آرشیف

کشور میانمار(برمه یا برما) با نام رسمی « اتحادیۀ جمهوری میانمار» در شمال شرق خلیج بنگال همجوار بنگله دیش موقعیت دارد. پایتختش شهر «نای پیداو» و نفوس آن طبق آخرین بر آورد 75 ملیون نفر است. زبان رسمی میانمار، بر مه ای و واحد پول آن کیات میباشد. در این کشور 89 فیصد مردم ماگ(بودائی) ، 4 فیصد مسلمان به نام روهینگیا ، 4 فیصد عیسوی ، یک فیصد هندو و بقیه اقوام مختلف هستند. روهینگیا مردمی مسلمان و هند و آریایی اند که در ایالت راخین سمت غرب میانمارهمسرحد بنگله دیش، زندگی می‌کنند ، فرهنگ، زبان (مخلوطی از عربی ، فارسی و ترکی) و هویتی خاص دارند. مردم میانمار متشکل از 144 قوم میباشند که حق تابعیت 135 قوم در آنها برسمیت شناخته شده و سایر طوایف از جمله مسلمانها از حق تابعیت محروم اند. میانمار توام با نیم قارۀ هند مستعمرۀ انگلیس بود و در سال 1948 به استقلال رسید ، در آن زمان مسلمانان تمایل داشتند که راخین ضمیمیۀ پاکستان شرقی ( بنگله دیش) شود اما امکان پذیر نشد. کشورمیانماراز زمان استقلال تا اکنون شاهد در گیری های دراز مدت میان اقوام پرشمار خود بوده ، طولانی ترین جنگ ها را تجربه کرده ، تا چند سال قبل توسط حکومات نظامی اداره می شد. طوفان طبیعی نرگس در سال2008 یکصدو چهل هزارنفر مردم میانمار را سر به نیست کرد و اقتصاد مملکت را تباه نمود، سیستم تحصیلات عالی در میانمار از سال 1988 تا حال به طور مطلق فلج گردیده است.
تضاد بین بودایی ها و مسلمانان سابقۀ طولانی دارد که فعلا به اوج خود رسیده ، در این میان مسلمانان نیز دست زیر الاشه ننشستند ، از خود سازمان های چریکی فعال ،حساس، مجهز و مدافع داشتند ، دارای کارنامه های بودند و هستند. در این روز ها صحنه های دلخراش ازنسل کشی، قتل عام ومهاجرت روهینگیا ازطریق رسانه ها ی بین امللی گزارش داده می شود. هرچند دشوار است تمام این حوادث فجیع را فقط برای مسلمانهای روهینگیا در مقطع همین چند روز ، مطلق پذیرفت اما آفتاب به دو انگشت پنهان نمی شود، واقعیت اینست که در میانمار یک نسل کشی تمام عیار با شقاوت و بربریت جریان دارد. دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را به عنوان مهاجران غیرقانونی که از بنگلادش وارد شده‌اند تلقی می‌کند. روزنامه‌های دولتی از آنها با الفاظی چون «سیاهه»، «عربه» ، «بنگلادشیه» و «تروریست» نام می‌برند.
رئیس جمهور این کشور«هیتین چیاو» است و همکار قدیمی اش خانم «آنک سانگ سوچی» رهبر حزب اکثریت(لیگ ملی) پرقدرت ترین شخصیت میانمار می باشد. سوچی زنی که در زمان حکومت نظامی ، 15 سال در بازداشت خانگی سپری کرد، برندۀ جایزۀ نوبل ، دارندۀ چندین جایزۀ بین المللی ، گویا حامی دیموکراسی وعدم خشونت توصیف می شد ، از موضعگیری آشکار دربارهٔ نسل کشی روهینگیا خودداری کرده بود ، او اخیراً سکوت را شکست ، بیشرمانه گزارش های بین المللی را به تمسخر گرفت ، روهینگیا را تروریست خواند و کشتار آنهارا موجه دانست که بلا فاصله توسط سازمان ها ، شخصیت های جهانی ، برندگان جایزۀ صلح نوبل از جمله شیرین عبادی و ملالی یوسف زی شدیداً محکوم گردید.
بلی ، دربرابر این همه شقاوت و نسل کشی مسلمانان روهینگیا ، هیچ عقل سلیم بی تفاوت بوده نمیتواند و ما که تلخی جنگ ، خشونت ، فلاکت و مهاجرت را خوب چشیده ایم ، جنایات جاری بودایی ها و حکومت میانمار را محکوم می کنیم ، در عین زمان باید ازاین واقعیت خود را باخبر سازیم که چه اقدامات عاقلانه ای در زمینه به نفع آرامش و قطع تشنج میتوان انجام داد. و ها ، فراموش نکنیم که وقتی پیرزنی بر جنازۀ همسایه اش حضور میابد ، فریاد می کشد ، یک دقیقه به مردۀ حاضر گریه می کند تا آنکه غم های خودش تازه می شود ، آنگاه یک یک از غمهایش را یاد آوری مینماید و فقط به حال خودش میگرید( عین غمشریکی). القصه ما افغانهاهم وقتی رنج های مردم سایر کشور ها ( مثل روهینگیا) را شاهد هستیم اندکی به حال ایشان گریه کنیم و باز غم های روز گار کشور خویش را بیاد بیاوریم و بحال خود و روزگار خود بیشتر شیون سردهیم و تدبیر سنجیم (عین غمشریکی).
یک نمایندۀ شورای ولایتی بدخشان گفته « تپه های بامیان را که بت های بودایی ها در آن جای داشته باید هموار نمود» بلی اینست نظرعمیق نمایندۀ مردم بدخشان بزرگ سرزمین هنر، فرهنگ و تاریخ ؟ من می گویم آری « خودیت ، خورجینیت و تیاقیت» اگر مردی یک بار تا بامیان بیا. به حوالۀ تاریخ زمانی یک دیپلومات کشور ما به لندن رفته بود و در یک مجلس بزرگ در محضر ژورنالیست ها ، اولین سوال وی از جانب مقابل این بوده که « بادرنگ های ملک ما کلانتر است؟ یا با درنگ های ملک شما؟» .
بـادۀ حــق راســت باشـــد نـی دروغ
دوغ خوردی دوغ خوردی دوغ دوغ
مولوی