آرشیف

 
هفته گذشته دور مذاکرات نماینده خاص امریکا آقای زلمی خلیلزاد با طالبان که در قطر بدون نتیجه و دست آورد پایان یافت، روز گذشته خلیلزاد به پاکستان بود و لحظات پیش به کابل آمده است. مردم افغانستان انتظار صلح و ختم جنگ را دارند. از طرف دیگر مردم مظلوم منافع شان در ختم جنگ لحظه شماری میکنند اما گروه های تروریستی و بعضی از سیاسیون چه داخلی و چه خارجی منافع خویش را به ادامه جنگ دنبال میکنند آمدن آقای خلیلزاد به کابل اولین سفر و آخرین سفر نخواهد بود و این داستان دنباله دار مذاکرات خلیلزاد تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری امریکا بدون نتیجه ادامه خواهد یافت. برای جناب خلیلزاد میگویم …

آمـدي، جـانم به قـربانت ولي حالا چـــــرا ………..  بي‌وفـــــا حالا كه من افـــتاده‌ام از پا چــرا

چرا در هر گفتگو و در هر مذاکره اخلاقاً نمیگویند که عامل این همه کشتن ها و بستن ها  کی ها اند آیا کسی یا کسانی مسئولیت ادامه این جنگ را خواهند پذیرفت آیا تروریست دیروزی با تروریست امروزی تفاوت دارد؟
آیا عامل این همه بد بختی ها کشور های مداخله گر اند یا نظامیانِ عصبانی و خسته از جنگ، که این مسئولیت را به عهده دارند، یا خبرنگارانِ که بخاطر اطلاع رسانی در ادامه این جنگ صد ها قربانی داده اند و  خسته از جنگ اند حرفی برای گفتن دارند آیا نظامیان امریکایی و ناتو دونالد ترامپ، جورج بوش رئسای جمهور امریکا و مسئولین بلند پایه دولت افغانستان روی طرح  صلح بخاطر ختم این جنگ صادقانه کار می‌کنند و طرحی دارند اگر دارند ما مردم افغانستان از همچو طرحی نه آگاهی داریم و نه چیزی میدانیم.
 متاسفانه جنگ ادامه دارد قوت های مسلح افغانستان و خانواده‌های شان که تا هنوز صد ها فرزند خود را داوطلبانه به قربانگاه فرستاده اند مسئولین برای شان جوابی دارند به باور من این سناریو ادامه دارد پایان آن نیز در پرده ای ازابهام است. آیا سیاستمداران که به مردم هشدار می‌دهند که اگر اینطور صلح شود و آنطور نشود  کشور بطرف نابودی میرود راست میگویند اگر دقت کنید ادامه این جنگ با اهداف خائنانه که ادامه پیدا کرده چقدر کثیف و پیچیده است و پیروزی در این کارزار به چه زمانی ضرورت دارد هنوز معلوم نیست تقریباً نزدیک به دو دهه است که مردم ما قربانی میدهند آیا  مسئولیت بازگویی این داستان حزن‌آور بر دوش مسئولین دولت افغانستان است یا کشور های مداخله گر و یا حضور قوت های خارجی، هرکس به نحوی با این جنایت کم و بیش گناهی دارند اگر در مورد مسئولین دولت افغانستان بگویم نبود وحدت و همسویی در بین مسئولین لشکری و کشوری نبود اعتماد و همبستگی ملی، نبود شفافیت در پروسه صلح دامن زدن به تعصبات قومی و زبانی، چور و چپاول و غصب زمین های دولتی بیکاری و عدم کاهش روز افزون مواد مخدر مداخله کشور های شریر یکی پی دیگری عامل عمده  ادامه این جنگ خانمان سوز در کشور ماست.
به عقیده من بدون یک همبستگی ملی پیروزی در این لجن‌زار جنگ امکان‌پذیر نیست هنوز هم خارجی ها و هم مقامات نظام موجود از حقیقت ادامه این جنگ طرفه میروند ما را فریب میدهند و به مردم ما دروغ میگویند.
بعضی از مسئولین چه داخلی و چه خارجی گاهی آگاهانه دروغ میگویند و گاهی نا خود آگاه، در سرنوشت صلح و ختم خونریزی دروغ گفتن به مردم خیانت ملی است.
خواه این دروغ ها و فریبکاری ها ارادی بوده باشد یا حیله‌ی بامهارت تا تلاش مغرضانه ای را که محکوم به شکست است رو پوش دهند. فریب دادن به این اندازه بزرگ که خلیلزاد پیام آور صلح است یا بعد ازنتیجه انتخابات ریاست جمهوری ما صاحب صلح میشویم خیلی جفا کارانه است، نه تنها من همه مردم با وجدان و مظلوم افغانستان میدانند که این جنگ خیلی طولانی شده است. نه تنها خیلی طولانی، بلکه بسیار پیچیده و مغلق‌ نیز گردیده است.
کسانیکه فکر میکنند با نظامی گری میتوان این جنگ را خاتمه داد اشتباه میکنند من بار بار گفته ام
