آرشیف

قربانی بخد ا چه سودی دارد؟
قال تعالی :لن ینال الله لحومها ولا دماء ها ولک یناله التقوی منکم .حج 37
در گذشته ها نیز این سوال ها مطرح میشده که خدا چه نیازى به قربانى دارد؟ و اصولا فلسفه قربانى کردن چیست؟ مگر این کار نفعى به حال خدا دارد؟ خداوند ج در پاسخ این سوال ها مى فرماید: ((گوشتها و خونهاى این قربانیان هرگز به خدا نمى رسد بلکه آنچه به خدا مى رسد تقوا و پرهیزکارى و پاکى اعمال شما بندگان است )  هدف اساسی  آن است تا شما با پیمودن مدارج تقوا در مسیر یک انسان کامل قرار گیرید لذا قربانی یک مدرسه تربیتی است براى شما انسانها، که برای شما  درس ایثار و فداکارى و گذشت و آمادگى براى جهاد با نفس و شهادت در راه خدا  رامى آموزد، و هم درس  بخاطرکمک به نیازمندان و مستمندان که لازم است  درین نوشته طور فشرده به چند مورد حکمت وجوبی قربانی از فحوای متن قرآنکریم اشاره کنیم.
1– قربانی  در روز عید قربان یاد وتکرار سنت ابراهیم علیه السلام ونماد مبارزه با نفس است طوری که دستور خداوند به حضرت ابراهیم(ع) در مورد ذبح حضرت اسماعیل(ع) برای این منظور بوده است آن‌حضرت در پرتو این عمل با سرسخت‌ترین و ریشه دارترین عامل تعلّق نفس که حُبّ و دوستی فرزند است مبارزه کند و با اطاعت از خدا تعلّق نفسانی را ریشه کن سازد. واین را میگوید جهاد قاطع با نفس اماره.

2– کسب تقوا و تقرّب به  درگاه خداوند:   تقوی چیست ؟ تقوی یعنی نگاه داشتن جان ونفس  از خطر یعنی  مسلمانان وحاجیان با قربانی کردن  درس ایثار و فداکارى و گذشت  از خود ومال خود را می آموزند و خودرا مربوط بخدا میدانند واز هوی وهوس پیروی نمیکنند.
3 -کمک به مستمندان و اطعام آنان: در روز عید قربان مسلمانان واجد شرائط در تمام دنیا وهم حجاج باید قربانی کنند وگوشت آنرا برای فقراء ومساکین ونیاز مندان بدهند واگر در سر زمین مکه فقیری نباشد باید این گوشت به نیاز مندان کشور های دیگر رسانیده شود.که میشود که کمک به فقراء نیز یکی از حکمت های قربانی است.
قربانی ورسم جا هلیت :.گاهی احکا م دین با رسوم نا پسندیده قبائل در هم  آمیخته میشود وبرخی قبائل کوشش میکنند رسوم وعاد ات نا پسندیدۀ خودرا رنگ دینی ومذهبی بدهند تا بیشتر جا بیفتد مثلا اعراب جاهلى هرگاه حیوانى را قربانى مى کردند خون آن را بر سر بتها و گاه بر در و دیوار کعبه مى پاشیدند، و بعضى از مسلمانان ناآگاه  هم در آن زمان وهم حالا این رسم را دنبال میکنند. حتی در سر زمین ما هم میکوشند حیوان را بر سر دیوار ها ذبح کنند تا خون آن برای مدتی شاهدی باشد بر قربانی کردن،؟ وحتى بر سر دیوار بعضى از مساجد نیز این عمل زشت و خرافى را که مایه آلودگى مسجد است انجام مى دهند که باید مسلمانان بیدار شدیدا با آن مبارزه کنند.
پاسخ بر یک نقد:همز مان با فرا رسیدن عید  سعید قربان حس  بخواب ر فته  ای برخی از دو ستان از خواب یکساله بیدار شده  از تمام 360 روز سال فقط  یک روز را روز عاطفه وترحم بر حیوانات معرفی نموده وبر ذبح حیوانات  در روز عید قربان خورده میگیرند واین وجیبه دینی را حیوان ستیزی می پندارند. فکر میکنم این دوستان فلسفه قربانی را فقط از مشاهده بردن تیغ به گلوی حیوان قضاوت میکنند نه  تقوی وایثار حضرت ابرا هیم علیه السلام وفرزند دلبندش حضرت اسماعیل واینکه این سنت  من حیث نماد ایثار وتقوی  و حس انسان دوستی ووسیله کمک به فقرآئ از حضرت ابراهیم برای مسلمانان باقیمانده ورنه خداوند ج میفر ماید(لن ینا ل الله لحوماها ولا دما ئها) گوشت وخون قربانی بخداوند ج هیچ سودی ندارد بلکه فا ئده آن به خود انسانهاست.
