آرشیف

به سوخت خـانۀ بیچارگان و مظلومان
زآتشی که به میرزااولـنگ درداددست

فتاده بـر سرِ پـل نعش هـای محرومان
درین وطن خدا یا چه جوروبیداد است

ز بس که نسل کشی دروطن شده رایج
عزای لانه خرابست و خانه برباد است

ز کین طالب و داعش وطن بود خونین
فقط به قتل و تـرور و نفاق ارشاد است

بجای صلح و صفا قتل وغـارت آوردند
به جای نـرمی دل خشـم تیغ پولاد است

درین خـرابه به هرسـو که بگذری آنجا
فغان بیوه زن و گـریـه هـای اولاد است

تـو گـویی شـوق و نشاط امید رفته زیاد
به سینه های همه بسکه قلب ناشاد است

وطن به عـمق سـیه چال می رود هـردم
نه چاره یی و نه از کس امید امداد است

نشست و جلـسه و تقبیح و بررسـی باشد
تمـام وعــدۀ حکّام سـر بـه سـر باد است