آرشیف

شاید عدم اشتراک من در این جرگه برایم گران تمام شود، به هر صورت منافع ملی و آینده سرزمینم نسبت به هر چیزی دیگری برایم مهمتر است. 
هرچند که در جرگه سال گذشته اشتراک داشتم، در آن جرگه رئیس یک کمیته هم بودم و در این جرگه از من مکررآ دعوت بعمل آمده بود باز هم بنابر دلایل ذیل مصمم بر آن شدم تا از حضور و شرکت در این جرگه صرف نظر نماییم: 

۱- در قدم اول تلاش صورت میگیرد تا توسط همین لویه جرگه مشورتی که نه جایگاه قانونی دارد و نه جایگاه حقوقی، اشخاص ذیل بدون قید و شرط رها شوند؛ ۱۵۶ نفر محكوم به اعدام، ۱۰۵ نفر دارای بحث حق العبدی، ۳۵ نفر اختطاف گر، ۵۲ نفر مجرم مواد مخدر و ۴۴ نفر شامل لست سياه.

۲- با در نظر داشت مشکلات اقتصادی و فقر مردم افغانستان برای این جرگه بیشتر از ۳۳۰ ملیون افغانی تخصیص داده شده است. بدون تردید از این مبلغ یکمقداری در جرگه مصرف شده و متباقی حیف و میل خواهد شد که در شرایط موجود و جرگه ی که نتایج مثبت و مثمری را به همراه ندارد را به نفع منافع ملی نمیدانم.

۳- اگر میدانستم که رهایی این ۴۰۰ نفر باعث صلح و امنیت در افغانستان میشود با تمام نیرو و قوت در این جرگه اشتراک میکردم و باعث تشویق دیگران میشدم. چون میدانم که رهایی این ۴۰۰ نفر هم مانند چهارهزار و نیم دیگر که قبلآ رها شده اند هرگز تضمین کننده صلح در افغانستان نخواهد بود. طالبان هرگز از امارت اسلامی و خواسته های که پشت پرده دارند نمی گذرند. بنآ جلسه ی که نتایج آن تضمین کننده صلح و امنیت سرتاسری در کشور نباشد، بودن خود را در آنجا درست نمیدانم. 
از سوی دیگر در حالیکه جناب رئیس جمهور بخاطر ترس کرونا در جلسات کابینه حاضر نمیشود و حتی با وکلای پارلمان حضوری صحبت نمیکند- میخواهد توسط اسکایپ صحبت کند. ولی بخاطر جرگه مشورتی که اضافه تر از سه و نیم هزار نفر در آن حضور به هم میرسانند امیدوار هستم که در وضعیت کرونایی تجمع این تعداد نفر در یک مکان عواقب و پیامدهای بدی را بدنبال نداشته باشد.

به هر صورت تصمیم گرفتم تا از اشتراک در این جرگه که نه کدام صلاحیت قانونی دارد و نه هم کدام صلاحیت حقوقی صرف نظر نمایم، نخواستم که در آینده به نزد خدای خود، به نزد ملت خود خجل و سر افکنده باشم. کسانیکه اشتراک میکنند آزاد هستند برای شان آرزوی موفقیت دارم.