دوم : این دوستان فکر میکنند تنها مسلمانها  اند که بخاطر عید قربان  تیغ به گلوی حیوانات می برند ورنه حیوانات را کسی ذبح نمیکنند.به این دوستان میگویم این قضاوت شما ناشی از دین گریزی وعقدۀ اسلام ستیزی است .ورنه در تمام روز های سال غیر مسلمانها علاوه از حیوانات  اهلی که از کشتن وخوردن حیوانات  غیر اهلی چون سگ وپیشک وخوک  هم دریغ نمیکنند. این در حالیست که اگر  مسلمانها در روز عید قربان بخاطر هدف خاص حیوان ذبح میکنند .در همین روز در تمام کشور های اسلامی رخصتی بوده وقصابی ها هم مسدود است وهیچ مسلمانی درین روز بخاطر تجارت حیوان نمی کشد.
سوم پرچمداران ترحم  بر حیوانات و جامعه ضد خشونت چرا برای همیشه از حکومت تقاضا نمیکنند تا در جریان  هر هفته یک ویا دو روز از ذبح حیوانات جلو گیری شود که در سال 52  تا 104 روز از کشتن حیوانات جلو گیری میشود که نسبت به یک روز تبعات خیلی بیشترفراوانتری  بخاطر بقای نسل حیوانات دارد. از طرف دیگر کم خوردن گوشت به صحت بسیاری ها  نیز مفید است.اما اینکه نشسته اند تا عید قربان فرا رسد وانتقاد کنند  این انتقاد ریشه در عاطفه وترحم انسانی ندارد بلکه  عقدۀ دین ستیزی واسلام ستیزی  است که این گروه همیشه با دور بین ها در پی یافتن نقطه ضعف ها در اسلام اند.
موضوع دوم مصارف حج: درین مورد کوتاه مینویسم . دوستی مصارف حج را جمع وآخر پرسیده بود که آیا من به حج بروم؟ جواب کوتاه اینکه نه شما واجد شرائط نیستید  نروید  حج مسبوق به عقیده است  شخص معتقد با درک ارکان وشرائط حج موقعیت خودرا در میابد  که درین صورت از استفهام انکاری بی نیاز است ..دوم حج یک فریضه مشروط به استطاعت است ودین اسلام هیچ کس را بیشتر از طاقت وتوان آن مکلف نساخته. کسیکه توانش را ندارد نرود وگمان اینکه پول افغانها به جیب عربها میرود این هم یک  بهانه بخاطر مبارزه علیه احکام اسلام است ورنه همه میدانند که عربستان سعودی به پول  حجاج خصوصا حاجی افغان هیچ ضرورت ندارد .اگر به پول ضرورت میداشت با ورود حجاج ایرانی که تعداد شان سه برابر حجاج افغانی ا ست وسه چند هم مصرف میکنند ممانعت نمیکرد..اندیشه دیگر که باید پول اگر کم هم است اول به  همسایه ها وهمشهریان نیاز مند داده شود وبعد حج.؟  بلی دادن زکوي فرض است که قبل از حج باید اجرا شود وتقسیم آن بر مستحقین وظیفه دولت است واگر کسی اضافه از زکوة کمک میکند یک امر مستحب است ونمیشود یک فرض را بخاطر یک امر استحبابی معطل کرد. واقعیت دیگر اینکه مردم افغانستان به سوال معتاد شده اند از رئیس جمهور شروع تا سوال گر سرک.همه چشم شان به دست دیگران دوخته است  لذا جدا کردن مستحق حقیقی وسوال گر اماتور در افغانستان دشوار است .ملیتکه ملیارد ها دالر را هضم کرده  هنوز گرسنه است کمک نا چیز حاجی هم به استغنای این قوم کمک نمیکند.