آرشیف

قــــوتِ پــرواز نـداریــــم و گـر نه
عمریسـت که صیاد شکسته قفس را
رفیع مشهدی

مردم‌ غور به عنوان رعیت اولی حزب جمعیت اسلامی به پاسِ خطِ از قبل کشیده شده فرمانده قهرمان مسعود، شهید صلح استاد ربانی و مارشال فقید فهیم و دولت های اساس گذاشته/به توافق رسیده بعد از کنفرانس بُن مسئولانه عمل نمودند و از دولت های بنا گذاشته حمایت بی دریغ نمودند، حمایت شان از دولت به منزله شهروندِ مدنی و وابسته به ارزش های قانونیت و تطبیقِ سهولت های متوازن در کُل کشور بوده است. 
دولت برای غوریان نتوانست کاری انجام دهد کاری که حتی در قانون اساسی برای شان وعده نموده بود (ماده ششم قانون اساسی کشور) فلهذا، نا رضایتی غوریان از دولت بر گرفته از عدم رعایت انکشاف متوازن و یکسان دولت مرکزی در نقاط مختلف کشور است.
حالا غوریان در انتخاب سیاه و سفید قرار دارند. سفیدی که در کنار دولت/طرفدار و حامی دولت باشند و یا تاریکی که دولت را نخواهند و فرار در کنار گروه های متخاصم/ضد دولتی را بر قرار پهلوی دولت ترجیح دهند. در هر دو حالت نفعی به ایشان نمی رسد و جز تحمل، انزجار و انزوا چیزی بدست نخواهند آورد.
پس، راه کجاست و راهکار چیست؟ 
#راهکار: 
۱).  غوریان در قدم اول می بایست تا بدنه جمعیتِ اسلامی و حمایت های بی توقع شان را از نامزد معرفی شده از طرفِ جمعیتِ اسلامی رها دارند. تجربه نشان داده است که جمعیتی های پنجشیری و بدخشانی ما را به عنوان رعیتِ سر به فرمان تلقی نموده و بدونِ اینکه تحتِ ملاحظه و توجه قرار داشته باشیم، از آن خود می دانند. ما با آنهم پابند بی توقع و رعیت بی آلایش ایشان هستیم در صورتکه خود شان را بخاطر نفع سیاسی شان نفروشند و حمایت بی دریغ مان را در نظر گرفته، با کسانیکه در انتخابات مخالف ایم، سر دوستی، رُخِ معامله سیاسی و پیوند ایجاد ننمایند.

۲).  برای ایجادِ تکتِ سیاسی می بایست تا همه پرسی بین غوریان (بزرگان متنفذ چون نمایندگان مردم در شورای ملی، شورای ولایتی، علمای کرام، بزرگان قوم، جوانان، روسای دوایر دولتی، فعالین مدنی، فرهنگی و فعالین حقوق زن، کاندیدان انتخابات ها….) انجام دهند و این همه پرسی از طریقِ یک نهاد و سازمان تحت نامِ "مشارکت سیاسی غوریان" صورت گیرد تا همگان خود را رها از ترفند سیاسی پنداشته و سراسر به فکر دادخواهی و حق خواهی بخاطر غور انکشاف یافته، مترقی و امن باشند. 
 

۳). همه پرسی باید در فضای باز، برادرانه، اخلاص و صمیمیتِ هم دیگر پذیری، احترام به هم دیگر صورت گیرد تا بتوانیم اتحاد غوریان را رقم زده، حق مان را مشخص نموده و زمینه های مطالبه حقوق مان تحت تحلیل و بررسی همه جانبه قرار دهیم. این نوع همه پُرسی به ما کمک می کند تا حد اقل فضای حق طلبی را بین قشر های مختلف جامعه بصورت مُشترک تضمین نماییم. 

۴). در همه پُرسی باید استدلال ها بیشتر متمرکز بر مطالبه منفعتِ سیاسی در تکت های انتخاباتی ریاست جمهوری باشد.اشتراک کنندگان نباید تأکید بر هم‌تبار بودن داشته باشند بلکه سراسر گرایش به جهتِ داشته باشند که از لحاظ سیاسی و حکومت داری به ایشان توجه صورت می گیرد.

