آرشیف

شب بود وماه بود وسمربود وما دوتا
دِه بود ودره بود وسفربود وما دوتا
یادش بخیرباد! هماه خنده های نغز
شیرین وشیربود وشکربود ومادوتا
آن شب که ازنگاه توخورشید می چکید
یک یک ستاره بود وقمربود وما دوتا
در روضه های جنت وصلی که زودرفت
ابلیس بود وماروشجربود وما دوتا
ناگه خزان زرد جدایی هجوم کرد
یعقوب بود ودیدۀ تر بود وما دوتا
آن روزنحس وسرد وسیاهی که هرطرف
احساس ناجوان خطربود وما دوتا
ماراکشید بخت به "فرهاد شهر" عشق
آنجاکه کوه بود وکمربود وما دوتا
شهری که دل نداشت بجزصخره های سخت
انسان های عصرحجربود وما دوتا
تونیزبی وفا شدی ، رفتی نیامدی
من ماندم ودلم وسقربود وما دوتا

 
فیروزکوه
1/6/ 87