل نمایند. بعد از تکمیلی، جملات خود را میخوانند، مثلا، یکی از مقبول ترین اشیایکه تا هنوز دیده ام تنه سر بفلک کشیده ای منار جام در دره جام ولایت غور است…وغیره.
در کل، این شاید یک نظریه خوب باشد که شاگردان را بگذارید تا بنویسند اینکه چه میخواهند بگویند، قبل از گفتن چیزی. خواندن جملات به آواز بلند تقاضای در خطر اندازی فصاحت (در مکالمه همزمان) را نمی کند. اما وقتیکه شاگردان جملات خویش را میخوانند، استاد و یا شاگردان دیگر میتوانند از ایشان سوالات بپرسند. نظر به روان شناسی، به احتمال قوی قادر به جواب دهی خواهند بود.
از روش اجرای کار عملی همراه با بلند خواندن متن استفاده نمایید: تشویق نمودن شاگردان برای اجرای کار عملی همراه با بلند خواندن متن درس نیز یکی از موضوعات و روشهای جالب و بیاد ماندنی دروس بشمار میرود. کار عملی بمعنی بلند خواندن متن نیست بلکه، استاد باید مثل سر تیم یک نمایش نامه، همرای شاگردان، بصورت عملی کار نماید اینکه چه وقت سرایش صدا صعود و چه وقت درجه صدا نزول نماید، جاییکه تاکید میشود، ممثل باید از خود چه نوعه احساسات را بیان کند. هنگام اجرای نقش، هرگاه از شاگرد ممثل در ایفای نقش اشتباهی سر زند، استاد باید بعوض مجازات برایش توصیه و نوازش های مثبت داشته باشد. 
از روش نقش – بازی استفاده نمایید: اکثر استادان دریافته اند اینکه شاگردان با دادن نقش های مختلف برایشان، بطور کاملا آزادانه میتوانند نقش را ایفا کنند – با طبقه بندی قبل از وقت موضوعات درس به نفش ها و اجرایی نقش ها توسط شاگردان، موارد درس بکلی به حافظه دراز مدت ایشان منتقل خواهند شد و بزودی فراموش نخواهند کرد. 
از تیپ ریکاردر (ثبت کننده صوت) استفاده نمایید: هرگاه استادان وقت کافی داشته باشند. میتوانند به شاگردان سفارش دهند اینکه هر آن چیزی را که میگوید، به ثبت نیز برسانند. بعد از آن استاد به تیپ گوش خواهد داد و اشتباهات عمومی را نشانی خواهد کرد. این شاگردان را وادار خواهد ساخت تا کوشش نهایی خود را بخرج دهند اینکه صحبت های شان مبادا از شاگردان دیگر ضعیف تر باشد، در صورت داشتن اشتباهات زیاد، استاد نباید شاگردان را سرزنش کند، فقط توصیه لازم برایش کافی است.
در گام های قبلی متذکر شده بودیم اینکه یک شاگرد خوب به کار های تجربی و کار های عملی علاقه مندی نشان میدهد. بعضی از شاگردان، اگرچه، در رابطه به این موضوع احساس خستگی میکنند، خصوصاً هنگامیکه مجلس و یا صنف جنبه سخن گفتن و سخنرانی را داشته باشد. فعالیت های فوق روش تغییر کلیه نکات ضعف را نمایان میکند.
6. چه میشود اگر اینکه شاگردان با شنیدن نوار های تایپ، برداشت نداشته باشند؟
بعضی اوقات، با وجود قضاوت عادلانه استادان – و یا قضاوت مولفان و نویسندگان کتاب های درسی – مواد شنیدنی در تیپ ها برای درک شاگردان، کاملا مشکل بنظر میرسد. اگرچه، استادان نوار را چندین بار برای شاگردان تکرار می نماید (و بعد از شنیدن بار سوم و یا چهارم، شاگردان یکجا با هم خسته خواهند شد)، فقط این روش کار نمیدهد و بس (بدون شرح). استاد بعد از خستگی، موضوع را ترک خواهد کرد و بفکر تمام شدن ساعت درسی خواهد شد. مواردی وجود دارد که استفاده آنها،کمک کننده خواهد بود. 
