آرشیف

هارون"یوسفی"

دراین اواخیر که سروصدای «بن بست»و«بحران» نزدیک بود حجاب گوشهای ملت بیچاره را بکفاند، ضربان قلبها را دوچند از حد معمول بالابرده بود،هیج یک از افراد عوام راه یی بیرون رفت آن را نمیدانست،جز چهار تا نخبه ی،نخبه نما شورای ملی،که وقت را مغتنم دانسته در پی طرح وخواست شدند که واقعاً تحقق آن درجامعه همچو افغانستان به اعضای شورای که رای موافق نشان دادند،منفعل ترین عمل وهمچنان جفای بزرگ در حق ملت مظلوم افغانستان بوده است.حالا تصویب این قانون که به اعضای شورای ملی بعداز ختم کاری شان،بیست وپنج فیصد معاش،دومحافظ وگذرنامه سیاسی درنظرگرفته شود،ممکن از روی حقوق وامتیازی قیاس شده باشد که کشورهای خارجی به وکلای یک دور شورای ملی خویش بعد ازختم ماموریت شان تفویض میدارند.اما وکلای محترم شورای ملی افغانستان باید به این مسئله ملتفت شوند که افغانستان دراکثر موارد ودرهربرهه از زمان تقالید را نمی پذیرد، اگر کشورهای دیگر همچو قانونی را برای احترام به وکلای یک دور خود قایل اند،بدون شک آنها کشورهای هستند که بودجه سالانه یی افغانستان که از طرف وکلای شورای ملی ما تصویب میشود،از خیرات همین کشورهای مزبوراست ،این وکیل صاحبان دیگر از خود کدام شهکاری برای بهبودی افغانستان ندارند،جزاینکه از همین خیرات برای خود به قول «هارون یوسفی» «تجارت پودر کنند» وبه قول دانشمند شهیر «عبدالطیف پدرام» قرارداد ها مختلف را از دستگاهی( بی کفایت) دولتی بنام های مختلف کمایی نمایند، مگرچند وکیل انگشت شماری که از این امر مستثناست، که هیجگاه بخاطر منافع شخصی وبا روا داری یک خیانت ملی با نوع تفوق جوی بدون کدام نیکنامی از دور وکلالت شان که آنهارا درجامعه نشانگر است؛کارت سبز ورای موافقت نشان نمی دهند، هرگز….خیانت نمی کنند!! آن دسته کسانی اند که حب وطندوستی در رگ رگ شان هویداست وقبل از وکالت شان چهره های آنها بعنوان فرزندان راستین ووفادار بجهت خدمتگزاری به ملت نمایان بوده و است. ضمن احترام به همین استثناهات، دیگر اینکه وکیل شدن یعنی تاجر خوب شدند است،ازهروسیله که شود اول زنده گی خودرا دور از انتظار سروسامان می بخشند، دوم افراد واشخاص مورد نظر را بدون درنظر گیری شایسته گی و مدیریت سالم ،درمرکز وولایات استخدام میکنند و از آنها از این مجرا حق می جویند.سوم اینکه درجه تحصیل خود را درداخل وازفرزندان خویش را درخارج از کشور بلند می برند.از اینجاست که شایسته سالاری درافغانستان زیر پاه میشود،نمونه آنرا دوستان فیسبوکی ام که زاده سرزمین غور اند آنرا در آن ولایت بخوبی تجربه مینمایند، وقتیکه شایسته سالاری زیرپاه شد، فساد مبدع میگرد.پس وقتیکه کار به اهلش سپرده نشد،درفرجام کشورهای«دوست» لقب مفسدترین کشور را به ما هدیه میکنند. خواننده عزیز! منصفانه به پای قضاوت بنشنید،آیا به آنچه که اشاره کرده ام ،در ولایات شما تجربه نشده است؟!!! شاید هیج وکیلی را یافت نتوانیم که بعداز جلوس در کرسی شورای ملی ،صاحب یک آسمان خراش در کابل،و ولایت خودش نشده باشد؟ وحتا فراتر از آن صاحب بلدینگ در خارج از کشور، که گزینه آخیر، ویژه ی گروه یی است که از سواد نسبی برخورداراند،و بخاطر تصویب قانون ترافیک، درشورای ملی حرف اول را میزنند….،دلیل این همه زراندوزی و خانه سازی وتجارت وکلای پارلمان، ضعف دستگاه فاسد حکومتی است وبس!! که اگر وزیری هم استیضاح سمبولیک میشود؛از پول دزدی وسرمایه اندوخته ی که ازخون ملت مظلوم بدست آورده، به حلق هروکیل آنچنان می ریزد که قضاوت وجدان شان را ضرب صفر میکند، درآن وقت است که ملامت را بی گناه وبی گناه را مقصر معرفی میکنند.به هرصورت لب سخن اینکه اگر آقای رییس جمهوردرچنین وضعیت که ما قرار داریم این قانون را توشیح کنند درواقع یک جفای بزرگ را درحق این ملت روا داشته که به نظر نویسنده این سطور،بد نامی این عمل برای رییس جمهوری بدتر از آن است که به پیامد تاریخی پیمان امنیتی کابل واشنگتن فکر میکرد. 
……………………………………………………………..
نوت:دوستان میدانم شاید نوشته های من آنقدر به شما شایسته تمام نشود بازهم بحیث برادر کوچک تان ،خواهش میکنم با تشریک دیدگاه تان روی نوشته های بنده منت گذاشته ممنون سازید.تا بتوانم از این مجرا به کمبودی های نوشته خود رسیده گی نموده درامر دانش آموزی یکی از پیروان هدفمند شما باشم. قابل یاد آوریست که این نوشته ها را با وصف همه کمبودی های علمی، مبلغ پنجا افغانی درانترنت کلب هزینه میکنم تا اینکه در صحفه فیسبوک پست مینمایم.درحالیکه تا هنوز درقید دوره ی محصلی هستم وضعیت محصل را هرکدام شما از لحاظ اقتصادی درک میکنید به قول شاعر که«پریشان خاطرم را خاطر محبوب میداند».پس بخوانید لایک کنید وکومنت ارسال دارید.
 

ارادتمند شما عصمت الله "راغب"