آرشیف

نار یا آتش عشق٬ شدت و شتاب چون ادراک و مدروک قلب٬ بسوی اصلش٬ که نور جوهره عقل شامل: استدلال٬ منطق٬ تمیز و فرق گذاری پدیده ها و شناخت تا استنتاجات معقول برای عمل مقبول٬ که مسبب برداشتن پرده ها از روی چشم بصیرت می شود٬ تا وجود در سیر گوهری شدن منور گردد٬ که نتیجه این وجود گوهری نوری٬ وجود اولیا الله حتی بعد رحلت از دنیا خاک نمی گردد٬ است.

یعنی بیدون شک وحدت عقل و عشق از بحر وجودی قرآن ریشه میگیرد٬ پس قرآن محصول وحدت الوجودی حضرت محمد^(ص) با ذات حق می باشد.

ولی تقابل عقل و قرآن٬ در نخست از فقدان تقوا در وجود٬ که نفس اماره بالسوء در طغیان است٬ آغار می شود. و ثانیا دین ستیزان علوم تجربی را٬ معیار سنجش قرآن و عقل قرارداده اند٬ که فقط تضادها را٬ چون وسیله ستیز پدیدار می کنند. که در پاسخ باید٬ اذهان نمود٬ اولاً محصول علوم تجربی مجموعه وسائل رفاه زندگی٬ که نظر به زمان و پدیداری جدید٬ محصول گذشته نفی می شود٬ قطعاً معیار و سنجش غلط برای عقل و قرآن است (هرچند ساینس و قرآن را٬ وحدتی زیادی نیز است)

پس قرآن و وحدت آن٬ با عقل عبارت از عقلانیت در علوم انسانی که بنیاد ثبات سیاسی حقوقی در افغانستان گردد٬ پذیرفت.

در نتیجه:

رویکرد سیاسی به دین و اسلام سیاسی را٬ چون ابزار برای رسیدن به قدرت٬ در نخست با روحیه تقوا متقابل می شود٬ که نتیجه نقض حقوق بنیادین انسانی به خصوص از ۱۹۹۲ تا اکنون در افغانستان شده است. که حقوق و سیاست مدرن با رویکرد پژوهشی دانشگاهی٬ نتیجه مطلوب برای جامعه سیاسی افغانستان دارد.

نظم:

دیدار بی پایان!

آغازی به دیدارش، کاروانم بی انجام

پای بیرون ندارد، بلاکشی مدامم

گرفتاری کار، که محزون وجود نی

یک بیک بی چون، بافته ای وجودم

سانحه حیرت دید، تا فوق عقل آمد

مجذوبی از رندی، لذت به کیفیتم

شادی بی سبب، زعمق دل سرآمد

معیوبی در اضطراب، ماهی چو بی آبم

مدیون ساقیم و مردانگی زگوهر

می و مستی کرد، دو عید یک نفسم

کز یکتایی فقیر٬ به بصیرت حیران

چو حیرتم در هوش٬ نوش کند جانم

محمدآصف فقیری