سوالات مصاحبه را معرفی نمایید: هرگاه شاگردی به یک مصاحبه ای مشکل روبرو میشود که همان مشکل را در سطح صنف ارایه نموده است و روش نقش – بازی را فعال کرد، این موضوع کاملاً در قالب روش نامبرده میآید و یک نقش کاملاً زیبا پیشگویانه خواهد داشت.
فقط یک وظیفه: میشود اینکه به شاگردان وظایف کاملاً مستقیم داده شود که شرح زیاد درک ایجاب نمیکند. امکانیت وادار ساختن موثر آنها برای شرح در رابطه گوینده ای نوار تایپ است – از صدای گوینده در نوار تایپ میتوان جنس، عمر و دیگر حالات زندگی ای گوینده را تشخیص داد.
فقط یک/ ویا بخش اول را بنقش بکشید: بعوض گوش دادن نوار بطور کلی، استاد میتواند قسمت اول نوار را پخش کند و بعداً شاگردان را وادار به پیش بینی بسازد اینکه قسمت بعدی چه خواهد بود.
از ترانسکریپت (1) استفاده نمایید: میشود که به توده ها تقسیم کرد. شاگردان به گوشه گوشه صنف می نشینند و به نوار گوش می دهند.
از ترانسکریپت (2) استفاده نمایید: شاگردان میتوانند به نتیجه ترانسکریپت اولی ببینند و مطمین شوند اینکه میدانند نوار تایپ در باره چه صحبت مینماید.
از ترانسکریپت (3) استفاده نمایید: قبل از شروع، شاگردان میتوانند ترانسکریپت را مرور نمایند ( از طریق خواندن)، در جریان و یا بعد از شنیدن، ترانسکریپت میتواند لغات و عبارات (که خانه خالی گذاشته شده است) داشته باشد.
از روش پیش بینی لغت استفاده نمایید: قبل از شنیدن دوباره، به شاگردان کلید لغات داده شود. میشود از شاگردان بخاطر پیش بینی اینکه نوار در رابطه به چه بود، پرسید. و در این حال، آنها به بعضی از لغات آشنایی خواهند داشت و آنها زیادتر درک خواهند کرد.
7. چه میشود اگر اینکه شاگردان بطور گروپی وظایف محوله شان را زودتر از دیگران انجام میدهند؟
وقتیکه استاد شاگردان را به گروپ های جداگانه تقسیم میکند و از آنها میخواهد که وظایف را تکمیل کنند – دیزاین پوستر ها، مذاکره و مباحثه در رابطه به متن نوشتاری… وغیره. – آنها باید مطمین باشند اینکه بعضی از گروپ ها قبل از گروپ های دیگر کارش را تکمیل خواهد کرد. هرگاه فعالیت روی عنصر و یا محور رقابتی بچرخد (مثلاً، کی میتواند یک مشکل را اول از همه حل نماید)، این یک چالش نخواهد بود. اما هنگامیکه اصلاً عنصری موجود نیست، استاد به محضل فروماندگی دچار میشود: آیا او باید فعالیت را متوقف نماید (یعنی اجازه ندادن بعضی ها برای تکمیل) و یا به دیگران اجازه تکمیل را بدهد؟
مثل چندین حالت دیگر، مفاهیم عمومی باید در اینجا مغلوب گردند. هرگاه فقط یک گروپ روش را قبل از گروپ های دیگر، تکمیل میکند، استاد میتواند همرای همان گروپ کار نماید و به تهیه بعضی از مواد "فعالیت های اضافی" بپردازد. در صورتکه تنها یک گروپ باقی مانده باشد که کارشان را خلاص نکرده باشند، به هر حال، استاد تصمیم خاتمه دهی فعالیت را خواهد گرفت – بخاطریکه متباقی صنف نباید در انتظار خلاصی گروپ آخری باشد.
