آرشیف

زنده بودی که مرا بود جهان جای نشاط 
شاد بودم بخدا ، اینکه به بویت مادر 

سبز و شاداب بودی با تو مرا باغ حیات 
می رسید آب صفا تاکه ز جویت مادر 

بسته بر لوح دلم مهر تو تا خانه ی خاکی 
کس به خویت نرسد خوی نیکویت مادر 

قدح عیش مرا بی تو به کف خالی ماند 
دست خالی نتوان رفت به سویت مادر 

ماند در غربتم و بسته مرا بال و پری 
کی توانم بیایم سر کویت مادر