آرشیف

کوچیده پرسـتوی وطن با دل پرخون
بلـبـل، دل آزرده و غمگـین شده آخر

آرام نگـیـرد کـسـی در شـب مهـتـاب
قتل زهـل و غـارت پرویـن شده آخر

در قلب وطن خنجـرخونین زده دشمن
شـهر و دمـن و بادیـه رنگین شده آخر

طالـب شــده تـا ملعـبـۀ لـشکـر پنجـاب
بـا مـردم مـا دشـمن دیــریــن شده آخر

داعش ندارد سر سازش به کس هشدار
تا جانی و غارتگر و بی دین شده آخر

افسوس که خـاک وطـن از فتنۀ دوران
بـازیـچــــۀ آمـال شــیـاطــیـن شده آخر

بـا تـوطـئه و نقـشـۀ بیـداد  جـواسـیـس
خــاک وطـنـم بُشـکۀ بـنـزیـن شده آخر

در چنگ تجاوز نشـود ملک کس آزاد
این تجربـه از خـون نگاریـن شده آخر

از بس که دروغ و چـم دنـیا شده رایج
گـویی که هـمـه جامعـه بدبین شده آخر

در جای غـذا یا عوض خون و انرژی
آتـش بـه وریـد و بـه شـرائین شده آخر

رحمی نکنـد بر وطـن و مـردم کشـور
بـیـداد و سـتم مشرب و آیـیـن شده آخر

از ارگ نخیزد بـه جـز خائـن و بیمار
این کاخ مگر باطل و نفرین شده آخر؟

حـب وطـن هـرگـز نبود در دل خـائن
گرچه به غلط پالش و تزئین شده آخر