آرشیف

جنگ تو صلح و صلح تو جنگ است
من به قربانت ای چه نیرنگ است

اضافه تر از یک هفته از آغاز مذاکرات بین الافغانی در دوحه میگذرد، متاسفانه تا هنوز هر دو طرف نتوانسته اند بر سر اجندا توافق همه جانبه نمایند چه رسد به مجالس و تصامیم دیگر، گفته میشود هئیت طالبان با کلمات و ترکیب الفاظ بازی میکنند.
هئیت طالبان تاکید دارد جنگی را که طی ۲۰ سال ما علیه دولت افغانستان انجام داده ایم جهاد محاسبه گردد. و از سوی دیگر تمام فیصله ها مطابق مذهب فقه حنفی باشد نه مطابق مذهب فقه جعفری یا چیزی دیگری نه تنها این دو موضوع عمده مشکلات دیگری نیز وجود دارد که به فرصت مناسب خواهم نوشت.
اینکه روح و مذاکرات قطر صلح ،آشتی با چاشنی گذشت،تحمل ومدارا تشکیل میدهد شکی نیست.اما اگر این فرایند از اثر بازی با کلمات و جملات بی بر آیند باشد باز هم معنی اش عدم بلوغ سیاسی ،ضعف ظرفیت، عدم احساس درد ها رنج ها ومصیبت های بی پایان مردم افغانستان خواهد بود که مردم‌ مسلمان این سرزمین بار آنرا بدوش میکشند.
قرار اطلاع نمایندگان وسفیران داعیه صلح در قطر بجای صراحت وجسارت اخلاقی بدنبال توجیه کلیمات اند تا یکطرف را باطل وطرفی را بر حق جلوه دهند..وقتی آن نیست تا یکطرف را یاغی وطرفی را مجاهد بنامیم ،زمان آن فرا رسیده تا از استفاده کلیمات زننده وجنگنده پرهیز شود..بخاطر رسیدن به صلح تا کید بر بغاوت وجهاد کار برد ندارد. این کلمات مفهومش صلح نه بلکه تشنج است.
بحث دیگری که پروسه مذاکرات را به انجماد کشا نیده انجماد گرایی در عصر حاضر وقرن ۲۱ است وآن عدم هم‌پذیری مذهبی است که در قانون اساسی افغانستان تسجیل شده لذا نقد کثرت گرایی مذهبی در مقدمه جلسات به مفهوم‌کوبیدن آهن سرد است.این مسایل حین اصلاح مواد قانون اساسی میتواند قابل بحث باشد. لذا از طرفین مذاکره میخواهیم‌ تا ملت مظلوم افغانستان را از این بیشتر منتظر نگذارند به نکات مثبت وعملی توجه نمایند وراه مذاکرات صلح را هموار و کوتاه سازند. در غیر آن نفرین مردم بیچاره افغانستان نصیب شان خواهد شد.