آرشیف

2015-1-3

نجیب برید

فــــرمـــــــــــان
پاسخ به " فرا خوان مشاعره!" جام غور"

 

ديديم بسی رنج  ز فرمان  تو ای  دوست
هرگز نشديم رام بـه ارمان تو ای  دوست
 
این خانهً  ویرانه ز خشم تـــو  فرو ریخت
جمله نگرانـنـد بــه پيمان تــو ای دوســت
چـــون تخـم سپنجیم به هـــر گـــوشه دنیا
 
باید که بگيریــم گــريبان تو ای دوســــت
تو دوسـت نائي  دشــمن هــر بنده خدايي
 
بس خسته وزاریم و حيران تـوای دوست
از نطق تو بر ملـــت بيـچاره  چـه حاصل
 
گوخيرکي ديدســـت زميدان توای دوست
ایـن چهره بــد فکس تو ای رهــبر طالـب
 
زشت است خدايا به حريفان توای دوسـت
وزعزت شيطان کـــه تو برتـخت  نشستي
 
خندند همه  نيز بــه هذيان تـوای دوسـت
وه، وه چــه بجاشد که ایـن پرده بر افتاد
 
تا جمله بديدند به ایـــمان  تـوای دوست
در فتـنه گـری ورد  زبــان هــــمـگاني
 
هر دخمه بود غله و زندان توای دوست
 یا رب  چـه بلایي کـه فتاد ی به  سـرما
 
برگو ز کجا خاسته سلطان تـوای دوست
تو دیو پليدی کـــــه گريزند هــــمه از تو
 
 
نجیب برید
دنمارک