آرشیف

محترم مولوی محمد حمیدی ساغری، یکی از شخصیت های نخبه، عالم جید، شاعر و نویسندۀ توانای کشور دار فانی را وداع گفت: إنا لله و إنا الیه راجعون.
ضمن عرض تسلیت وهمدردی برای فامیل محترم شان، اقارب، دوستان و مردم با فرهنگ وبا دانش ولسوالی ساغر و همه مردم ولایت غور از خداوند ج برای مرحوم جنت الفردوس وبرای بازماندگان صبر و استقامت آرزو مینمایم. نماز جنازۀ ایشان امروز جمعه در کابل به اشتراک وزیر حج و اوقاف و سائر هموطنان ادا گردید و بطور دستجمعی بروح ایشان اتحاف دعا شد. مرحوم مولوی حمیدی عمر زیادی در چوکات وزارت حج واوقاف ایفای وظیفه نمودند و در امر تحقیق و تبلیغ امور دینی تا حد توان تلاش ورزدید، که خداوند ج برای شان اجر جزیل نصیب فرماید آمین.

بیاد خاطر جناب مولوی صاحب یکی از سروده های ایشان را از آرشیف جام غور درینجا نقل وتکرار میکنیم.

مولوی محمد حمیدی

محرومیت هـــا و عـــدم تـــرحم
 

این چه حال است کس با کسی احسان نکند
نظری مرحمــــــــــــــتی سوی یتیمان نکند
 
گرچه تیمار غریبان موجب تحسین است
کس چنین کار به خوشنودی یزدان نکند
 
کســـــی از از آه ستم دیده ندارد بیمی
حذر از ناله جانـــــــــسوز فقیران نکند
 
بهر طـــــــفلان نبود شفقت پیران گاهی
هــــیچکس هیچ زمانی حرمت پیران نکند
 
رفته از خاطر مردم همــــه انگیزه شوق
از پریشانی کـــــسی میل گلستان نکند
 
هرکرا خانه وکاشانه بــــــــود زندانی
چون حذر هیچکش از کنده وزندان نکند
 
از بهار آنهمه رنج وغمــــــی بیحد دیدیم
که چنین جور بما فصــــل زمستان نکند
 
آن نکردند که مسلمان به مسلمان می کرد
آنچه کردند که کافر به مــــــسلمان نکند
 
آن عواطف چه شد احساس بشر خواهی کو
از چه انسان بوفا خدمت انســـــــــان نکند
 
آدمی را که مقامیست زکــــــــــرامت والا
چون ملک گرچه عیان گاه وگه طیران نکند

آن جفا می کند این مشت ستگر به جهان
وحشــــــی بیشه چنین ظلم به حیوان نکند