آرشیف

ای بد رفیق دخــــترِ زیبا!  کجاســـــــــــــتی؟
اینجا که نیستی،  تو کجاهســــــتی ، راستی؟
نی زنگ ونی مســـــیج ونه مسکال می زنی
کم مهر وسرد  و  رد گم  وتنها چراســــتی ؟
شـــــاید که بازنمــــبرخــــــــود کردۀ عوض
یا ایــــنکه نازکردی ومارا نخواســـــــتی ؟؟
ازبهرچیست – همدم شیرین – که مدتی ست
برجور می فزایی وازمـــــهر کاســـــــــــتی ؟
امیــــــد جورنیـــــــست زتوچون که کامــلاً
بر زخم های کهــــــــنۀ دل ، آشنا ســــــــتی
موســــیقی ای، سرودخوشــــی، راحـتِ دلی
حیف است نازنین!  که کمی بی وفاســــــتی
ماهی ،  شـــکوهِ مکتب وصنفی ، ستاره ای
شعری،شرابی ، شـــــاهد شهری، شفا سـتی
خوش قدوخوش قیافه وخوش تیپ وخوش سخن
خوش رنگ  وخوش اداستی  وخوشــنماستــــی
پنهان مشوبه « چولۀ» دیواربخت مَـخت
بیرون بیا که آیۀ لطـــف خداســـــــــــــتی
آخرکجاستی که نمی بیـــــــــنمت به سال
حوری ، فرشتۀ تو مگردر فضـاســــتی ؟
دیشب به اتفاق گرفــــــتم شـــــــماره ای
آمد صدای دلکشی ، دیدم شماســـــــــــتی
گفتم: سلام. گفتی : مزاحم شــــدی توباز؟
گفتی : دوباره زنگ نزن ، چه بلاستی !!
گفتم:ببین عزیز! مزاحم کیه ،مه« سا…»
گفتی شناختم که ازون شــلّه هاســـــــتی
 
نبی ساقی