آرشیف

شــــرابِ عقـــل به پیمـــــانه ای ادب برسان
ز جــــام ِ ساقــــی و خمیــــازه ای ترنگ برآ

تنــــت به زیــــورِ انسانیـــت بـــده صیقـــــل
مشـــو چـو دیــــو و دَد از هیـــکل دبنگ برآ

شــرافتِ دو جهان خواهـی مـــردِ همــت باش
ز های و هـــوی خرافـــاتِ رســـم و ننگ برآ

بهـــارِ صـورت و، نازی که مانـــده پــا بر جا
صفــــا کن آیینـــه از خـود پـــرست زنگ برآ

زمانــــه در گـــذر و عمـــر می کند تعجیـــل
توهـــم شتـــاب کـن از ورطــه ای درنگ برآ

جهان به معنـــی حرف و سخن گلستـــان کن
دری گشــــــــای ز لفـــــاظی و جفنــــگ برآ

قناعت ار کنـــی یکقطــره، چشمه و دریاست
ز شـــوقِ بحــر و محیـطی پـــر از نهنگ برآ

گر عافیــت طلبی چشـم و گــوش خود بر بند
سفـــر به دل کـن و از بانـگ دَنگ، دَنگ برآ

خیـالی نـــازک و طبـــــعِ درشت نایــد ســـاز
تو شیشــــه ای و از این همـرهان سنگ برآ

به عشق پاک تو جان داد و خاک شد محمود
چو مـــوجِ لالـــه ســـری قبـــرِ او قشنگ برآ

——————————

شنبـــه 26 ثــور 1394 هجری خورشیدی
که برابر میشــود به 16 می 2015 میلادی
سروده ام
احمد محمود امپراطور
کابل/ افغانستان