که شانس منطقیِ قابل توجیهی برای پیروزی نظامی در برابر طالبان و گروه های دیگر شورشی نداریم، باید به چیزی دست یابیم که نه سیخ بسوزد و نه کباب  فقط مسئولین دولت افغانستان بدانند صرف یک راه وجود دارد که آنهم گفت‌وگو است.
با شیوه که آقای خلیلزاد دولت افغانستان را  دور زده و یک طرفه با طالبان در مذاکره است به باور من این کاروان به سر منزل مقصود نمی رسد.
همه سیاسیون چه داخلی و چه خارجی باید بدانند بخاطر خاتمه جنگ در افغانستان راه درازی در پیش داریم. درک درست از نیکی و زشتی، با ارزش بودن یا بی‌ارزشی ، منطقی یا غیرعقلانی بودن، ادامه این جنگ امنیت یا نا امنی، بحث‌های داغی است که متاسفانه سیاسیون نا عاقبت اندیش ما یا نمیدانند یا نمیخواهند بدانند.
این مذاکرات بدون نتیجه کلی  تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری امریکا ادامه میابد ادامه و  
چگونگیِ روایتِ این داستان مذاکره  شاید برای امریکایی‌ها، بیش از هرچیزی اهمیت داشته باشد. چشم‌انداز مردم امریکا از افغانستان، انتخابات و سیاست‌گزاری‌های آینده را رقم می‌زند.
به عقیده من  اگر دستاورد های مقامات امریکایی در افغانستان باعث ختم جنگ گردیده باید ادامه پیدا کند. اما اگر ضیای وقت و یا سناریوی ادامه برای جنگ بوده در آن باید تغییر بنیادی آورده شود. به فکر من رأی‌دهندگان امریکایی، روشن است که در هنگام استفاده از قدرت شان در روز انتخابات اهمیتی چندانی به افغانستان نمی‌دهند. اما به سرنوشت جنگ‌های ابدی و پاسداری رهبران حکومت از رأی آن‌ها اهمیت می‌دهند که دونالد ترامپ نیز از این نقطه تشویش دارد.
حالا بخاطر ختم جنگ در افغانستان نه مقامات امریکایی و نه رهبران دولت افغانستان سیاست موثر و قابل قبولی در دست دارند. اختلافات سیاسی در داخل نظام افغانستان نیز با آتش این جنگ هیزم افزوده است.
به باور من ناکامی در پروسه صلح صرفا بخشی از یک ناکامی های داخلی، منطقوی و جهانی است.
نتیجه: چرا ما به صلح نمی رسیم :
1-متاسفانه بخاطر رسیدن به یک صلح دایمی دیدگاه واحدی بین زمامداران دولت افغانستان احزاب و شخصیت های سیاسی بشمول نهاد های مدنی وجود ندارد هرکس دنبال منافع خود است .
2-بین گروه طالبان و سایر گروه های داخلی و خارجی که در افغانستان با مخالفت از دولت در جنگ اند در سرنوشت صلح اجماع واحدی وجود ندارد.
3-بین سیاسیون رهبران و نظامیان امریکایی در باره صلح افغانستان دیدگاه واحدی را سراغ ندارم قصر سفید به یک نظر است کانگرس نظر دیگری دارد و پنتاگون باور دیگری.
4- همچنان کشور های منطقه و فرامنطقه هر یک دنبال منافع خود اند و در مورد صلح نه مشترکات سیاسی دارند نه اقتصادی و نه امنیتی.
5- از طرف دیگر صداقت مخلصانه بخاطر ختم این جنگ نه خارجی ها دارند نه طالبان و نه گروه های شامل حکومت و بیرون از حکمت بعضی منافع خود را در جنگ دنبال میکنند. از طرف دیگر به درازا کشیدن این جنگ سیاست های جاطلبانه و خود کامگی مقامات امریکایی بوده که بدون حل و فصل جنگ در افغانستان با عجله به عراق حمله کردند جنگ بی‌ربط عراق و عملیات جاری ضدتروریسم در خاور میانه علیه داعش، القاعده، الشباب، النصر و دیگر گروه‌ها و همچنان نگرانی فعلی از آغاز جنگ با جمهوری اسلامی ایران و یا گروه‌های حامی ایران در شرق میانه ادامه این جنگ خیلی تباه کننده است بهتر است دولت و مردم افغانستان بشمول گروه طالبان و مقامات امریکایی که در ادامه این جنگ و رسیدن به صلح نقش کلیدی دارند یکبار دیگر دوباره فکر کنند. اگر مذاکرات خلیلزاد با طالبان ادامه داشته باشد یا متوقف باشد باور داشته باشید. که جنگ در افغانستان، در میادین زیادی جریان خواهد داشت. بزودی در پلان نیست که این جنگ مهار گردد اگر مردم افغانستان دست به کار نشوند و فکری بحال خود و وطن خود ننمایند صدای اتحاد همدلی و ختم  این جنگ خانمان سوز را بلند نکنند، تا دورترین زمان‌های آینده این جنگ ادامه خواهد یافت.