آرشیف

میخـــکوبم ز خـال کنج لبش 
مانده ام جـا بجا شــکارشدم 

دل نمـــــــیدادم و دلـم را برد 
جـــــلوه ِ کرد و خاکسارشدم 

بخدا هر نفـس ز بوی وصال 
ســـبز چون شاخه بهار شدم 

میشود هر کی شهریی به کمال  
مـن ازین عـــــشق نامدار شدم