یکی از راه های سازش با مشکلات برای استاد است که توصیه میشود برای شاگردان در فعالیت های اضافی شان – ورک شیت (برگه های کوچک برای انجام کار صنفی)، معما، جدول پازل، متن برای خوانش…وغیره که میشود بزودی (فقط به مدت چند دقیقه) تهیه گردد، تهیه نماید. و این روش شاگردان را که قبلاً فعالیت های صنفی شان را تکمیل نموده اند، دلچسب خواهد بود و آنها را از خستگی انتظار تکمیل کار صنفی هم صنفی های شان، دور میسازد. راه حل دیگر برنامه ریزی وسیع به وظایف اصلی میباشد و همچنان، هرگاه گروپ ها زود تر از دیگران، کار شان را ختم مینمایند، میتوانند کار های اضافی طرح و برنامه ریزی شده را انجام دهند.

نتیجه گیری:
در چپتر فوق، ما؛
– صحبت نمودیم در باره توانایی، حل (چالش های) صنوف آموزشی مختلط، توصیه مواد ممد درسی و ممد درسی مختلف، وظایف مختلف، چشم پوشی مشکلات و چالش ها و هم استفاده شاگردان به معاملات یادگیری درس شان.
– مذاکره نمودیم در باره موضوع صنوف وسیع و بزرگ، و راه حل های پیشنهادی برای حل آن موضوع مثل؛ استفاده از کار برگه ای، جوره ای و گروپی. استفاده از روش ارتجاع همسرایی، استفاده از سر تیم ها، فکر در رابطه به بصری و صوتی، و استفاده از اندازه گروپ به نفع خود.
– دیدیم راه حل چالشیکه شاگردان لسان بومی خودشان را استفاده مینمودند و ما از آنها خواهان استفاده لسان جدید را نسبت به لسان بومی شان شدیم. ما روش صحبت با شاگردان را در رابطه به موضوع مرتبط، پیشنهاد نمودیم. و آنها را به استفاده مناسب لسان جدید، تشویق نمودیم، فقط جواب دادن به سوال های لسان جدید نه سوال های بومی شاگردان، ایجاد محیط مناسب برای لسان جدید و ادامه مرور موضوعات قبلی.
– مطالعه نمودیم در باره شاگردانیکه در صنف تشریک مساعی ندارند، پشنهاد نمودیم که در صورت بروز کدام مشکل، میشود که با شاگردان بصورت انفرادی صحبت نمود، به صورت انفرادی نوشت، از فعالیت ها باید استفاده نمود، کمک ها را یاد داشت گرفت و تعهد موافقه آموزش لسان را باید گرفت.
– روبرو شدیم به مشکل شاگردانیکه علاقه صحبت نمودن را ندارند، روش های برای راه حل آن استفاده از روش کار جوره ای، اجازه دادن شاگردان برای صحبت نمودن در روش کاملاً کنترول شده، اجرای عمل و یا نقش، بلند خواندن و یا استفاده از روش نقش – بازی، بود.
– پریشان بودیم در رابطه حالتیکه شاگردان به مواد شنیدن مشکل داشتند. از میان چندین انتخاب، میشود که برای شان سوالات مصاحبه را بدهید البته قبل از اینکه آنها (دوباره) گوش میگیرند، فقط وظایف شنیدنی، استفاده انواع ترانسکریپت ها، در اخیر شاگردان را وادار بسازید تا در رابطه فهرست شنیدنی ها پیش بینی نماید و به آنها کلید لغات را توزیع نمایید.
– پیشنهاد کردیم که استاد باید همیشه فعالیت ها و ملاحظات جداگانه داشته باشد. خصوصاً در موارد که بعضی از گروپ ها قبل از گروپ های دیگر، کار صنفی شان را تکمیل میکنند.