آرشیف

مـرض بهـم زده تـا بـزم گـرم انـسـان را
دل رمـیــدۀ انسـانـیـت بـسـی ســرد است

یکی بـه کاخ طلایـیـن خـویـش می نـازد
یکی بچنگ مرض درکف زمین گردست

زمین ز وحشت ویروس مرگ می لرزد
ز بـس جـماعت سـرمـایـدار نامـرد است

خـزان ز بـلـبـل و گل انـتـقـام می گـیـرد
بـدا که چـهـرۀ سـرخ بهـار ما زرد است

به سـوگ هندو و سیک وطن زنـم فریاد
مرام داعـش و طالب ایـن عملکرد است

ز جور و وحشت و بیداد جنگ طولانی
به روی سـیـنـۀ ما آسـیاب در گرد است

ز یک طـرف کـرونـا می کـشـد انـسـان
ز سـویی طالـب جـاهـل تیل ناورد است

فـقـط نـه آتش هـمسـایـه لانـه می سـوزد
اسیر وحشت افراطیت زن و مـرد است

کسی به طالب و داعش نمی شـود تسلیم
اگر چه فتنۀ اشغالگران بـه پیگـرد است

ز اهـریمـن نکـنـد بیم جان پری رخسار
به جنگ دیــو تهمـتـن تا هـمـاورد است

به روی گـنج گـران تا بکی تهی دسـتی
تمام خاک وطن پرزکان ولاجورد است

به رسـم مشـرب عـیاری و جـوانمـردی
کسی که ماهر وآزاده نیست ولگرداست

امیـد و عـشـق و محبت بُـوَد چـارۀ درد
پیام عشق به دیوان هستی شه فرد است

شـمیم بیت و غـزل می پـراکـنـم شادان
نوا زنای طرب بهر تان رهـاورد است