آرشیف

مولوی صاحب مرحوم‌، عجب خان، پاک‌ترین، صمیمی‌ترین و آگاه‌ترین دوست و برادر بزرگ معنوی و رفیق شفیق من بودند. تازه آگاه شدم که راهی دیاران بی‌برگشت شدند. جنات نعیم مکان شان. سبب مرگ شان هم برخی بی‌وجدان هایی غاصب و چپاول‌گر ساکن در اروپا اند. آنان با دزدان داخل کشور یک‌جا شده و بالای جای‌داد های شخصی و قباله‌یی مردم دعوا جعلی راه می‌اندازند. ایشان را هم فشار های زیادی دادند. تا در وطن بودم، کنار شان بودم. پس از آن آگاه شدم که این دزدان ایشان را در دوران جمهوری غنی پلید زیاد آزار دادند. او هم یک پشتون بود و از استان لوگر، مگر در همان زمان غنی زیر رگ‌بار فشار های چند پشتون دزد و برخی دزدان معلوم‌الحال از هم‌زبانان ما قرار داشتند. ببینید که دزدان در زمان دزدی قوم را هم نه می‌شناسند. حالا که ایشان فوت کرده و طالب آمده است، آن دزدان دی‌روز، باز هم کارت بازی طالبانی را روی کار کرده و به آزار و اذیت ورثه‌ی شان می‌پردازند. در حالی در اواخر زمان های همان رژیم فاسد غنی، دادگاه عالی، وکالت‌نامه‌ی ساخته‌گی باطل شده و آن تصمیم به اساس نامه‌ی یکی از قنسل‌گری های کشور ما مقیم آلمان را باطل کرده است. آن دزدان در اروپا اند. شاید گواهان (شاهدان معرفت) را هم فریب داده باشند، انشاءالله من، از راه قانونی به دنبال شان می‌روم تا به قانون سپرده شوند. آگاهی‌دهی بهتر از همه به هم‌وطنانم این است که هیچ‌گاه بدون شناخت کامل و باور کامل، در چنین موارد شاهد نه نه شوند. دزدان و جعل‌کاران از همه‌ی راه ها برای سند سازی شان استفاده می‌‌کنند. روزی که مشکلی روی داد، آن‌گاه از دوستان خود هم روگردان می‌شوند. محمدعثمان نجیب