آرشیف

 
الاهی غورِ ما شادان بماند
کنامِ شاهین وشاهان ، بماند
شویج وشهرک وفرسی وتولک
منار ِ جام وکوهستان بماند
قزیل ولعل ودولتیارومرغاب
کمنج وکاسی وکرمان بماند
دولینه وتیوره ، غوک وپسابند
ازآنجا تا به غرچستان بماند
نلینج وکُرپی وکُنداخ وملمِنج
حصاروساغروسنگان بماند
ندارم شوقِ طوروچاهِ زمزم
به من گرچشمۀ «پیران » بماند
اگرویران شده فیروزه کوهم
ولیکن قامتِ « بایان » بماند
چرا این سالها خشک اند ولاغر
یکی درمصر، ازکنعان بماند
گریزد ازگلستان ابلیسِ شک
سراسرقوّتِ ایمان بماند
نمی دانم چرااین غورِ محروم
هیمشه بی سروسامان بماند؟
به هرسوبرق وراهِ قیرواینجا
چرابیچاره وبیجان ، بماند؟
اگرگویم غمِ خودرا به دریا
بسوزد ماهی وبریان بماند
نمی خواهم وطندارِعزیزم
که غوغای دلم ، پنهان بماند
هریرود ازسرشکم گشته خونین
تومی خواهی که این طوفان، بماند؟
مکن تعبیر ِ خواب ِخود ، فراموش
که یوسف باز درزندان بماند
 
اگرکشتند طفل ِ جرأت ِما
یکی درخانۀ عمران بماند
بیاید بگذرد ازنیل ِ تبعیض
اساس عدل را بنیان ، بماند
زَنَد برقلبِ رودِ نار ِ نمرود
که اوانگشت در دندان بماند
سیاوش!  بگذر ازآتش  وبگذار
که شاه کاووس درهجران بماند
چه غم گربولهَب همراهِ مانیست
بلال و صدیق و سلمان ، بماند
بروبالا که تا شهباز ِ حضرت
زبرقِ  بال ِتو، حیران   بماند