۵).استدلال مبنی بر تامین منافع می بایست تا شاملِ مشخصات و ویژگی های چون؛ جذبِ جوانان در بدنه حکومتِ مرکزی، سهم یک وزارت و دو مُعینیت، جذبِ جوانان به سفارت خانه ها، اختصاصِ کُرسی های انتصابی ولایتی والی و معاون، انتصابِ یک سناتور در مجلس سنا، در نظر گرفتنِ سهمیه بورسیه های تحصیلات عالی برای جوانان به کشور های خارج و جابجا سازی حد اقل پنج جوان غوری در اداره ریاست جمهوری و اداره امور باشد. 

۶).خط مشی مشارکت‌ِ سیاسی غوریان علاوه بر امورات فوق، باید دربرگیرنده حرکتِ تاریخی راه و روشنی نیز باشد. تعقیب تفاهم‌نامه راه و روشنی در تکت انتخاباتی شرطِ اساسی و قابلِ بحث این مشارکت محسوب می شود که تطبیق اش بستر رُشد و انکشاف را در ولایت غور مهیا ساخته و فراهم می کند. 

۷). طرح و پیشنهاد ولسوالی شدن دره مرغاب و منطقه الله یار! این طرح به تامین امنیت نسبی مرکز ولایت کمک‌ سازنده می کند. ایجاد ولسوالی به دو منطقه فوق، تمرکز ولسوالی را بر کنترولِ دخالت های دُشمن و مخالفینِ دولت بیشتر می نماید که موانع بزرگ بر فعالیت های دُشمن و سهولتِ عظیم بر برقراری ثبات بین مردم همان منطقه دارد که حتی سدِ بزرگ بر بروز مخالفت های ذات البینی خواهد بود. 

۸).گسترش پایه های جبهه مقاومت در برابرِ طالبان و گروه های مخالفِ دولت در سراسر ولسوالی های ولایت غور موثر است، در تکت انتخاباتی ریاست جمهوری می بایست شرطِ تجهیز، تمویل و حمایت این جبهه ملاحظه گردد تا به مُشکلات روبرو نشده و امنیتِ واحد های اداری دور از تمرکزِ اداره محلی را تضمین نماییم. 

9). تعقیبِ تفاهم نامه حاوی نکاتِ فوق (کمتر یا بیشتر از این) باید توسط کمیته بی طرف، نیک نام و همه شمول غوریان و نمایندگان اقشار (از هر قشر یک نماینده) صورت گیرد. 
#توصیه:
تیم عملگرا در دوره های کاری مردان سیاسی که توجه مردم را بخود جلب نموده است، تیم به رهبری آقای اتمر، داوود زی یا آقای غنی است. این دو بزرگوار گرچند متهم به قوم گرایی و تعصب قومی اند ولی به علتِ اینکه بُرد این دو نامزد احتمالی به حتم قرار دارد، می توانیم منفعتِ آینده سیاسی پنج ساله خویش را رقم بزنیم و برخوردِ اخلاص مندانه، حمایتِ بی دریغ و جنبه گیری متعهدانه موجبِ کاهشِ تعصب و قوم گرایی و تابع احسان شدن خواهد نمود. 
احتمالاً/مطمئناً نتوانیم نکاتِ فوق را در یک بازی/تاملِ سیاسی مان بدست آوریم ولی حد اقل روشِ منطقی برای گذار از پس ماندگی بسوی توجه خواهد بود و نفسِ مطالبه حقوق، راه حق طلبی مدنی و ترفند لابی گری را خواهیم آموخت و از این تجربه بخاطرِ تحول آینده و تغییرِ مُثبت در برنامه های سیاسی استفاده خواهیم کرد.
سخن را با قول معروف حضرت حافظ خاتمه می بخشم: 

حافظ وظیفه تو دعا گفتن اسـت و بس
دربنـدِ آن مبـاش که نشنـید یـا شنید
                                                  حافظ
با احترام
گل رحمان فراز