آرشیف

با ديدن برادران مهربان و گرانقدرم داكتر شعيب جان ظفر و پروفيسور داكتر ظفر جان ظفر (غايب) اوقات پر ميمنت نصيب ما گرديد و در ضمن يك عكس من كه در عقب ان يك غزل بنده نوشته بودم در سال ١٩٨٢ ، را در البم شان ديدم كه بايد با شما عزيزان شريك كنم

گر دوست سوى ما نظرى اشنا كند

رنج هزار ساله ى ما را دوا كند

بشكسته عضو را بكنز مو ميا دوا

لأروى هر شكسته دلى را خدا كند

هر عا شقى كه ايت مهرش به غمزه خواند

نا چيز سر به سجده نهد لا إلا كند

از شوق دل بگو كفن پاره ميكنم

روزى اگر ز مرحمتى ياد ما كند 

حاكم بپاى دوست بيفگن ز التماس 

كان كيميا سر شت مرا كيميا كند

ما را رهابي نيست ظفر از كمند مرگ

شايد كه نقش عكس پس از ما بقا كند

وستوف -روسيه 1982