آرشیف

عقل مخاطب وحی می باشد. پس وحی چیست؟ آیا وحی از پدیده غیر عقلی است یا فوق عقل در متعالی وجود؟ تقابل و یا وحدت عقل و وحی از کجا منشاء می گیرد؟

ورود به موضوع:

عقل از جنس وحی است. وحی یا قرآن یا عقل کُل به هدف متعالی جز خود: انسان یا عقل٬ نیروی استدلال و منطق می باشد. و اینکه نقل گریان در سرکوب عقل غالب شوند٬ نتیجه = به جهل است. نه تکمیل انسان و وصل خدا  یا دین… و در تاریخ سیاسی جهان چون نقض حقوق از باور پوچ اثبات است.

پس در نتیجه:

سرکوب عقل گرایی٬ نفرین و پدیدار نفرین یعنی جهل در ابعاد:‌ تعصب و پیش داوری٬ کثرت و جدال و جنگ و خونریزی و سرکوب بیان … که توانایی درک قرآن و عدم آن: یعنی توانایی درک قرآن در بستر تقوا٬ از منشاء و ریشه گوهر عقل یا متافیزیک آغاز و در نخست تکامل فرد یا وسعت بخشی وجود در تفکر و حکمت٬ و در دنیا ماتریالیستی شامل: وحدت و همدیگر پذیری٬ توسعه و حیثیت کشوری در تمامی ابعاد می گردد.

البته عدم توانایی یا رویکرد نقل گرایان به ادیان فاقد برهان علمی ایمان یا عقل مسبب نیهیلیسم یا پوچ گرایی که دگماتیسم اسلامی را٬  بنیاد می باشد.

اما وحدت عقل با وحی = عشق و نار عشق در قلب پدیدار٬ و آغاز زندگی لاموتی انسانی٬ که مرگ یکی از منزل های این حیات جاویدانگی می باشد.

پس وحی: نور ذات و گوهر عقلی بوده٬ که پسا یا ثانوی از وجود مبارک حضرت محمد^(ص) در عربی بیرون شده است. که مقدم در وجود مبارک٬ درک با بصیرت گردیده که فاقد آن حکمت باطنی٬ رویکرد نقل گریان گمراهی محض می باشد.

بند صور ظواهر٬ بندشِ انسان!

سجاد زدل نگشته ایم و مساجد ساخته ایم

ای وای کاین کیفیت٬ به کمیت داده ایم

دل تُهی و بیرونش٬ پُر زشور و فغان

مفتی و داورِ٬ عیب مـردم گشته ایم

مشاطه دستار و عطر خویشم هنوز

تاج کـرامت٬ چه ارزان فروخته ایم

مدعای امتی تکیه به کردار صوری

فرسنگ ها دور٬ ز سلکش مانده ایم

وابسته و پیوسته٬ به بازوی سخایش

در انتظار لطفش٬ چشم به راه مانده ایم

کز قید نفیر و حسرت به عیش

در پرده غفلت٬ اسیر ‌مانده ایـم

محمدآصف فقیری