آرشیف

دانشمند شدنِ گلبدین حکمتیار در امور زبان دری و کشفِ ترمینولوژی سوچۀ دری، متهم ساختنِ مسعود به عضویتِ آی اس آی، حمله ور شدن به شخصیت های اعضای جمعیت، نکوهش کردنِ فعالیت رسانه های ملی و تحریم نمودنِ عملکردِ فعالیت های مدنی…! از جمله مواردِ اند که شخصیتِ حکمتیار را به خوبی بروز می دهند و مردم را از عللِ ویرانی کابل آگاه می سازد.
حکمتیار از همان جمله فرزندان نا خلف کشور است که برای رسیدن به اهداف خود نجوای حفظِ استقلال، جهاد و مجاهدت سر می دهد ولی در عمل ثابت شده است که وابستگی های تنگاتنگ با بقایای داکتر نجیب داشته است که خلقی ها و پرچمی ها را شکل می داد و همان بود که زمینۀ تخریب شدنِ کابل با راکت باران حکمتیار فراهم و افغانستان به دهه های بد بختی فرو نشست. 
اینکه حکمتیار همیشه به پرخاشگری می پردازد باکی نیست و گلایه ی وجود ندارد برای اینکه نیش متعصب بودن، تک گرایی، خودخواهی وی از همان اوایل کج بوده است. او علی رغمِ جورآمدِ کلیۀ مجاهدین در پاکستان و تقسیم مساویانۀ قدرت در کابل موافقت نکرد و رسمِ انتقاد از مأموریتِ صبغت الله مجددی به عنوانِ رئیسِ دولت انتقاد کرد و تلقین به مجاهدین گفت که قبول نمودن حاکمیت جورج بوش برایش به مراتب با آب تر از حکومتِ مجددی است. 
وقتیکه او به نظریۀ عموم احترام قایل نشود، قتل و کشتار مردم بی گناه از طرف حزب اش صورت گیرد، صرف نظر از عهدش (گفت بود که تا یک آمریکایی در افغانستان باشد، قدم اش را در خاکِ کشور نخواهد ماند) وارد افغانستان شد و از دستوراتِ شورای عالی صلح (که برای حکمتیار دفتری قلابی بیش نبود) در امر ادغام مجدد اش پیروی کرد. 
مطمئنم که حتی پدر حکمتیار از داشتن چنین پسری به تنگ آمده بود و از همان زمان پدرش زندگی حکمتیار را به مرگِ افغانستان تعبیر می کرده است. او آدمِ خود خواه، انسانِ نا مرد، پیرِ نادان، شخصیتِ ِپر خاشگر و آدمِ بر آمده از مغاره هاست که آدم شدن اش به وقت نیاز است، انسان شدن اش زمان می خواهد و عبور از نادانی و سوق به هوشیاری اش مکتب خانه! 
نیشِ حکمتیار در تصمیم گیری های حکومتداری آینده برنده تر و کج تر خواهد شد. او تازه با طالبان نکته یی پوش ارگ نشین توافق نموده است تا کاندید واحد برای انتخابات آیندۀ ریاست جمهوری داشته باشند و از همان طریق بخوبی بتواند گلیم تجزیه را در کشور پهن تر، وسیع تر و گسترده تر سازد.
فلهذا، از ماست که از احساسِ وطن دوستی مان استفاده کرده و نگذاریم پلان های شومِ وی جامۀ عمل بخود گیرد و مسئولیت خویش بدانیم تا در برابرِ استبدادِ وی آرامی حفظ نکنیم، برای گم راهان راه درست را نشان دهیم که به سربلندی، اتحاد و انکشاف وطن مان کمک می کند.

با مهر
نویسنده: گل رحمان فراز