آرشیف

غوری های عزیز می دانم در این روزها شکوه و شکایت تان علیه آقای داکتر عبدالله و سایر رهبران جمعیت که در مقابل مرگ و زندگی غوری ها کمبودی های داشتند بسیار زیاد است؛ اما من فکر می کنم ما نه باید با شعارهای عبدالله ستیزی یک بار دیگر راهی را به پیش گیریم که تکرار همان سیاست های گذشته مان باشد.
به پندار من هیچ کس با ما دشمنی ندارد، این خود ماهستیم که برخود دشمن خلق می کنیم، اکنون که مجال رضایت همه گان(رهبران سیاسی) فرا رسیده است بر ماست تا برای حفظ ارتباط مان با حکومت مرکزی و نجات از این انزوای سیاسی با پیشگیری  سیاست های متوازن، رفتارهای مان را از عاطفی بودن بیرون به کشیم؛ نگذاریم که دیگران در سیاست های افغانستان کما فی السابق بر ما دوست و دشمن دایمی تعریف کنند.
اکثر غوری ها شاید پس از عقب زده گی و غیبت سیاسی طولانی دانسته باشند که عقده مندی های متولیان امور در برابر غوری ها در این مدت چهارده سال ریشه در کجا داشت، ما باید با توجه به اشتباهات گذشته ی مان که بدون هیچ ملاحظه ی یکی را بر فرق مان می نشاندیم و دیگری را بر فرقش می زدیم آموخته باشیم که منبعد آینده مان را چگونه ترسیم کنیم. به رسم اعتراف باید گفت که ما غوری ها در گذشته بیشتر از هرچیز دیگر دچار توهم و سیاست زده گی شده بودیم بجای اینکه با رفتارهای معقول و سنجیده مان آینده روشن را برای غور تعریف به کنیم بیشتر کوشش کردیم با انتخاب روش غیر عقلایی یکی را دوست دایمی تعریف کنیم و دیگری دشمن دایمی که پیامد این روند نامطلوب را همگان حس کردیم و چشیدیم. به یقین که این همه نارسایی ها ربط مستقیم داشت با سیاست گذاری های نادرست آن عده بزرگانی که عواطف شان بر عقل شان غالب بود، یا به اساس علایق و رابطه شخصی منافع غور را زیر پاه کردند و یا متاع دنیا چشم هایشان را کور و گوش هایشان را کر ساخته بود که  بجای پیشگیری سیاست های اعتدالگرایی، خواستند کاملاً یک جانبه عمل کنند و نتیجه کار شان هم منجر به این شد که بدون هیچ دست آوردی در همان حال و احوال گذشته ی مان باقی بمانیم وبس.
در این یاد داشت عرض من این است که ما نباید باردیگر به آینده برگردیم، و با یک بار و دو بار برخوردهای تشریفاتی رییس جمهور که قطعاً به اساس مسئولیت خویش عمل کرد، علیه دیگران کمر ستیز به بندیم. ما از جناب رییس جمهور به بابت دوسفر که بخاطر حادثات تراژیدی اخیر در غور داشتند و برای مرحم شدن به زخم های مان از ما استمالت سخن کردند قلباً تشکری می کنیم.
بعد از رییس جمهور در این روزها آوازه است که آقای داکترت عبدالله هم به غور سفر می کند، بگذارید اگر آقای عبدالله هم به غور سفر کرد  از جناب شان به گرمی استقبال کنیم، پذیرایی از حضور عبدالله به عنوان مهمان در سرزمین غور در حقیقت احترام به شخصیت، فرهنگ و تاریخ غوری هاست. استقبال از عبدالله استقبال از آرای پاک هزارها رای دهنده است، آقای عبدالله هم بخوبی می داند که در برابر پاداش غوری ها چی کرده است هیچ نیازی به یاد آوری آن نیست، کافیست که در زمینه همت گمارد و خلاء پیش آمده را در حد سخن گفتن و دلجویی به واسطه الفاظ تکمیل کند… آقای عبدالله باید بداند گلایه از انتظارات به جود می آید غوری ها هرآنچه را در حق عبدالله به کار می بندند همه حاصل انتظارات است که تا فعل حال نا تمام مانده است.
پ ن: به یقین اگر ما بجای این همه تقابل راه میانگین و اصل اعتدالگرایی را در بازی های سیاسی رهبران افغانستان روی دست نگریم قطعاً تا آخرالعمر طعمه ی این بازی های نامیمون شده، شاهد هیچ نوع تغییرات ملموس و محسوس در جامعه خودمان نخواهیم بود. ما نباید بار دیگر هیزم بازار گرم سیاست سیاه افغانستان شویم.

 عصمت الله راغب
13 قوس