آرشیف

غوریان عزیز شما هم حمایت کنید!

در حقیقت انتقال پروژه برق توتاپ از مسیر بامیان سر آغاز بازگشاهی باب جدیدی است بسوی یک امیدی که می تواند ولایات مرکزی بامیان، دایکندی و غور را به نجات از جبر جغرافیایی مژده دهد.
در اینجا منظور اعلان حمایت از انتقال برق توتاپ از مسیر بامیان این است که  از غوریان عزیز نیز می خواهیم تا در حمایت از "جنبش روشنایی" در کنار شهروندان ولایات مرکزی بخصوص مردم بامیان استاد شوند و صداهای داد خواهی نجات از گورستان مرکزی را به گوش اربابان تصمیم برسانند.
غوریان عزیز! در این مدت چهارده سال که گذشت با هر هویت و تباری که خود مان را برچسب زدیم و با دیگری به ستیزه برخاستیم ویاهم در حالات بسا اساس و سرنوشت ساز در کنارشان با قاطعیت و جدیت تمام استاد شدیم و حمایت شان کردیم، اعتراف باید کرد که اشتباه کردیم و نتایج حاصل از اشتباه جزء اشتباه ی دیگری بیش نبود که پیامد کارمان تنها و تنها به تحقیر، توهین، محکوم  و دست کم گرفتن از سوی اربابان قومی مان منتها شد و تا اینجای کار که سالهای زیادی می شود از موالی گری مان در حق هویت خاصی می گذرد هرگز حلال مشکلات مان واقع نشد و تا بحال هیج یک از این سردمداران هویت های قومی در افغانستان ما را از خود نپنداشتند، نه اینکه دستگیرمان نشدند، بلکه بیشتر از پیش سنگ ملامتی را بر فرق مان کوفتند و می کوبند.
بنده غایتاً دریافتم که اگر ما هر قدر شعار برچسب سازی به هویتی که دوست دارد ما دایم العمر غلام شان باشیم را ازگودال مرکزی بنام غور سر دهیم و برای بهبودی زنده گی مان در انتظار عبدالله، استاد عطا، احمد ضیا و امثالهم بنشنیم، جز محکومیت توام با شرمساری بیشتر از این نصیب مان نخواهد شد. از سالهای زیادی به این طرف هیج به یاد نمی آرم که تا هنوز یک رهبر تاجک تبار اشراف صفت شمال بخاطر حمایت از مردم غور صدا بلند کرده باشند و خواهان تامین عدالت اجتماعی شده باشند، کرامات بزرگواران هویتی مان تنها این بوده که در حالات که می توانستند از ما در پروسه های سیاسی شان منفعت به طلبند بی درنگ آنها سخنرانی کردند و ما هم شادیانه کف زدیم، اینکه امروزه مردم غور با چه مشکلات دارند دست و پنجه نرم می کنند برای رهبران تاجک تبار در شمال هیج فرق نمی کند.
ما تنها سربازان روز مبادا هستیم که باید خدمت سربازی خود را انجام دهیم، بیایید دیگر به این معضل بی عزتی پایان دهیم و اینبار انتظار رسیده گی به مشکلات را از مرجع بنام هویتی که تا امروز هیچ نتیجه یی را در پی نداشت از آن کم کرده بر پیوستگی جغرافیایی که نام ولایات مان به "ولایات مرکزی" گره خورده است افزوده کنیم و در کنار شهروندان ولایات مرکزی و بخصوص "جنبش روشنایی" استاد شویم.
خوب به یاد داشته باشید که با انتقال پروژه برق توتاپ از مسیر بامیان نه تنها اینکه گام سخت موثر در عرصه خشکاندن ریشه های تبعیض آشکار هویتی و جغرافیایی برداشته ایم، بلکه با عملی شدن آن حد اقل ما می توانیم  خود مان  را به این روشنایی نزدیک ببینیم. در گام های اولی کافیست که همسایه های مان برق و امنیت داشته باشد، وقتی پروژه توتاپ تا ورس، پنجاب و یکاولنگ بامیان انتقال پیدا می کند، بدون شک تاثیرات خودرا در عرصه های مختلف، اقتصادی، اجتماعی و غیره بالای ولایت غور نیز می گذارد، مردمان هزاره مردمان حق خواه و عدالت پرور هستند، بعید نیست که بخاطر دادرسی به وابسته گان هویتی شان تا لعل وسرجنگل نیز این پروژه ره ادامه بدهند.
از طرف دیگر پروژه توتاب تنها برق را نه؛ بلکه تامین امنیت را نیز به همراه دارد که ان شاالله با آغاز کار این پروژه قسمت های نا امن مسیر غور – کابل نیز تامین امنیت خواهدشد، مخصوصاً به نگرانی های امنیتی کابل- بامیان که مایه نگرانی همه شهروندان ولایات مرکزی است نقطه پایان گذاشته خواهد گذاشت. از سوی هم با تامین امنیت گفته می شود بهانه های حکومت مرکزی را نیز بخاطر کار سرک گردندوال کاهش می دهد.
این بار فرصتی بسیار خوب نصیب غوریان شده است، با حمایت از مردمان بامیان و اعضای جنبش روشنایی ما به زمینه های خوبی خواهیم رسید که به خیر ملت مان خواهد بود.
کنار هم استادشدن به لحاظ داشتن موقعیت جغرافیایی یکسان که نامش" ولایات مرکزی" است به منظور رسیده گی به مشکلات مان خیلی مهم است که بجای افتخار به هویتی که ما خاصیت خاک خشک بر آنها را داریم و هرگز با ما نمی چسپند، بهتر این است که در کنار برادران بامیانی استاد شویم و از مبارزات دوامدارشان بخاطر تامین عدالت اجتماعی و رهایی از زندان جغرافیایی صدا بلند کنیم، در شرایط موجود راه های غالب شدن به چالش هایمان نام "مرکزی" کافیست تا هویت قومی مان!.
پ.ن: مرا بابت تاجک بودن یا ایماق بودن معذور دارید. چون در هردو آن تاهنوز خیر وجود نداشته.

عصمت الله راغب
کابل 26/2/95