آرشیف

.ـــ ترانه می کارم در عقاید دودزده ی زمان

.ــــ در سیاهی زندان نور را از امید می جویند و از خانه ی تاریک امید را در فرار

.ـــ عشق دو طرفه با محبت و احترام همراه می باشد و اکثرأ با دقت و اعتمادمتقاب پای ریزی می گردد

ـــ خیلی به سهولت می گریم،، به ویژه از دیدن تصویر کودک و حیوان مجروح و ستم دیده، با شنیدن خبری خوش و نجات بیچاره گان، از خواندن زندگی نامه ی نخبه گان جهان، در عین بازخوانی و دکلمه کردن اشعارم و….. شاید روحم نازک است و یا حس هم آهنگی من به آن همه تلاطم های دوران و زمان خمیر شده است و آغشته.

ـــ به نظر من با روش چت کردن می توان عاشق شد، اعتماد کرد و زندگی بی عیب تصوری را در قلب و سر آباد نمود. اما زمانی که پرده سیاه حقیقت از روی شیشه ی سفید کامپیوتر به روی فرش دانستنی های ما می لغزد- دیگر آن همه جهان تخیلی مان می شود یک آرمان ویران…
پس نباید هر دوستی را با عشق پیوند بدهیم و نباید به هر کس اعتماد کنیم چون بهای آرامش مان والاتر از ضایع کردن وقت با دیگران است.

با مهر بیکران،
شهلا لطیفی