آرشیف

داکتر عبدالکریم سروش: "راست گفتن در همه جا خوب نیست و دروغ گفتن هم در همه جا بد نیست."   اخلاق خدایان

استا عطا محمد نور با اینکه خواست های به پیمانه سی سفارت، هفده وزارت و چندین اداره کلیدی داشت، کلیه خواست هایش را با تار شال رئیس جمهور و موی گیسوی کرسی ولایت بلخ بست که پیامد این قمار عاشقانه به ریختن خون دل عبدالله عبدالله منتهی شد و غذای شب و روز اش را خوردن خون جگر تهیه دید.
این روز ها بازار تبلیغاتی استاد عطا محمد نور بی صبرانه گرم است و آتش تمایل اش به نفع تیم رئیس جمهور غنی شعله ور و سوزان متجلی است. حالا استاد عطا محمد نور دوستی، اخلاص، هم پیمانی، مجاهدت، هم حزبی و هم تیمی داکتر عبدالله عبدالله را با پیش آمد خشک رئیس جمهور فروخته است و انتظار دارد تا این پیمان را بخیر به آخر برساند.
استاد عطا برای کاندید مورد حمایت اش در انتخابات ریاست جمهوری (عبدالله) نفرین فرستاده است، فحش و ناسزا گفته است، او را نامرد، معامله گر و بی کاره خطاب کرده است و در حین حال رئیس جمهور غنی را شخص مسئول، کار فهم و محترم خوانده است (در دوران پسا انتخابات نمی خواست حتی به وی پیام تبریکی بفرستد برای اینکه او از اثر آرای گندیده به این سمت رسیده بود نه از طریق انتخابات شفاف) ولی حالا همان "غنی" بدون برگزاری انتخابات مجدد بحیث رئیس جمهور قابل قبول استاد عطا قرار گرفته است. 
بازی های اخیر استاد عطا با تیم تحول و تداوم خیلی بچگانه است و از این حالت زیاد تر تیم تحول و تداوم نفع می برد. آنها با راضی ساختن استاد عطا زمینه رشد و مؤثریت سیاسی حزب جمعیت اسلامی را در آینده و تحولات سیاسی کشور خواهند گرفت. با انجام اینکار آرمان و تلاش های قهرمان ملی، شهید صلح، مارشال کشور به خاک یکسان خواهد شد و به گور خواهد رفت.
بعد از رحلت مارشال فقید، کلیه بازی های سیاسی رهبران حزب تاجیک ها (حزب جمعیت اسلامی) به نفع تاجیکان و حتی به مفاید خود اعضای رهبری نچرخیده است که استمرار حالت به روال کنونی موجب فروپاشی، گمنامی و حتی ریشه کن سازی یک قوم بزرگ خواهد شد. تاجیکان با مبارزات جدی شان از زمان امیر حبیب الله کلکانی و همان طور در دوران جهاد و مقاومت فرمانده مسعود و شهید استاد ربانی توانستند اقتدار سیاسی و حد نفوس تاجیکان در افغانستان را بعد از پشتون ها، دومین بزرگترین قوم پر جمعیت به رسمیت بشناسانند و از همان آدرس سهمیه سیاسی بگیرند.
ولی بعد از درگذشت شخصیت های فوق، حزب جمعیت اسلامی کم کم رو به نابود شدن و کم تأثیر شدن پای می گذارد. عدم اخذ رای رئیس پر قدرت ترین حزب سیاسی در مجلس نمایندگان به صفت وزیر خارجه، اعلان مخالفت جدی اعضای کلیدی حزب جمعیت با کاندید آن بخاطر اخذ کرسی ها نمایشی چون نماینده حکومت داری خوب و مشاور ارشد امنیتی، تنها ماندن عبدالله عبدالله در کرسی ریاست اجراییه بدون صلاحیت، مخالفت و مغایرت سوژه ساز استاد اعطا با عبدالله عبدالله…! موارد اند که نباید رخ می داد.
محمد اشرف غنی، استاد اعطا را با این معامله به قناعت رسانیده است که طی مدت موقتی عطا بر کرسی ولایت بلخ خواهد نشست و بعد از آن در محضر عام و به حضور داشت رسانه ها بخاطر انجام فعالیت های سیاسی خطیر آینده از این سمت استعفاء خواهد داد و بعد در انتخابات آینده ریاست جمهوری کشور بحیث معاون اول کاندید پیشتاز قوم پشتون تعیین خواهد شد.
این قمار خوبی های خاص خود را دارد ولی بخاطر رسیدن به این قمار عاشقانه زیبنده نبود تا استاد عطا نزدیک ترین یار اش را رها دارد. به احتمال قوی، در انتخابات آینده کشور نامزد پشتون ها در انتخابات از دو شخص بیرون نخواهد بود که آنها هریک عمر داودزی و اکلیل حکیمی اند اما تا آن زمان فرصت خیلی دیر و آینده بازی های سیاسی خیلی مبهم خواهد شد.
روی هم رفته، هرگاه استاد عطا از موقف فعلی اش استعفاء بدهد و به انتظار انتخابات ریاست جمهوری آینده بنشیند، بدانید که از صحنه سیاسی همچون استاد سیاف، محمد یونس قانونی و امیر اسماعیل خان زده خواهد شد و همان است که قمار عاشقانه سیاسی، رویا های قدرت طلبی، رئیس جمهور شدن و حکمرانی کردن اش در سطح کشور رو به باخت و شکست سر می زند.

با احترام
نویسنده: گل رحمان فراز